Верш Час праз сваю педантычнасьць нашмат мудрэйшы за памяць

Час праз сваю педантычнасьць нашмат мудрэйшы за памяць,
бо ўсё пакідае на ўласных месцах,
і, як гаспадар кватэры, якую здымаеш, незадаволена паліць
і ў вакно назірае, як лісьце зьбягае
па нябачных лесьвіцах,

А потым, покуль срэбны відэлец ляціць на падлогу,
альбо жменя зямлі з далоні ляціць на чыюсь труну,
час, як кот, скруціўшыся ў кола, падоўгу
вядзе на сьцяне пакоя курну.

І лісьце цяпер ірве свае зжаўцелыя пупавіны;
і, здаецца, нішто не нэрвуе нагэтулькі у жыцьці,
як адчуваньне, што нехта вось-вось з’явіцца павінны,
а нехта сысьці.

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Кола праз ночы Час – не лінейны, Хутка новы цыкл, Цмокам ці Змеем, Хвост каля іклаў. Мост – не адрэзак, Стагодзі – клубочак, […]...

Праз стагоддзі У далёкія дні, калі йшчэ Усяслаў Чарадзей Уладарыў на землях Вялікага княства літоўскага, Супраць войска маскоўскага, іга татара-мангольскага… І сустрэч […]...

Успамін дзяцінства Зіма. Завея. Снег да даху. І чорны вецер за акном. Жах забіраецца пад паху і спіць, скруціўшыся клубком. А нехта […]...

Кола жыцця Кола жыцця Так жыцце нас па свеце вядзе Пасля сноў прачынаецца дзень Ен аблашчыць пяшчотай сваей Засмяешся і скажаш – […]...

Бацька! Маці! Праз што вы прайшлі П. маім бацькам. Бацька! Маці! Праз што вы прайшлі, Тое нашы не бачылі вочы, Тое я і цяпер, колькі год […]...

Памяць, яна жывая Памяць, яна жывая, гойсае пад рукою, памяць, яна як паля, убітая ў дно супакою – пнецца, дрэмле і енчыць, жыгае, […]...

Памяць пра бацьку Калі ўзгадаю бацьку я – У памяці ўзнікае поле І конь, і свежая ралля, А навакол – вясны раздолле. Умеў […]...

На памяць зямляку Надвор’е рознае бывае. Па розных месцах і краях. Адное толькі, што не мае, дык гэта добрага ў славах. Было цяплей, […]...

Хто сваю не шануе вясну Хто сваю не шануе вясну Ва ўспамінах красуня-вясна, І гадкоў маю я толькі восем. І бягу ўсім насустрач вятрам, Як […]...

Як быццам выціраюць памяць сны Як быццам выціраюць памяць сны. І ранак пачынаецца аднова. Сапраўднае жыццё цяпер бяжыць. А сон – для адпачынку тут аснова. […]...

Запела вясна сваю песню I шумам задумнага лесу, I шчэбетам птушак шчаслівых Запела вясна сваю песню, Запела на збуджаных нівах. Выходзіць сялянін на поле, […]...

Пойня Поўны месяц у небе, Учора прыкрыў зоры, Быццам тое кола, Нібы лодка ў моры. Але калі лодка, – Кола не […]...

Хмяльны эдэм Быу вечар цемны, нейкі дым. Паверыу у бога я тады. Валокся у дошку пьяны, А тут Пятрусь у дугу з […]...

Праз цябе, я знаю, праз цябе Праз цябе, я знаю, праз цябе Гэтак светла сёння на двары. Вогнішча рабінніку дзяўбе Снегірок – вясёлы сын зары. Любая, […]...

Гадзіннік Вось і ўсё. Жыцця жалобны вынік. І няма ратунку ўжо нідзе. Чалавек памёр. Але гадзіннік на яго руцэ яшчэ ідзе. […]...

БЕРАЖЫ СВАЮ ЗЯМЛЮ, БЕЛАРУС! Хоць сёння беларус не ў павазе, Такое можа і з другім здарыцца, Але ж, панове, усе прыйдзе, не адразу, Мы […]...

Ты руку сваю забінтавала Ты руку сваю забінтавала, маладая… як цябе і клікаць? Маё сэрца рвецца на кавалкі і сціскаецца тугой вялікай. Вусны пацалую […]...

Хто долю сваю знае Хто долю сваю знае? Ніхто… ніхто… ніхто… Долю хто кахае? Ніхто… ніхто… ніхто… Долю сваю заве хто? Ніхто… ніхто… ніхто… […]...

Адыграю сваю ролю Адыграю сваю ролю, у гэтым акце, і пайду бадзяцца я па свеце, не сядзіцца мне ў цеснай, душнай хаце, цесна […]...

Чаго тлуміць сваю галоўку Чаго тлуміць сваю галоўку, Здавацца знаўца, ды ня быць, Зямельцы роднай несьці слова, За ім ёй дбаць, аб ёй тужыць. […]...

Пусці мяне ў сваю душу *** Любушцы Пусці мяне ў сваю душу І не давай памерці Маёй, – ў якой цябе нашу І пранясу да […]...

Я люблю сваю айчыну Я люблю сваю айчыну, Хоць і рэдка там бываю. І як каханую жанчыну Яе ў вершах апяваю. Ёсць у ёй […]...

НА АДЛЕГЛАСЦІ ДНЯ На адлегласці дня горад, дзе я хаджу, ем, нешта раблю і ахвярны бядзе. І гэтак да вечара, у каторы, калі […]...

Шапаціць пад нагамі лісьце ?Шапаціць пад нагамі лісьце, Сонца сьвеціць, але не грэе. І здаецца няма ўжо выйсьця, Паміж намі цяпер завея. Гэта восень […]...

Памяць “Памяць” Добры дзень мая старонка Нарадзіўся тут я, рос Тут гучалі песні звонка Тут смяяліся да слез Тут раслі мы, […]...

Варушыць памяць напамінак Я ведаю, не раз згадаеш, Якое лета то было: Мы ўдвух – шчаслівыя, кахалі – Зайздросціла усё сяло. Другі развеяў […]...

Вэрвольф Шэрыя крывіцкія нябёсы Ў восень аб’яднаюць лёсы І нашыя далоні Таксама. У сэрца і скроні Крама не цэліць, Цяпер можна […]...

Памяць на пачуцці Вясны нясмелы подых ціхі Зямлю, нарэшце, абудзіў.. Чакай! Мароз пранёсся ліха Ды гурбы снегу накруціў. Нажаль, не памятаю я, Які […]...

У памяць запрасіла год далёкі У памяць запрасіла год далёкі, Той майскі дзень…(Я так вясну люблю!) Як погляд твой – блакітны і глыбокі – Заставіў […]...

Незапатрабаваная памяць Манюшка, Кастюшка, ды хасідскі рабін – Не патрэбны вы зараз сярод нашых асін. Беларусь або Польшча, ці Іудэя ваш край […]...

У з’яднанай сям’і Стынуць у полі слупы, Дрэмле аціхлая просінь. Нехта – у лес па грыбы, Я ж у яго – па восень. […]...

Зарубкі на памяць Умець знаходзіць радасць у жыцці, Спазнаць яго ўсялякія праявы. Падумаць перш, куды і з кім ісці. Заўжды цурацца непатрэбнай справы. […]...

Памяць дзяцінства Вярнуць дзяцінства немагчыма, Але нішто не пройдзе міма: У сэрцы памяць застаецца, Дзяцінства з фота усміхнецца – І ты адразу […]...

Шукае памяць забыцьця Шукае памяць забыцьця, Мінае мноства спраў нябогіх, Жыцьця мінуўшага працяг, Заве на новыя дарогі. Але парванае вяроўкі Вузлом адзіным не […]...

Успамінаў маіх кінастужкі Успамінаў маіх кінастужкі Не дакучыць ніколі круціць Вось з бярозы насенне, як птушкі Зноў над хатай ляціць і ляціць На […]...

I без прабачэння, i без развiтання У змрочаны твар моцна харкае дождж, і вецер ірве парасон на анучы, лупцуючы бруямі ўпоперак, здоўж, і жорстка, і рэзка, […]...

У чаканні зімы “У чаканні зімы” Шэрае неба хмары гайдае Сумную песню вецер спявае Рэдка знянацку з-за небасхілу Выгляне сонца пужліва Сум і […]...

Шкадуеш, што на памяць нават дробязi Шкадуеш, што на памяць нават дробязi Аб тым, далёкiм, у цябе няма? Калi з былым нiякай iншай повязi – То […]...

Забыты ўжо позірк і памяць бяз слоў Забыты ўжо позірк і памяць бяз слоў, Пустая бутэлька благога віна. Тваёй тугі цені пяюць ля акна, Забыты ўжо позірк […]...

Праз яе Заведзеная надзея памерла. Надзея, мабыць, якой не было, Надзея, якая магла быць Ды толькі ўсё кудысь адышло. Мы верым у […]...