Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Дрэва шчасця

Дрэва шчасця – унікальная знаходка,
Што пад Лепелем, у Окане, расце:
Два ствала з адзінай кронай – аднагодкі –
Быццам людзі, што сышліся пакрысе.

Дрэва шчасця – гэта целы так зрасліся
У калісьці аб’яднаўшыхся хваін –
Нібы душы, што ў каханні абняліся,
Нібы лёсы, што злучыліся ў адзін.

Дрэва шчасця… Кажуць, што пад аркай тройчы
Прапаўзеш, абдымеш крохкую кару,
Перахрысцішся, папросіш шчасця моўчкі –
І твае жаданне споўніцца ў пару.

Дрэва шчасця… Ці вам гэта даспадобы?
Хто не марыць век у радасці пражыць?
Прытуліўся – і знікаюць усе хваробы,
Памаліўся – і сумленне не свярбіць.

Дрэва шчасця… Вось бы нам туды… Дык мы бы…
Веры ў цуд у апантаных не суняць!
Ажно едуць і з замежжа на сядзібу,
Каб свой лёс пад гэтым дзівам параўняць.

Дрэва шчасця! Сціплы скарб маёй Радзімы!
Трэба толькі ўслых жаданне загадаць:
Каб не згінуць, і каб мы былі адзіны,
І каб трохі шчасця людскага спазнаць…

23.05.2010

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Дрэва шчасця - Таццяна Дзям'янава