Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Свіння і карыта

Пьяная свіння

Свінння ад хмелю удосталь,
Ну зварьяцела проста.
-Ах ты бруднае карыта,
-З-за цябе заужды не сыта.
-Каб не бачыла ты дна,
-З-за цябе заужды адна.
-Толькі ты у тым вінавата,
-Калі хлеу мінаюць сваты.
-Пад нагамі ты мне вечна,
-Пашчпаць цябе у печку.
-Лепш не ты, будзе другое,
-Тое раны усе загоіць.
Шмат пякучых слоу сказала,
Пахісталася і упала.
Карыта ведала свінню,
Тое ей не у першыню.
Так да раніцы у карыце,
Спала? дрыхла лепш кажыце.
Раницой прадрала вочы,
Так было ужо не аднойчы.
-У свеце лепшае карыта,
-Лыч прабач ты мой нямыты.
Ды цалуе тры разы.
-Я б цябе за абразы!
-Можа ведаешь дзе проста,
-Хмель расце удосталь?
-Як мне цяжка, слову вер,
-Хмель не бэз і не аер!
І пад вечар як вядома
Прыняслі свінню дадому

Так па простаму сцэнары,
Доугі час жывуць на пару.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Свіння і карыта - Уладзімір Гайдук