Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш У абарону беларусаў

Мне надакучыў сцёб…над беларусам… І надакучыў так таму, што куча ўсяго таго лайна, што валіцца мо з сонму дзірак нам на вушы, адну мо толькі мае мэту… кажу я гэта без імпэту…як мага болей запаволіць сыход краіны ў Еўропу… Прывіць нам страх, і жудасны адчай, і ўсе астатнія прыкметы рабскія – то ворага майго прамыя намаганні! Ну, а маё жаданне – вольнай быць, і на Свабодзе свой народ любіць, а не ў выгнанні, ці ў палоне вечным… лёсам абасранай быць не хачу! Я не жадаю жыць так болей! Жадаю Волі! Нясцерпнае то пачуццё, што і маё жыццё таксама кінулі пад ногі ўсходняй погані…
То вершаваны плач амаль што…спіч… на кітч падобны… ўжо хопіць сцёбу! Закрый мяжу на велізны замок з усходу… і паглядзі на вынік…Здзівішся! На адсячэнне галаву даю….

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш У абарону беларусаў - Святлана Софіна