Верш Балада

Цячэ з рассечыны бярозавай
гаркавы, нібы матчыныя слёзы,
празрысты, як бруістая крыніца,
сок-крывіца.
Мяне даймае стынню вечаровай.
…Здаецца, нехта стогне,
нехта плача –
так жаласліва, па-дзіцячы,
а то – і ціха, і бязмоўна…
Як быццам просіць дапамогі.
А я – знясілены з дарогі –
прыпаў без змогі, у здранцвенні,
да той бярозкі, да карэння.
І чую: праз сувой стагоддзяў
таемны голас слых лагодзіць:
“Хлапчына добры, пакляніся,
што зможаш ты мне пакланіцца…
бярозцы гэтай, як каханай,
людзьмі і Богам занядбанай.
Ды толькі – ранняю парою…
З расою, з зорамі, з зарою…
І так тры дні. Ці чуеш ты,
хла-а-пчы-ы-на?..
І стану я –
князёўнаю-дзяўчынай!
А не –
марнець бярозкай мне
з ліхое волі…
І не спаткацца з любым
аніколі…”
І голас сціх, замёр.
Адзін залётнік вецер
палошча, як шацёр,
бярозкавае вецце.

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

БАЛАДА АНТОНІЯ ЛЯШЧЭВІЧА (30.09.1890-17.02.1943) Ворагам холадна. Ворагі паляць Хаты і Храмы, старых і дзяцей. Паляць усё, ды не спаліцца памяць, Памяць любога агню […]...

БАЛАДА АРШАНСКАЙ БІТВЫ (8.09.1514) Не вясна, ды Крапіўна ля Воршы, Як з палону, ідзе з берагоў. І крыляе над ёй чорны коршак, Бо […]...

Нехта гукае Марна гушчар Цераблю непралазны, Выйсця ў святло шукаю, Чую ў сябе За спіною выразна – Нехта гукае… Хмары аблогам, Сячэ […]...

БАЛАДА МІХАСЯ ЧАРОТА (7.11.1896–29.10.1937) На турэмнай сцяне ты прысягу рыфмуеш, А прысяга твая не патрэбна нікому. Табе хочацца жыць і ты ў думках […]...

Словы Словы на зямлю ўпалі зорамі, Шапатлівым травеньскім дажджом, Сталі чыстай, мілагучнай моваю – Кожнае ўзляцела матыльком, Кветкай распусцілася духмянаю, Пабягло […]...

Наш масток НАШ МАСТОК Дзе бруіцца мой выток І такі ж выток твой светлы, Ёсць рачулка і масток У куточку запаветным. Дзе […]...

Балада жыцця Вы бачылі, Як падала сасна Да долу ранняю вясной. І свежы зрэз заззяў, як сонца, Ды затуманіўся слязой – То […]...

БАЛАДА ТАМАША ЗАНА (21.12.1796-19.07.1855) Прысніцца Вільня, нібы сонца ўзыдзе, І ты зноў прачынаешся ў слязах Не ад таго, што сумна ці ты ў […]...

БАЛАДА АЛЯКСАНДРА ЧАРВЯКОВА (8.03.1892–16.06.1937) “Беларусь беларускаю будзе Ці іначай не будзе зусім Беларусі. І нашыя людзі Не пазнікнуць у людстве чужым З мовай […]...

Сляза Цячэ сляза. Яна – як люстра: Я бачу ў ёй свае грахі. А навакол – мае ўспаміны Растуць, як вербы […]...

БАЛАДА ЛАРЫСЫ ГЕНІЮШ (9.08.1910-7.04.1983) Воля на чужыне, На Радзіме краты. Выбар– невялікі, Толькі выбар ёсць. Вецер сумна вые, Воўчы цень ля хаты У […]...

БАЛАДА ТАДЭВУША РЭЙТАНА (20.08.1742–8.08.1780) “Забіце мяне, але не забівайце Айчыну!”– І крыжам ты лёг пад нагамі сваіх землякоў. Вялікае Княства быць цэлым, як […]...

БАЛАДА УЛАДЗІМІРА КАРАТКЕВІЧА (26.11.1930-25.07.1984) Ён паехаў на Прыпяць памерці. Там у чоўне, як ліст у канверце, Што напісаны Богам для Бога, Ён па […]...

БАЛАДА КАНДРАТА ШНІПА (1820-1916) …А ты-ляснік і лес-твой панскі дом, Зялёным перапоўнены святлом Шуміць і не дае спакою ўсім Ні чужакам-падпанкам, ні сваім, […]...

БАЛАДА АЛЯКСАНДРА НЕЗАБЫТОЎСКАГА (2.10.1819-21.03.1849) Мары пра каханне, славу і свабоду Для цябе, як лекі, хвораму ў турме. І ты верыш: свечку нехта ў […]...

БАЛАДА ЯСЬКІ ШНІПА (1866-1914) Як павуціна, чорныя акопы У мёртвым снезе пасярод Еўропы. І прад табой і за табой вайна, Нібы з агню […]...

Балада аб сыне (Ўступленне) 1. Дзева ў калысцы люляе дзіцяці, Сон зберагае, радзімая маці, Долю шчаслівую кліча з нябёс, Просіць палегчыць пакутны іх […]...

Пакліканне Там, ля Ярдана, шэпча голас: Хадзем за Мною, Я – твой Бог, У Галілеі сьпее колас, Жніво надходзіць… Між дарог […]...

У з’яднанай сям’і Стынуць у полі слупы, Дрэмле аціхлая просінь. Нехта – у лес па грыбы, Я ж у яго – па восень. […]...

БАЛАДА УЛАДЗІСЛАВА ЧАРНЯЎСКАГА (14.01.1916-22.12.2001) …І прыйшоў ён да нас, нібы слова жывое Апусцілася з неба на нашу зямлю, Дзе адвеку ў пашане сваё […]...

БАЛАДА ГАЯ ДЭ ПІКАРДА (20.07.1931-21.04.2007) Туманны Лондан, як каменны човен шэры, Плыве праз акіян і праз вякі плыве. І нехта ў сонцы бачыць залатыя […]...

Малітва Даруй мне, Божа, за грахі, Калі парою быў глухі, Калі парою быў сляпы: He заўважаў чужой журбы, Калі чым-небудзь сябру […]...

БАЛАДА УЛАДЗІСЛАВА ГАЛУБКА (15.05.1882-28.09.1937) Вандроўны тэатр не па свеце вандруе, А толькі з самотнай душы– да душы І ў душах, нібыта ў палацах, […]...

Перад Часам, нібы перад Богам Перад Часам, нібы перад Богам, Спавядаўся ва ўсім і ні ў чым. Перад Ра, Кукульканам, Сварогам – Перад боствам сваім […]...

БАЛАДА ЯКАВА НАРКЕВІЧА-ЁДКІ (8.01.1848-19. 02.1905) На рэштках маёнтка лаза і асіны. Але не схавалі яны ад людзей Шляхетнасць і веліч, якія ў Айчыны […]...

Рэчанька На душе так дрэнна, на дарозе лёд. Можа вінаваты высакосны год? Там далей рэчанька цячэ. Трэба ўтапіцца, каб сталася лягчэй. […]...

***…Прылятае ў сне …Прылятае ў сне груган да мяне і, знямоглы, пытаецца: “Ці даўно ты быў на пагосце? Чаму ж не прыходзяць у […]...

Успамін каханага Ці памятаеш ты, Як ранняю вясной Зіхцеў на небе месяц малады? Як ён трымцеў У золкай, зорнай вышыні, Як марыў… […]...

Оддай мэне, маці Дзе хорошэ ў хаці…. З палескай песні Аддай мяне, любая маці, Дарозе, прызначанай Богам. Не трэба на лёс наракаці, Калі […]...

БАЛАДА УСЯСЛАВА ЧАРАДЗЕЯ (каля 1029 – 14.04.1101) У Полацкім княстве спакой не жыве- Суседзі імкнуцца твой трон захапіць, І злая іх кроў на […]...

Я прашу – не паліце вы смецце Я прашу – не паліце вы смецце Каля вёсачкі роднай маёй Я такога не бачыў у свеце А пабачыў ў […]...

БАЛАДА АДАМА ПУСЛОЎСКАГА (1842(?)-26.06.1863) На белых травах кроў і кветкі на крыві, І ты па іх, палонны, на растрэл ідзеш, І спадзявання ўжо […]...

Як мітусня гасцюе дзень пры дні Як мітусня гасцюе дзень пры дні, Змяняе вэрхал даўкія турботы, Захочацца хоць хвілю цішыні, Захочацца хоць хвілю адзіноты. Захочацца заснуць […]...

БАЛАДА БАРЫСА САЧАНКІ (15.05.1936-5.07.1995) У кнігах, што сабраў ты, Беларусь жыве, Змагаецца, святкуе, плача і пяе, І мае Бога і ў касцёле, і […]...

БАЛАДА АНАТОЛЯ АНІКЕЙЧЫКА (11.07.1932-3.02.1989) У камянях, у бронзе, у граніце Ты пакідаеш цеплыню душы, Як летам неба васількамі ў жыце Пасеена, дзе быць […]...

БАЛАДА ФЕРДЫНАНДА РУШЧЫЦА (10.12.1870–30.10.1936) Варшаваю і Вільняю паміж Багданава-нібы на Храме крыж, Куды вяртацца, на які маліцца. У лёсных травах сцежак бліскавіцы, Знікаючы, […]...

БАЛАДА ГЕДЗІМІНА (1275-1341) Нібыта смерць, халодная зіма І ў Вільню аніхочацца вяртацца, Бо ўсё замецена, і ўжо віна няма, І ў замку […]...

БАЛАДА АЛЬГЕРДА (1296-1377) …Залатая арда залатою не будзе І праз сінія Воды ардзе не прайсці, Бо тут наша зямля, бо тут нашыя […]...

БАЛАДА АНДРЭЯ МРЫЯ (1.09.1893–8.10.1943) Ты едзеш на Радзіму паміраць– Такую радасць даў табе Гулаг. Наўкол снягі і, нібы кроў, зара За цягніком па […]...

Толькі з табою Толькі з табою мне хочацца быць, Толькі з табою, Радасць і шчасце з табою дзяліць Толькі з табою. Ранняй часінай […]...