Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш ПАН

Люблю, сябры, калi за рэчкай гасне дзень,
Схаваушыся лясоу у таемны цень,
Цi пад галiнамi пустэльныя арабiны,
Глядзець сiнiя, тумановыя далiны,
Тады прыходзiць Пан з натоупам пастухоу;
Скачуць наукола мяне дзе аксамiт лугоу.
Ды часцей жа бог авечак з летуценнем
Аб’явiцца, прыузносячы святое натхненне:
Галаву рагатую цешыць лёгкая падзейка,
У руцэ кубак, а у другой – жалейка!
Вучыць заспяваць; i я пад шатамi за справы!
Граю ды пяю шчаслiвы й без славы.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш ПАН - Віктар Шаціла