Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Калыханкі

Спі-засні, сыночак,
Мілы мой званочак,
Чуеш, травы-дрэвы
Шэпчуць: “Добрай ночы!”

Сочаць неба вочы,
Дасць Бог – не сурочаць,
А табе, мой хлопчык,
Шчасця напрарочаць.

І ваўчок ніколі
Укусіць не прыйдзе.
Дасць Бог знойдзеш долю,
Што ніхто не скрыўдзіць.

Хай табе радзіма
Будзе роднай маткай.
Спі, маё дзіцятка-
Беларусянятка.

2
Ходзіць сон па свеце.
Слухай, калі ласка,
Як часцей ты дзецям,
Сон, паказвай казкі.

Вось малы мядзведзік
Захварэў ангінай,
Лечыць яго мама
Мёдам і малінай.

Зайчыку малому
Дзе знайсці маркоўкі? –
Нос у снежнай бабы
Трэба ўкрасці зноўку.

У кітоў сыночак
Нарадзіўся ўчора.
Ім няма з ім гора –
Пакалыша мора.

Гэй, бабулька-ёжка,
Так не стукай гулка,
Памажы лепш трошкі –
Падмяці завулкі.

Ходзіць сон па свеце,
Слухай, калі ласка,
Як даўжэй ты дзецям,
Сон, паказвай казкі.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Калыханкі - Станіслаў Валодзька