Верш Сяргею Есеніну
Калі правы свае “качала” Пасрэднасць і замоднасць, Крычала кнігаўка адчаю Твайго самотна. Душа спагады не прасіла. Хоць і было астрожна У час, калі Расія, – Сама на раздарожжы… Перад зямлёй згінаўся ў пояс, Бяроз расійскіх славіў сум. І нёс жыццё сваё, як споведзь, На нейкі больш вышэйшы суд… І не данёс. Канец дарозе. Жыццё павісла на мяжы Паміж паэзіяй і прозай… І засталося вечна жыць.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Такой бяды Такой бяды, Што ты з кішэні вымеш – Рубель ці грош! Глыток вады, Калі ад смагі гінеш, Ці мае кошт? […]...
- Ападаюць з бяроз лісты Ападаюць з бяроз лісты, Ім яшчэ паспрачацца з ветрам. Што з таго, што мінула лета І ў праменях гараць кусты?.. […]...
- Здаецца, нейкі розум маю Здаецца, нейкі розум маю, Але чамусьці дзень за днём Усё адчайней урастаю Ў палеткі Нэта каранём. Як муха ў ліпкай […]...
- Беларуская кроў У жылах цячэ беларуская кроў, Кроў маладосці, язычных багоў. У нашай крыві зіхаціць чысціня, Наша краіна на свеце адна. Ўдзень […]...
- Даруй мне Даруй мне гэтую памылку, Я не пазнала позірк твой. Ён нейкі новы, мной забыты, Ўжо больш не сушыць маю кроў. […]...
- Героям Фінал сапраўдны, невясёлы, Праўдзівы, як і мае быць: Загіне той, хто будзе кволы, Хто моцны – вечна будзе жыць. Не […]...
- Роднае слова Роднае слова, маё ты багацце, Як сонейка ў сэрцы свяціла маё. Яго ў агонь сябрукі не кідайце, Шануйце браты, як […]...
- Бы гарачы бурштын Бы гарачы бурштын, Твае слёзы, Матуля… Адшаленіў той час, Калі цвінькалі кулі… Толькі лісце і сёння Зрывае вятрысень 3 тых […]...
- Спазнанне Каханне памножанае на роспач – здрада. Ці ведае восень, навошта фарбуе лісце? Ідучы па заснежанай дарозе – рыфмуеш сваё існаванне […]...
- Якія песні ні спявай Якія песні ні спявай, Якому Богу ні маліся, – Калі ўжо сказана: “Бывай!”, – Вярнуць былое не імкніся. І як […]...
- Жыць хочацца, бадай што, як ніколі Жыць хочацца, бадай што, як ніколі, тым больш любіць, тым больш, калі вясна, тым больш, калі ў цябе дачка на […]...
- Гуртуймася, сябры! Гуртуймася, сябры, у адзіны, загартаваны, дужы Чын, каб спраўдзіць мары аб Радзіме, сваё жыццё аддаючы! Яно ня вартае нічога, яно […]...
- Да вытокаў Мы з тутэйшых – А край наш далёка. Дар вышэйшы І літасць ад Бога – Нам вярнуцца Да райскіх вытокаў. […]...
- Чалавеку Калі песня не грэе У мароз і завею, – Дык нашто твая песня! Калі рукі ніколі He зналі мазоляў, – […]...
- Усё жыццё ты чакала Усё жыццё ты чакала, ліліся слёзы на вецер, Як ручаі забыцця праз сэрца, воля растала… У сабе ўжо сіл не […]...
- Смак дзявочага цела А тваё цела пахне кветкай, Пунсовай кветкай усiх жаданняў. I нечым чыстым, вельмi рэдкiм, У полымi дзiцячых абдыманняў. Знямелi вусны […]...
- Цела паэта не вечна Р. Барадуліну Цела паэта не вечна, Толькі душа, неба свет. Круціцца лёс чалавечы У жорнавах гучных планет. Светлыя, хуткія птушкі-гады, […]...
- Мама ведала ўсё Мама ведала ўсё: I як жыць, і як ткаць, Як цярпліва дзяцей Чарадой гадаваць. Мама ведала ўсё: Лекі траў, Лекі […]...
- Трагедыя Чарнобыля Шмат гадоў прайшло з тае даты, Калі ў небе раздаўся гром, Людзі думалі – гэта салдаты, Зноў з’язжаюцца на палігон. […]...
- Хтось прыроды пясняр, нехта славіць Айчыну Хтось прыроды пясняр, нехта славіць Айчыну, Я ж абраў сабе шлях – ён далёка не райскі: Мой радок для жанчын, […]...
- Дзень і ноч варочаю Дзень і ноч варочаю З ног на галаву… Раскідаю срэбра Ў жоўтую траву. Хто яго падыме, Забярэ з сабой, Ці […]...
- Калі не ведалі Мару ацаліць ад забыцця тую хвіліну калі жыццё ставалася вартым пражывання кожнага іншага шэрага дня таго дня які пражыўшы назаўсім […]...
- Чорны дым Клопат кожны неяк мае. Хтосьці мае праз сям’ю, хтосьці ў справах набывае, на рабоце, на краю. Без клапот калі – […]...
- Вечна забароненая Так убачыць можна на палетку Пасле вельмі моцных маразоў: На праталіне заззяе кветка, Кветка з тваіх самых светлых сноў. Сэрца […]...
- Я не люблю Я не люблю, калі гавораць за вочы. Я не люблю, калі кідаюць малых. Я не люблю, калі кахаюць за грошы. […]...
- Плача Муза Плача Муза – не можа мовіць… Затуліла далонню рот… Душыць болем нямую споведзь Па дарозе на эшафот… Не забілі? Ўсяго-ткі […]...
- Паэту ад рыфмара Прысвячаецца Рыгору Барадуліну Мацуе нас сіла бацькоўскай зямлі. Натхняе нас мудрасць Нябёсаў. (…высокай паэзіі пераліў над урадлівай прозай…) “Прарок у […]...
- ***Халадае жыццё. Халадае Халадае жыццё. Халадае. Быццам снегам людзей засыпае Злосцю, зайздрасцю, сквапнасцю, болем… І вясна больш не прыйдзе ніколі. Халадае жыццё. Халадае. […]...
- Нос У справы не свае, нібы затычка, Уткнуцца нейкі Нос пасмеў, Дык вось і ўрэзалі яму аднойчы пстрычку, Ды так, што […]...
- Сок гоніць красавік лістоце Сок гоніць красавік лістоце на гольлі, Бяроз срэбразвонных, лахмочаных клёнаў, Вільготных карэньняў ім кроплі дае, Ды сьлёзы на шчоках ад […]...
- Споведзь сэрца Споведзь сэрца… ********************************* Мне б прытуліцца да цябе, Ды ты ў бок адводзіш позірк. Як у балоце, у журбе Тану. […]...
- Ліхтарны свет Ліхтарны свет і горад нейкі дзіўны: Усё нібыта кажа аб табе. Чакаю я і дождж працяглым ліўнем. І ты ідзеш… […]...
- Хмяльны эдэм Быу вечар цемны, нейкі дым. Паверыу у бога я тады. Валокся у дошку пьяны, А тут Пятрусь у дугу з […]...
- Полацкі сшытак (кант) Вяльлітва, Ты будзеш заўжды ў нашых сарцох Радзіма – край мілы пад белымі крыламі Краіна сінявокая жыве й жыцьме Вяльлітва, […]...
- Кіньце смутак Што вы, хлопцы, спахмурнелі? Ці каго вы пахавалі? Ці няшчасце так здалела? Што нуда апанавала? Плюньце, хлопцы! Заспявайма, Каб аж […]...
- Калі – небудзь, а можа нікалі Калі – небудзь, а можа нікалі, Я прайдусь басанож па зямлі, Можа некалі песню сваю заспяю, А мо праспяваю чыю… […]...
- Зайшоў ужо над рэчкаю Зайшоў ужо над рэчкаю Круг сонца залаты, І шэпчуць казку даўніх дзён У жоўцені лісты. Далёкі голас чутны стаў, Далёкі […]...
- Сэрца, зямля мая, ніва ўраджайная Сэрца, зямля мая, ніва ўраджайная, Збожжа палеткі, істужкі дарог, Неба цвітучае, радасць вянчальная, Скарбам схаваная ў буйных лясох. Войнамі спалена, […]...
- Сто песень… Сто жывых паданняў Сто песень… Сто жывых паданняў… Сто дум… I сто адказаў ім… I сто – са ста дарог – жаданняў, I […]...
- БАЛАДА ЯЎСТАФІЯ ТЫШКЕВІЧА (18.04.1814-8.09.1873) Устаўшы рана, зноў зямлю капаеш, Ды ў курганах сівых не клад шукаеш, А-Беларусь, што тут была і будзе… І […]...