Верш Зьнікла энэргія слова і цела

Ещё вершы:

1. Смерць я двойчы патурбаваў Зносіць снежныя рэшткі прочкі легкаважны празрысты дождж… У раку ўвайшоў я двойчы, двойчы выкруціўся, анягож. Шанцавала! Загоіў стыгматы, праразаю хвалі […]...
2. Апошняе слова Ці даўно, ці нядаўна холад сэрца сцябаў і ў кроў разадраў, абадраў. Ен круціў, разбіваў ланцугі і каханне, плакаў і […]...
3. Чарноцце З сэрца майго вылазіць чарноцце, Запалняючы душу маю. У думках пануе брыдоцце, Я быццам ў балоце стаю. Надломлена нешта ўнутры. […]...
4. Зямное неба Гляджу я ў Ясельду-раку – Якая чыстая вадзіцца! Такой на ўсім мацерыку Нідзе вам болей не напіцца. Схаваўшы крыўды ўсе […]...
5. Ляцела слова Ляцела слова. Слова па свеце ляцела. Знайсці чалавека хацела. Што прыме, схавае да скону, Што пусціць у родную мову, Што […]...
6. Далёка мы ад дому. Хоць бы слова Далёка мы ад дому. Хоць бы слова Пачуць і супакоіцца душой. Прыснілася: He чую роднай мовы, Мне цяжка гаварыць не […]...
7. … так душа пакідае цела Адыходзячы ў зорны шлях, Азірнецца яна нясмела І падумае спакваля: Гэтым целам любіць хацела, І балела мне гэтым целам, З […]...
8. Смак дзявочага цела А тваё цела пахне кветкай, Пунсовай кветкай усiх жаданняў. I нечым чыстым, вельмi рэдкiм, У полымi дзiцячых абдыманняў. Знямелi вусны […]...
9. Цела паэта не вечна Р. Барадуліну Цела паэта не вечна, Толькі душа, неба свет. Круціцца лёс чалавечы У жорнавах гучных планет. Светлыя, хуткія птушкі-гады, […]...
10. Размова з морам “Я тут”, – шаптала хваля Гулліва ў ранні час, Нясла з глыбінь крыштальны, заклічны свой галас. “Я тут”, – крычала […]...
11. Залатая Беларусь Маіх продкаў бацькаўшчына, Беларуская зямля, Вечна расцвітай, краіна, Ды пад песняй жураўля. Залатая Беларусь, За цябе Багам малюсь, Вечнага прашу […]...
12. Сястра Дзяржынскага Да помніка яго вялікай славы Ў дзень нараджэння Фелікса Штогод Яна ішла цераз усю Варшаву З гваздзікамі У пешы свой […]...
13. Чую мора я Чую мора я. Цёплыя хвалі, Што на поўдні сагрэтых краін, Сіняй далеччу нешта шапталі, Слых ласкаючы спевам сваім. Чую мора […]...
14. О, колькі раз прасіла прабачэння О, колькі раз прасіла прабачэння, Чакала, быццам хворы, паляпшэння І мерыла я крокамі пакой. У тварах у чужых шукала рысы, […]...
15. Чаму гром злуецца А лугам, кругам Ішла вясёлка, Букет збірала – Да зёлкі зёлка. Ішла памалу, Знайшла тасёмку, З промняў звязала Вязёнку-ясёнку. Яшчэ […]...
16. Густ прыкрасці Густ прыкрасці для развітання Зышоў спакваля з маіх вуснаў У падмен на горыч кахання, Які раўназначны нянавісці грузнай. Мярзотна ўжо […]...
17. Акрыленасць Акрыленасць! Малітвамі зямлі Так бессаромна вырастаюць крылы. Мне да душы распранутай, астылай Не вераць больш ні мачты-караблі, Ні вецер. Толькі […]...
18. Праз гады я ішла Праз гады я ішла І прыйшла да сягонняшняй хвілі. Як умела, жыла, Адмярала жыццёвыя мілі. Прыдарожных слупоў І калючых дратоў […]...
19. Ірынка Ірынцы спадабалася Цудоўная вясна. Як восені даждалася, Пайшла прасіць яна, Прасіць нябёс ня хмарыцца, Вятроў – не галасіць, Срабрыстых росаў […]...
20. Сляды – Каго гэта ўчора страчала? Пад вечар да рэчкі ішла? – Страчала вясну, – адказала. – Хіба яна ў ботах […]...
21. Малілася Богу Малілася Богу і словам, і вершам, не ласкі прасіла – трывання і сілы. А вас, мой адзіны, каханы, найлепшы, ніколі […]...
22. Слова Кожнае слова верша Прыносіць усім асалоду. Апошняе яно, ці першае, Мужчынскага, ці жаночага роду. І ў кожным слове-мэта, Вялікая, ці […]...
23. Уваходзячы ў мора Ах ты, мора, бяскрайняе мора, Столькі хваль – не злічыць на вяку. Я ж пазнаць хачу ў хвалі каторай Свае […]...
24. Маё слова Слова маё зруйнаванае, Веру я – час прыйдзе новы. Быццам зямля ўзараная, Ты аддасі свае ўсходы. Прыйдуць жняяркі – радамі […]...
25. Пра слова “Пра слова” Я чуў, у жыцьці вось так бывала Што слова нават забівала Сказаў і потым не дакажаш Што гэта […]...
26. Я маю слова, вам панове Я маю слова, вам панове, Якому многія вякі, Зямны наклон кладу якому І як жыву, дышу якім. Не згаснуць зоркі […]...
27. Чароўнае слова Выспела. ўпала чароўнае слова. скача каляровым мячом. толькі табе, нікому другому квола-пяшчотае, ни прашто. ўпала. стала светла у хаце. не […]...
28. Слова ў дарогу Застолле застоллю розніца. А гэта – сустрэча сяброў. Ад чаркі ніхто не бароніцца – хай вып’е і будзе здароў. Па […]...
29. Слова пра словы Свет скаланаюць словы і словы, што з нашых вуснаў ляцяць стрымгалоў. Сядайце ў лодку, бярыце вясло вы, плывіце ў паводцы […]...
30. Слова на дарогу Ну вось, сынок, ты першы раз – у шлях. Зрабіўся раптам незнаёма-новым: Усхваляваным, дзёрзкім не на жарт. Дазволь жа мовіць […]...
31. Апошняе слова маё Апошняе слова маё – табе. Апошні світанак. І сонечны ранак. Апошні мой позірк і покліч, і дотык – усё, усё, […]...
32. Скрыпач у пераходзе Скрыпач у пераходзе Там непрадказальнасці гукау нямала, Лагоднасцю скрыпка усе разбауляла. Лісліва баюкала, гладзіла нервы, Шаптала на вушка – ты […]...
33. Уступнае слова Альтэрнатыва можа быць. Яна бывае і ў каханні. Не кожны ў задніцу глядзіць, але глядзяць, я чуў, бывае. Бывае паляць, […]...
34. Слова і мова Бывае і так, што слова Будаража ў жылах кроў, Кліча родная мова, Радзімы даносячы зоў. Звычайныя простыя словы Ў кожным […]...
35. Зоркі слова Зоркі ззяюць у цемным небе, зоркі слова Беларусі. Думкі іх аб чорствым хлебе, што ўчора крышыў гусям. Можа вочы іх […]...
36. Мова, слова І вякі паміраюць, сыходзяць у небыццё, у насмешлівы свет, А народ наш падцугляны водзяць і сціраюць нам памяць ушчэнт. Мова […]...
37. Роднае слова Роднае слова, маё ты багацце, Як сонейка ў сэрцы свяціла маё. Яго ў агонь сябрукі не кідайце, Шануйце браты, як […]...
38. Ты, роднае слова Ты, роднае слова, Мне люба і міла, Ты сэрца сабою Маё паланіла. Гучыць зразумела, Так шчыра, так блізка – “Матуля”, […]...
39. Слова Тадэвуша Рэнтана Аблокамі дыму мой Край зацягнула, старыя званіцы – і тыя маўчаць. Тут праўда і годнасць давеку заснулі, адны крумкачы ў […]...
40. Чалавеку патрэбна не слова Чалавеку патрэбна не слава, А людская увага і ласка, І сардэчнае шчырае слова, І вясёлая добрая казка. Чалавеку патрэбна усмешка […]...