Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Гульня

Ранкам неба пацямнела, а днём
На дарогу ўпала чорным агнём.

Нахіліўся і падняў я агонь,
Перакінуў з далані на далонь.

І на правай – прапаліў скуру ён,
і на левай, як кляймо, стаў відзён.

І спытала даланя ў далані:
– Для чаго нам перакідваць агні?

І сказала далані даланя:
– Гэта забаўка такая. Гульня.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (3 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Гульня - Уладзімір Някляеў