Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Песня пра каханне

Маё каханне да цябе даўно ўзрасло,
Але цвіце сухім рамонкам на палетках,
Як прыйдзе на абсягі летняе жніво,
Загіне ў малатарні трапяткая кветка.

Яно табе ў мроі подыхам вясны
І асалодай на палаючыя вусны!
Яно – дарога ў вясёлкавыя сны!
Не здрадзіць і ніколі не адпусціць!

Шыкоўнай восенню каханне – парасон,
Салодкі яблык і чырвоная рабіна,
Быццам бусліны клёкат неба ўздагон,
Быццам малітва, вера ў Айца і Сына!

Яно табе ў мроі подыхам вясны
І асалодай на палаючыя вусны!
Яно – дарога ў вясёлкавыя сны!
Не здрадзіць і ніколі не адпусціць!

Марозам лютым – цёплай коўдрай шарсцяной,
Гарбаце з мяты – саматканаю сурвэткай..
Цябе накрые серабрыстаю зімой,
Каб прарасці вясною збожжам, а не кветкай!

Яно табе ў мроі подыхам вясны
І асалодай на палаючыя вусны!
Яно – дарога ў вясёлкавыя сны!
Не здрадзіць і ніколі не адпусціць!

Ты атрымаеш на жыццё гарачы хлеб
І праглынеш, як мудрасць, як зямлі крыніцу…
Маё каханне сярод клопатаў-патрэб
Душы самотнай дапаможа адрадзіцца!

Яно табе ў мроі подыхам вясны
І асалодай на палаючыя вусны!
Яно – дарога ў вясёлкавыя сны!
Не здрадзіць і ніколі не адпусціць!

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Песня пра каханне - Валянціна Драбышэўская