Верш З Дранько-Майсюка

Там, дзе ўжо ноч, там спяць, альбо крадуцца
Да куртызанак, што таксама спяць,
Укрытыя пялёсткамі настурцый –
І матылькі ў альковы іх ляцяць,
Каб кветкі пацалункаў рассыпаць
На губы палюбоўнікаў, на вочы,
На грудзі – што, як свечкі дзве, гараць
І паляць крыльцы матыльковай ночы…

Пад страсны шэпт спалёных бліскавіц
Сусвет начны ў любоўным ложку тоне…
Так у часы і свечак, і газніц
Было – і засталося пры неоне,
І будзе, я не ведаю, пры чым? –
Таксама, як не ведаю прычын,
Каб не аддаць –
хай з кім заўгодна ў змове! –
Усё, што ёсць – за ноч адну ў алькове…

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Леаніду Дранько-Майсюку “Вуліца. Ліхтар. Аптэка”. І профіль Блока уначы – Карціна згвалчанага веку З анёлам сумным на плячы. А ты штодня яе […]...

Спяць у снарадах Спяць у снарадах, Спавітыя белаю, як сама смерць, Сталлю, Пакручастыя віхры, Аглушальныя грамы, Пажары, вулканы і землетрасенні… Спяць чалавечыя крыкі, […]...

Жыццёвы Колькі жыць засталося на свеце? Я не ведаю, як і вы. Гэта ведаюць, мабыць, дзеці і на гэта маюць правы. […]...

*** У дождж начны У дождж начны, пад сполахі маланак Ты прыадчыніш дзверы ў мой пакой. Заходзь, праходзь, прысядзь, каханы, Пабудзь са мной. У […]...

У дождж начны, пад мітусню маланак У дождж начны, пад мітусню маланак ты прыадчыніш дзверы ў мой пакой… Заходзь, праходзь смялей, прысядзь, каханы, пабудзь са мной. […]...

Начныя пацалункі Пад зоркаю яснай нябёс пазалоты Я вусны твае захаплённа цалую; Згубляю дыханне з тае асалоды, Што здольна закрýжыць галову шальную. […]...

Вясёлыя разважанні на могілках Мы на могілках, зязюля, Хопіць варажыць. Тут усе даўно паснулі – Хутка час бяжыць. Што ў мінулае галёкаць, Памяць церушыць? […]...

Знічка – зорка Спяць у хаце. Знічка – зорка Дагарае думкай горкай. Каганец сляпы капціць, Дождж за шыбаю шуміць. Ляцяць хмары над зямлёю […]...

Рэсентымент 3 Я ведаю, глупства пісаць пра боль – У кожнага ён, і варты увагі. Я ведаю, кожны пячэцца пра свой. Чужы […]...

Ад зайздрасці Зайздрасць гэта – пачуццё? Дык чаму яна з’ядае, Лезе ў самае нутро, І грызе там забівая? Нам пачуцці ўсе даны […]...

ЧАСЫ ЧАСЫ Часы бягуць адважна на сцяне, Я ў задуменні – ў крэсле – ў адзіноце, Не хочуць стрэлкі запытацца у […]...

Прыцягненне агнёў Ha куццю у набожным куце, покуль смачна не бразнулі вечкі, запалілі дзяды ў немаце тры агні, тры відушчыя свечкі. Нібы […]...

Я ведаю, што ты мяне кахаеш Я ведаю, што ты мяне кахаеш, Я ведаю – ніколі не забыў, Я ведаю, бо кепска ты хаваеш, Якім foutriquet […]...

Ведаем, жывём занадта мала Ведаем, жывём занадта мала, Каб на прыканцы не шкадаваць, Што не ўсё, чым доля нас вітала, З годнасцю мы ўмелі […]...

У пакоi пустым У пакоі пустым ты аголенай снілася мне. Знаю я што распуста і нельга, ды што з гэтым зробіш, Ты стаяла […]...

ПЕСНЯ П’ЯНіЦЫ (паводле народнага) Цэлы дзень піў у нядзелю, Спраўдзіўшы сваю надзею. І дажыўшы панядзелка, На пахмелле п’ю гарэлку. Сціснуў зерня кіло […]...

Мае слёзы Я забываў цябе, мая Айчына, Ў часы дажджоў, часы нямог. Я не чытаў цябе, Францыск Скарына… І Багдановічаў “Вянок”. Мой […]...

Мегаполіс Палымнее начны мегаполіс, нібы прысак, вугольлем вакон. і паветраным змеем паволі узляцеў па-над ім Арыён. Скуль, куды, карагод незлічоны, – […]...

Ўсё пакiнем, чым Сусвет багаты – Ўсё пакiнем, чым Сусвет багаты – Азярын i неба чысцiню, Пах парэчак ля бацькоўскай хаты, Дошак пах, струганых на труну… […]...

Малюнкі на асфальце Каляроваю крэдай дзяўчынкі На асфальце крэсляць малюнкі: Мудрагелістыя карункі, Разнастайныя павуцінкі. Усе выходзіць так спрытна, умела. Я цікаўлюся:-Што гэта, дзеткі? […]...

Бывае, сум агорне, змога Бывае, сум агорне, змога, А дзень за днём – паўзе з начы… Куды мне бегчы ад сябе самога? Не, ад […]...

Мая самнамбулічная радзіма Мая самнамбулічная радзіма смуга ў крыві, мядузы ў пантэоне на золку не гарыць, у цьме не тоне расколатай свядомасці ільдзіна […]...

Ты думаў пра мяне Ты думаў пра мяне, я ведаю – бо ўночы Я не магла стуліць ні на хвіліну вочы. І думка горача […]...

Верш, напісаны за паўгадзіны да таго, як нічога не здарылася Вы ведаеце? не? а я ведаю дакладней я здагадваюся пра гэта я здагадваюся што хутка адбудзецца нешта але пакуль ня […]...

Дамафоны Асаткі, кажуць, зброя? Не, Не для мяне. Яна выключна медыятар паміж намі, Апатрапей каб я не паляцеў з гусямі Ў […]...

Аль-бомнае Лістападзіць настрой Драбязінка любая. Мне цябе не хапае, Як каню мурагу. Не тужу, не ўсыхаю, Не іржу, не ўздыхаю, Не […]...

О май,- пара кахання О май, – пара кахання. У шлюбным вэлюме прырода. Шалеюць птушкі ад світання Любоўным спеўным хараводам. Ад сонечнага пацалунку І […]...

Вясна на плошчы Маякоўскага Вялікі горад Высвеціла сонца, “Высотак” шпілі Зіхацяць над ім. Хоць зрэдку Сіверыць яшчэ Блакітны Паветра яснага Бязмежны акіян. Дублёнкі спяць […]...

Быць ці не? Крыху тугі і пакуты крыху – зноўку душа напаўняецца крыкам… У кругаверці задухі стогне слова жывое, надзея тоне. Рыбай на […]...

Адзінота Адзінота… Я сумую… Паглядаю ў вакно. А за ім балюе восень, лісцем сцежкі замяло. Колер жоўты і чырвоны сыпле з […]...

Ты што цяпер робіш Ты што цяпер робіш? Чыім будзеш сынам? Аб чым твае думкі? Што ў сэрцы тваім? Мой мужны, адважны, адзіны мужчына, […]...

Уратавалі Моўчкі глядзець у вакно. радавацца цёпламу імбірнаму чаю. назіраць, як за шклом кіно закручвае сцэнарый любові да адчаю. а я […]...

Засцярога Даверлівыя вочы Бога На ўласны свет глядзяць з нябёс, Дзе сын яго калісьці ўзрос – Пайшоў з бацькоўскага парога; Дзе […]...

Ля звонкага сэрца Ля звонкага сэрца, Ля вострых грудзей Не чуў снегаверці Начны кругавей. Здалося – ля вокан Вясну салаўі На крылах высока, […]...

Ідзём-пайдзем ўдоль вуліцы Ідзём-пайдзем ўдоль вуліцы, Ўдоль вуліцы, ў дзяўчынскі двор, Дзяўчынкі двор на сем акон. – Добры вечар, дзяўчыначка! Ці спіш, ляжыш, […]...

365 Каляндар свой непарушны Расцяруш як воспа твар, Кроплі воска з капялюшу – Паралюш для янычар. Як Ікар зірні на Сонца […]...

Ёсць два будынкі Ёсць два будынкі ( Хатыніцкай СШ-135 год ) На скрыжаванні нялёгкіх жыццёвых дарог Ёсць два будынкі, якія душу саграваюць, Родная […]...

А ў тваёй руцэ А ў тваёй руцэ – не мая рука, а ў маёй рацэ – камяні на дне. Камяні, што кідалі мы, […]...

Ты думаў пра мяне, я ведаю, бо ўночы Ты думаў пра мяне, я ведаю, бо ўночы Я не магла стуліць ні на хвіліну вочы. I думка горача мне […]...

Забыць, знайсьці другую Забыць, знайсьці другую, Пераключыцца трошку, З бутэлькаю напару Сагрэцца ў халады. Аднак, яшчэ шкадую, Што ў незасланым ложку Ляжыць адна […]...