Верш У ГОРАДЗЕ, ДЗЕ

Ещё вершы:

1. Вечар у горадзе Вечар у горадзе. Раскрыліўся цёмна – каштанавы вечар. Стаміўся. Стараўся паспець Падсыпаць сняжку, запаліць зоры-свечы І ў вокны дамоў паглядзець. […]...
2. Па горадзе надзеі Ізноў іду адзін па горадзе надзеі, Праходжу па дварах нявыкананых мар. Блукаю наўздагад, шукаю месца, дзе я Аднойчы запаліў вачэй […]...
3. Коні Пад раніцу кроплямі бягуць аўтамабілі Дрыжаць верхавіны ружовых вяршыняў У амаль ужо пройдзены зямным сваім парыве Ты глядзіш ўніз Як […]...
4. Лексу Я так хачу назваць цябе сваім, Глядзець у вочы млявымі вачыма. Я адчуваць цябе хачу адзінага, І вылятаць з рэальнасьці, […]...
5. У чаканні сонца Мне так халодна у Гэтым горадзе сонца… У вочы ляціць лісце зімы, Я гляджу Праз сваё аконца, Дзе каханая мая […]...
6. Я цябе не знайшоў На самы край свету ляцеў б за табой, на бераг пусты прыплыў бы, Рахель! Я сеў ў самалёт, ды мусіць […]...
7. Спроба акраверша Пануе ў горадзе спякота, Асела пылам на дамах; Асфальт прагоркласцю прапах, Пакрыўся чорным ліпкім потам. Паўзуць марудныя трамваі, Віляюць вяла […]...
8. Поўх Прамаўляю слова “поўх” – і з’яўляецца адразу луг, папляжаны капцамі з долу выпхнутай зямлі… Поўша! Хто ты ёсць? Які ты? […]...
9. Спачуваннем справы не паправіш Спачуваннем справы не паправіш. За дваіх прыму яго адна, Толькі гукі чорна-белых клавіш Памяць рвуць мне з ночы да відна. […]...
10. ЛАЎКА Дзіва лясное, колькі ты цешылась Коўзаннем роднай табе дзетвары? Стому габлялі тыя, хто спешылісь, Ты найгалоўная ў гэтым двары. Слухала […]...
11. Сум курыцца ў душы Скрозь туман Над змерзлаю рачулкай, Сум зімовы – засняю душы. Недзе ходіш ты Далёкай вулкай, Хоць два словы Стуль мне […]...
12. Над горадам Менскам “Весенняя прогулка” – Влад Ива пераклад на беларускую мову Марына Влада-Верасень Над горадам Мінскам лунала Вясна Ў садах, рассыпаючы кветак […]...
13. Прамяністы ты мой, прасонечны Прамяністы ты мой, прасонечны… Першы снег за маім акном Не з далёкай бялявай Поўначы Завітаў у зялёны дом – І […]...
14. БАЛАДА КАСТУСЯ ЕЗАВІТАВА (17.11.1893-23.05.1946) У куце больш не маю бажніц- Мапа там. А на ёй-Беларусь. Кастусь Езавітаў Не ў кожнага народа ёсць свая […]...
15. Ад пяшчоты Задыхаючыся ад пяшчоты, Ловячы тваіх пальцаў дотык, Памятаючы нашы вусны ўпотай – Задыхаюся ад пяшчоты! Задыхаючыся ад пяшчоты, Губляючы паступова […]...
16. Сяброў бліжэйшых я даўно набыў Сяброў бліжэйшых я даўно набыў, Яе, адзіную, калісь кахаў. Далёка за мяжой нідзе не быў? Дык я ж і дома, […]...
17. Выпала Напэўна выпадак і бог, Каб на яго заўжды маліцца. Але каб выпала ўсё ж Паставіць трэба не забыцца! І тут […]...
18. Ці трэба пра гэта пісаць? Лепш стаць дрэнным паэтам, Чым ні кім не стаць у жыцці. З дрэнным вершам застацца лепей – Чым застацца з […]...
19. Балада пра каханне Праз дрот калючы, Аўчарак іклы, Да болю сцяўшы дыханне, Праз варту, Краты Яно пранікла У лагер смерці, Каханне. За ім […]...
20. Навагрудак Мне снішся Ты і Навагрудак. І я па горадзе сумую Ў зіму завейную і злую, Мне снішся Ты і Навагрудак. […]...
21. Над помнікам сысу Вось і ўсё – закапалі ў Палесскую гліну, Паляцелі далёк журавы… У нагах пасадзілі арабіну… А пад помнікам я – […]...
22. Трывога Чырвоныя вокны, Як вочы, Праваламі ў змрочных дамах Пужаюцца, Вылезшы з ночы, Світанку, Што пылам прапах. Гляджу на чырвоныя вокны […]...
23. Кахаю… Кахаю… Кахаю Кахаю… Кахаю… Кахаю… Губляючы волю сваю, Пяшчоту тваю ўдыхаю, Ласкавыя позіркі п’ю… Усмешка… І вусны… І дотык… І ўсё паплыло… […]...
24. Бык і дом Па вуліцы вялікі Бык ішоў. Казалі, што з радні яму бізоны. Ідзе і раптам бачыць – дом чырвоны. А колер […]...
25. Так жухнуць кветкі Так жухнуць кветкі На стале. Так шамаціць Самотна лісце, Як ты, як ты Прызнаўся мне У сваёй шчырасці Калісці. Ды […]...
26. Распяты Хрыстос Трывогай адазвалася сягоння: як можа чалавек вякамі глядзець на распасцёртыя далоні, прабітыя наскрозь цвікамі? Праходзіць міма з лёгкім сэрцам? А […]...
27. ЧУЛЛІВЫ СВЕТ ЧУЛЛІВЫ СВЕТ Як змог ты сатварыць каханне, Прыдбаць хоць некалькі сяброў – Знаць выканаў наканаванне, Дарогу да сябе знайшоў. Суетнае […]...
28. Нарадзіўся я двойчы на свеце Першы раз – пад пранізлівы плач, Нарадзіўся звычайна, як дзеці, Пра другі раскажу апасля. Заглынуў мокрым ротам паветра І, зірнуўшы […]...
29. Верш пра неправедзеную гутарку Валокся дождж па горадзе сутулы, Чапляючы за глыбіны дамоў. Ці з гора быў ці з немачы пануры: Не падымаў, вачэй […]...
30. Пустым, бясконцым песням У тваёй песні нямыя словы, і сёння Яны растаялі, як учарашні снег. І атняўся твой язык, і заціхла твая мова. […]...
31. Казаць “бывай” не трэба Казаць”бывай” не трэба, памаўчым, Ля навальніцай зрэзанага дрэва… Сціскае сцюжа рамянём сваім, У сківіцах пульсуючыя нервы. Глядзі у вочы, там […]...
32. Без руля і тормаз нам не трэба У горадзе паблізу ад Тарыфы Клуб для гольфу сябра мой знайшоў, Дзе былі паніжаны тарыфы, І сабраў туды ўсіх сяброў. […]...
33. Раман Чытае дзяўчына раман. Цікава: завязка лірычная, А потым – Туман, Туман… Хвалююць чужыя надзеі, Карціць заглянуць у канец, Як быццам […]...
34. Героям Фінал сапраўдны, невясёлы, Праўдзівы, як і мае быць: Загіне той, хто будзе кволы, Хто моцны – вечна будзе жыць. Не […]...
35. Звяздзе”, “Нашай Ніве”, “Рэспубліке”, “Радыё Свабода” і ВАМ! Прабачце мне, што я спытаю Не афіцыйна, проста так: – Ці праўда, што ўжо дазваляюць На “Бангалор” казаць – “НЕ […]...
36. Калі наўкол віхурацца завеі Калі наўкол віхурацца завеі, Перш, чым сказаць завучанае “не”, Не апускай заснежаныя веі, – Ты мерзнеш, прытуліся да мяне. У […]...
37. Каб мне стаць Каб мне стаць калі сасною На гары высокай I зялёнай галавою Закранаць аблокі, Падлічаць на небе зоры, Гаманіць з вятрамі, […]...
38. Цябе я ўбачыў Цябе я ўбачыў Hашыў апісаць Xорныя валасы Постаць мадэлі пад стаць Вочы зялёныя Як смарагд Твар Беласнежкі Губкі казачны цуд […]...
39. Пачаць занова! Жыць пачаць трэба занова, Кажуць: з чыстага лістка! Ёсць падстава для асновы: Пакінутая жонка Я… Мне не па сіле абавязкі […]...
40. Восеньскі букет Восеньскі букет Сумныя твае вочы. Ласкавыя твае рукі. Халодныя твае вусны. А словы, што ты мне кажаш, Напэўна, гучаць і […]...