Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Сказ пра жыта

Не быў у заморскіх краінах,
не цешыўся пальмай
ніколі.
Нястомна мне шэпча
травінка-былінка:
“Дзівосы – у полі.
…Шуміць там калоссе,
тугою налітае,
і жніўную песню
вядзе перапёлка…
Услухайся толькі
у жыта малітву:
тут горычы колькі!..
Расце тое жыта,
як мак, самасеем…
Слязой ападаюць
зярняты у глебу.
Бо знаюць:
ніхто не збярэ
й не пасее,
хоць будзе –
без хлеба…”
Спявае былінка
штодзень калыханку:
“Прачніся, хлапчына,
зарою-світанкам,
пасей тое зерне
у глебу ўрадлівую –
і вырасце з зернейка
ніва шумлівая…”
…Няўмольна мне шэпча
травінка-былінка:
“Дзівосы – у полі,
на родным прыволлі…”

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Сказ пра жыта - Васіль Рагаўцоў