Верш Рэквіем

Душа зайшлася ад чужога гора,
З пакутамі яе не разлучыць:
Пад стромкай столлю Домскага сабора
Усхвалявана “Рэквіем” гучыць.

Пачуцці ўсе змяшаліся дашчэнту,
I пацягнула холадам ад пліт,
Калі, як шторм, кацілася крэшчэнда
I замірала, ўзняўшыся ў зеніт.

Адчай з жалобай нечуванай моцы
Жыццё і смерць паставілі на кон,
I ў кожным гуку ажывае Моцарт,
Бязлітасна асуджаны на скон.

Не моліць ён адвечнага спакою
Сваёй душы мяцежнай і касцям,
А прагна схаладнелаю рукою
Трымае ключ ад вечнага жыцця.

Ён ад трывог, натхнення і пяшчоты
Перагарэў, ачах і саслабеў
I зразумеў ужо ў разгар работы,
Што “Рэквіем” стварае сам сабе.

Грыміць і слоў і музыкі навала
I працінае сэрца, як страла,
Ды смерць жыццё раптоўна абарвала,
Бо “Рэквіем” даслухаць не магла.

Гусінае пяро з рукі упала…
Непадуладна толькі пачуццё,
Што не жалобай, а трывогай стала
За вечнае натхнёнае жыццё.

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

На далонях тваіх. Рэквіем аднаго дня 1. На далонях тваіх сакавіцкае сонца – пальцам-промнем казыча й неровова зіхціць. Ты слабы, ты нямоглы, і, пэўна ж, ня […]...

Рэквіем рукапісам Казалі, – рукапісы не гараць, А я аднойчы бачыў, як гарэлі У печы Галубковы акварэлі, Як вершы адпраўлялі паміраць, Сагрэтыя […]...

Каханне ёсць! Жыццё, без веры ў каханне Шчаслівым не захоча быць, Бо сэрцу доўгае чаканне Не зможа шчасце засланіць. Апошнія сабраўшы сілы, […]...

Рэквіем па Беларусі Мовы няма… Паступова зьнікае. Мы, пэўна, ужо не адродзім Яе. Кожны другі Яе ганьбіць, турае Хутка ў Лета наша Мова […]...

На абедзьве нагі Дачка пазваніла: І так гаманіла: Абедзьве нагі яна Дзесь прамачыла! Званіла і жонка І так гаманіла: Абедзьве нагі яна Дзесь […]...

Рэквіем па кожным чацвёртым У часе мінулай вайны загінуў кожны чацвёрты беларус. З дакумента Ой, хацела мяне маці За чацвёртага аддаці… 3 народнай песні […]...

ПЕКЛА НА КАРЦІНАХ БОСХА Босх жахлівае пекла стварае, Каб не жыць у ім зараз і потым, Каб пакінуць яго… Назірае За прамоўцам адным крываротым. […]...

Сацабстракцыянізм Зрынутыя купалы Захлынуліся слязамі Хрыста А над роспаччу крыжа Паўстаў Сатана З указальнай рукою ў пекла I выйшлі легіёны супастатаў […]...

Адной табе! Адну цябе хацеў бы апяваць, Ды не хапае мне ні голасу, ні слова. Адну цябе у марах пазнаваць – Душа […]...

Цела паэта не вечна Р. Барадуліну Цела паэта не вечна, Толькі душа, неба свет. Круціцца лёс чалавечы У жорнавах гучных планет. Светлыя, хуткія птушкі-гады, […]...

ТРЫПЦІ ХДУШЫ ТРЫПЦІХ ДУШЫ 1 Як вынесці душы сваёй святло з умоўных нашых ісцін поля бою? Я знаю: слова моўленае – зло, […]...

Апусцела душа Апусцела душа, быццам Восеньскі клен, Мне не хочацца верыць У душэуную смерць. Мне казённые зямное- Нябесны праклен, Але сэрца мае […]...

Сьляза ўпадзе на радкі Сьляза ўпадзе на радкі, Душа замрэ зачаравана, А ты – хто працу дбаў, вяршыў – Адрынь нявер і нараканьні; Ты […]...

Труна Сярод багны труна, Нібы вежа, стаіць, А ў труне той Яна У сне глыбокім ляжыць, На кургане сядзіць Зачарованы птах, […]...

Жораў Сівая адзінота. Нязмога адляцець… Кругамі ля балота уночы ходзіць Смерць. А досвіткам асеннім, як сцішыцца імжа, – нябёсаў вір успеніць […]...

Я так даўно цябе не бачыў Я так даўно цябе не бачыў Не ведаў, дзе ты, як жывеш А ў галаве гучыць нязбаўна I тым не […]...

Гады, падзеі ва ўспаміны адляцелі Гады, падзеі ва ўспаміны адляцелі, Жыццё да фінішу імкнецца. А мы заўсёды маладымі быць хацелі – Душа ўсё роўна юнай […]...

Асеннія фарбы душу напаўняюць самотай Асеннія фарбы душу напаўняюць самотай. Жыццё як імгненне: паспеееш хіба азірнуцца. Мінулае гляне амаль беспрасветнай работай І кроплямі шчасця, якімі […]...

Дзьмухавец Ужо не грэюць сонца промні, Спеў птушак не чуваць лагодны, І вецер моцны дзмець. Праходзіў вечарам халодным, На жоўтым, выцвелым […]...

Зямля ўжо ледзь трывае нас Зямля ўжо ледзь трывае нас. Калі ж здараецца з ёй штосьці, На ўсе пытанні ёсць адказ: Не ўладары мы тут, […]...

…І тады закрычаў. І роспачны крык …І тады закрычаў. І роспачны крык праз храмы канфесій, праз выбухі й кулі вырваўся ў космас і ў вечнасці знік. […]...

Што старыя за вар’яты Што старыя за вар’яты: Мелюць без прычыны, Быццам час свой марна трацім Мы каля дзяўчыны. І ўсё пхнуць нас да […]...

Каханьне сэрцу не пакута Каханьне сэрцу не пакута, Яно цяпло душы твае; Калі душа, што льдом закута, У тых заковах адтае, Калі зь яе […]...

Хто ‘шчэ павінен жыць Хто ‘шчэ павінен жыць, Той лёгка не памрэ… Хоць кідайся з акна, Хоць лі ў сябе атруту, Жыццё не ўгаманіць, […]...

Ад спёкі летняй Ад спёкі летняй Дол ачах. Буслы спачылі За ракою На цёплых Жнівеньскіх стагах У насцярожаным Спакоі. Туман, Асмужаны ледзь-ледзь, Плыве […]...

Каханне наша – дым Каханне наша – дым. Агонь даўно патух. Ты ў сне штоноч з другім – выходзіць, любіш двух?.. Руку маю з […]...

Жыццё і скон – адзін закон Жыццё і скон – адзін закон, І журавы лятуць на поўнач. Любоў, пісаная спакон, Заўсёды застаецца побач. Жыццё і скон: […]...

Твой розум – планета ікс *** Твой розум – планета ікс, цябе зразумець не магу я. У навушніках грае клубны mix, душу не сціскае ніякая […]...

Непаразуменні Так і жыццё адгаравалі – Ты па сабе, я па сабе. Зязюлі нам адкукавалі Даўно аб шчасці і журбе. Я […]...

Смерць акцёра Ён паміраў. У кадры. Сапраўды. Не адлюстроўваў Смерць – Канаў рэальна. І разам з ёй Прымаў І знак бяды Ў […]...

Ты – маё і жыццё, і смерць Прыйдзе, прыйдзе ў ветразях снежань, Набаліцца сэрца маной… А пакуль у любві не межань, Ружы ўсе для цябе адной. А […]...

Ночцы К табе, мая ночанька цёмная, І к вам, мае зоранькі-кветкі, З паклонам іду, непрытомны я, І клічу вас, клічу за […]...

Загінуты боль Загінуты боль, адзінота ў сэрцы Душа ў змаганні, а целу спакой. І ведаеш ты, не адчыніцца дзверца Не пойдзе дадому […]...

Праганю тваю хваробу Маршчасты лоб, сівыя скроні, У шурпатых мазалях далоні. Ці ж гэта ты, мая матуля, У зрэбнай беленькай кашулі Ляжыш на […]...

У збан, які ўжо поўны, не нальеш У збан, які ўжо поўны, не нальеш. Пусты ж умесціць дождж дароў ад Бога. Таму ў галодны дух сыходзіць верш, […]...

Ня зломак О, Інтэрнэт! Ты мой настаўнік. З табой ня толькі марна час губляю, але і веды набіраю Спачатку зрабаваў мяне, але […]...

БАЛАДА МІКОЛЫ КАПЫЛОВІЧА (10.07.1937-24.02.2000) “А што дасі ты Беларусі, Каб вечнай Беларусь была?” “Усё аддам! А перш нап’юся З нябёсаў зорнага святла…”- Гаворыш […]...

Хай спявае душа Хай спявае душа У валасах срэбны іней завей, Ды гады нам падлічваць не трэба. І не варта загадваць далей. Мець […]...

Вакол балота. Востраў Зыслаў Вакол балота. Востраў Зыслаў. I траў няскошаных журба. А ты вартуй і праўду выстай, Хаця грыміць па ёй пальба. Я […]...

Стары Адзінокі чалавек… Ўжо на зыходзе гадоў. Ў пустую правёў свой век, Не імкнецца ісці дамоў. Чаму? А ніхто не чакае, […]...