Верш Што мысліцца чалавеку

Ещё вершы:

1. Як многа трэба чалавеку Як многа трэба чалавеку, Як мала хочацца душы, Праз ўсё жыцьцё зьвіняць манеты І вораг хіжы на мяжы. За трыццаць […]...
2. Чалавеку Калі песня не грэе У мароз і завею, – Дык нашто твая песня! Калі рукі ніколі He зналі мазоляў, – […]...
3. О, як шкада сябе бывае О, як шкада сябе бывае, Шкада, шкада, шкада, шкада, Што раптам ты ўсіх забываеш, І над усім – твая бяда. […]...
4. Непаўторнасць Прыходзіць жа аднойчы Такая вышыня: Глядзяць прыроды вочы Штоночы і штодня. Глядзяць табе насустрач, Глядзяць табе наўслед. I ты ўжо […]...
5. Забыла я тваё імя Забыла я тваё імя, Не ведаю, калі згубіла, Імя якое засланіла Тваё імя, тваё імя… А помню, як у цішыні […]...
6. У выпадковасці сустрэч У выпадковасці сустрэч Ёсць непазбежнасць расставанняў. Як адзіноцтву не пярэч — Усё забудзецца дазвання. І не прыпомніць дзень і час […]...
7. Калыханка чалавеку Калыханка чалавеку Спі, чалавеча, табе нагадаю Вобраз вясёлкавы весняга раю. Вось зніклі клопаты, зніклі слязінкі, Граюць з калыскаю яблынь галінкі. […]...
8. Мой сад у снезе па калена Мой сад у снезе па калена Азяб у золь і снегапад… Табе не холадна, Алена? Табе не холадна, Алена? Табе […]...
9. Што чалавеку горш за ўсё? Што чалавеку горш за ўсё? Хтось кажа – смерць, а хтось – хваробы, Адным – жабрацтва шкумаццё, Другім – не […]...
10. Чалавеку патрэбна не слова Чалавеку патрэбна не слава, А людская увага і ласка, І сардэчнае шчырае слова, І вясёлая добрая казка. Чалавеку патрэбна усмешка […]...
11. Бусліная крэпасць Бусліная крэпасць Буслы жывуць на Навапрудскай – ля бойкай трасы, ля людзей. Зямліцы сімвал беларускай сядзіць на слупе, у гняздзе. […]...
12. Прамiльгнулi лясы маўклiвыя Прамiльгнулi лясы маўклiвыя Мiма вокан Цягнiка “Брэст-Масква” iмклiвага Вось i восень… Журавоў галасы адлётныя З неба чую Уздыхнуць iм услед […]...
13. Студэнцкія сяброўкі і сябры Студэнцкія сяброўкі і сябры… Якая асалода ад сустрэчы! А колькі ж год мінула з той пары, Калі нас разлучыў расстання […]...
14. Крылатым – неба і зеніт Крылатым – неба і зеніт, І ў спіну – вецер спадарожны. Бяскрылым – непазбежнасць крыўд У момант той, калі зняможны. […]...
15. Каб у любові ў родным краі жыць Хаця і шмат дзікунства на зямлі, але такое – поўны заняпад: каб маці-птушка крыламі сваймі не бараніла ўласных птушанят. Каб […]...
16. Чуй і адчуй Чуй і адчуй – Чай і адчай, Роспач, ты побач. Ты побач, раздрай. Побач, пабач – Пробашч, прабач – У […]...
17. Метро “Асьцярожна. Дзьверы зачыняюцца”, І так спакойна ірвуць сувязьзі зь зямлёй. І кожнай станцыяй у мазгах мне адзначаецца Яшчэ кілометр – […]...
18. Жыццё — Чалавеку! Прысвячэнне: “Любай жонцы на нараджэнне нашага сына” Паглядзі як святло з тых маленькіх вачэй бруіцца душы, што шырэй за Сусвет. […]...
19. Учора мой сусед павесіўся Учора мой сусед павесіўся I сёння, дзе б я не ступіў, Крычалі усе дрэвы ў лесе мне Што ён зрабіў, […]...
20. Прырода давярае чалавеку Здаецца, пасвятлела у бары, Пабагацелі тоні, азярыны. I нават асцярожныя бабры Валтузяцца спакойна на плаціне. Над лугам росным зведзены кругі […]...
21. Сцежка-сцежачка Сцежка-сцежачка Зелянее лісце, зелянее, Сонейка зямлю ласкава грэе, На мяне хлапчына азірнуўся, Сарамліва-шчыра ўсміхнуўся. І яго паверыла ўсмешцы, Я сустрэла […]...
22. Беларусь! У наступленне! Беларусь, ты доўга сніла Сон цяжкі крывавы свой. Час прыйшоў раскоўваць сілы І за волю йсці на бой. Годзе рабскага […]...
23. Жыццё – не тлен! Не думай так! *** Жыццё – не тлен! Не думай так! Адкінь благія думкі! Бо свайго лёсу ты мастак І ты ў сілах […]...
24. Чалавеку часам балюча Чалавеку часам балюча, чалавека нехта абразіў: кінуў словы, нібы калючкі, і памеркла сонца адразу. Чорным цяжарам крыўды-напасці зло прыціснула лёс […]...
25. Я дзякую Богу Я дзякую Богу за сэрца разбітае, з асклепкау сабранае клеем кахання. За годы пакут, не з табою пражытыя. За то, […]...
26. Чалавеку не добра ў жыцці аднаму Чалавеку не добра ў жыцці аднаму, Сэрца, кветка нібы не раскрытая, Нехапае ні сілы, ні шчасця яму, Сэрца-кветка дабром не […]...
27. ПЕРАЛЁТНАЯ ПТУШКА З развітальным дажджом у свой вырай далёкі Ты ляціш, адлятаеш, мне махаеш крылом. І гучыць, не сціхае твой запознены клёкат […]...
28. Я пакрыўдзіў цябе учора Я пакрыўдзіў цябе учора Ты за гэта мяне прабач Не шкада мне нічога, нічога Каб не чуць белай кнігаўкі плач […]...
29. Двадцаты нараджэнне Анелы кружылі у позірку… Я стаяу і глытау паветра, Прасіу лёсу у іх беззаветнага І яны передалі мне гэта. Мабыць, […]...
30. Верш удзячнасці С. Б. Так радасна дзякаваць кожнаму, Хто Богам падораны мне. Паспець бы, пакуль прамільгне Мой век электрычкай апошняю, Пажоўклым лістком […]...
31. Звярніся да Бога Калі ты страціўся, Знікла перад табой дарога І не ведаеш куды ісці – Звярніся да Бога! Калі табе балюча, Бачыш, […]...
32. Адчыні Адчыні сваё сэрца насустрач вялікім падзеям І Жыцця разгарні некрануты і чысты лісток Ты адчуеш адразу як вільгаццю ветрык павее […]...
33. Я проста хачу табе сніцца Я проста хачу табе сніцца У цёмныя-цёмныя ночы Я проста хачу адчуваць Як моўчкі глядзяць твае вочы. Мне хочацца раніцай […]...
34. СТАРАСЦЬ Кожны чалавек жадае, Каб да старасці дажыць, Ды не рад ёй, як ступае На яе ўжо рубяжы. Старасць – хай […]...
35. Полацкі сшытак (кант) Вяльлітва, Ты будзеш заўжды ў нашых сарцох Радзіма – край мілы пад белымі крыламі Краіна сінявокая жыве й жыцьме Вяльлітва, […]...
36. Лясны тэатр На лісток усеўся Конік, На калена ўзяў Гармонік. Грае польку-весялуху Гэтак хвацка – Люба слухаць. Грае весела Камарык, Скрыпку ўзяў […]...
37. Позніцца вясна Лянівай сцяты прахалодай, Нясмела абудзіўся клён. Вясна з відочнай неахвотай Ідзе у сонечны палон. Дажджы за морамі паснулі, На ветры […]...
38. Памаўчы са мной “Памаўчы са мной па-беларуску…” Яўгенія Янішчыц Прысядзем моўчкі на траве, На ўскрайку замкавай гарышчы. Ў падножжа гор рака цячэ, А […]...
39. Кладзі свае рукі Кладзі свае рукі Мне хутчэй на плечы, Не трэба табе слёзы Ліць зусім, дарэчы. Адчуй майго сэрца Гучнае біенне, Толькі […]...
40. Я не парушу твой спакой Я не парушу твой спакой, бо ты парушыць не дазволіш, бо ты сваёй не зменіш ролі, прызначанай табе сям’ёй. Бо […]...