Верш РАСТАЦЬ

РАСТАЦЬ

Напоўніцу глытаць у смак паветра,
Зазывы слухаць казялкоў на лузе,
Таемныя піхаць нагою нетры,
Павыкінуць праблемы, сплеценыя ў вузел,
Настоем траў надыхацца уволю,
У дзень бархотны, жнівенскі, пяшчотны,
Зайздросна ў марах вольна пасваволіць,
З прыродаю ляцець, з’яднацца цнотна,
Зямную ўраз пакінуць недарэчнасць,
Пачуцца кропляю касмічнае прасторы,
У ёй растаць бы зазірнуўшы ў вечнасць,
На момант, без сумневу і дакору.

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Хачу растаць Хачу растаць у руках тваёй пяшчоты, узрушана-салодка затрымцець ад пацалункаў прагных, ад ўпотай сказаных словаў, што пачутны ледзь. Ад подыху […]...

Квецень Цвітуць сады шырока, вольна, Плывуць, як ветразі надзей… Хто з гэтакаю сілай здольны Ускалыхнуць жыццё людзей? Бунтуе квецень маладая, Якую […]...

Клін Кахаю, смяюся, плачу- Запознены ў небе клін Кірунак узяў за удачай, І мроіцца, што ў ім Лячу я ў невядомасць, […]...

Птушкі А птушкі ляцелі высока, Краналі крылом гарызонт. На поўдзень, напэўна, далёка, Далей бы ад гэтых турбот. Радзіму пакінуць нялёгка: Свае […]...

Павер’е Калі ж на Грамніцы Нап’ецца певень вадзіцы – Казалі так нашы дзяды – Здадуцца снягі і завеі Па даху зазвоняць […]...

Чаканне Новага года Па ўсёй краіне выпаў снег, І мы чакалі змены года, Раптоўна час пацішыў бег- Адпачывала ўся прырода. Мы захаплялісь хараством […]...

А я ня ведала цябе А я ня ведала цябе… Пяшчоту слоў, блакіт пралесак, Ды водар траў у вясновым сне, Што мякка вабіць на ўзлесак. […]...

Бясплённасць У аблоках чытаю нясцерпны падман. Подых ветру хварэе на сум і маркоту. Завіруха быцця прадракае самоту. Прад вачамі трымціць апраметны […]...

Аркуш Распавесці да халеры Аркушу паперы, Ён мабыць самы шчыра сябар мой, Ён бачыў не адзін мой бой, запой, Каханне, летуценні, […]...

Буслы Скарыны Усміхнуўся малады друкар. Кніга, нібы бусел, на руках Разгарнула крылы, каб ляцець. Віктар Шніп “Буслы Скарыны”- вобраз адпаведны, Адразу хочацца […]...

Лятае вольна павуцінка Лятае вольна павуцінка, Блукае ў сумным лесе муравей, Прыйшла ужо восені часінка І адляцеў у выйрай першы журавель… Пафарбавала восень […]...

Мне б пайсці Мне б пайсці, як снег, празрыста-лёгка за табой нябачнымі шляхамі, адшукаць свой лёс сярод аблокау і растаць нячутна, нечакана. Снег […]...

Плакалі ветры ў дуброве параненай Плакалі ветры ў дуброве параненай, Плакалі ў лузе шаўковым. Помніш ты першае наша спатканне? Плакалі ветры ў дуброве. Вольна кацілася […]...

Шапаціць вясновый дождж Шапаціць вясновый дождж, З першым громам, бліскавіцай, Быццам у небе коціць хтось, Шар каменный па масьніцы, Быццам з гэтым непакоем, […]...

Знайдзіце падкову Знайдзіце падкову……то свет вашай хаты То вольная воля лунаць вам крылата Напрамак узяушы ляцець па – над морам Нішто стануць […]...

БАЛАДА ЯКАВА НАРКЕВІЧА-ЁДКІ (8.01.1848-19. 02.1905) На рэштках маёнтка лаза і асіны. Але не схавалі яны ад людзей Шляхетнасць і веліч, якія ў Айчыны […]...

Цягнік Беласток-Ленінград Цягнік Беласток-Ленінград Памяці першых ахвяр Вялікай Айчыннай вайны ў Лідзе Цягнік Беласток-Ленінград крануўся са станцыі Ліда. (Згаданы маршрут праклінаць ускорасці […]...

БАЛАДА БЕНЯДЗІКТА ДЫБОЎСКАГА (29.04.1833-31.01.1930) Маёнтак родны твой Адамарын Застаўся без цябе, як плыт, адзін На хвалях часу і Еўропы тлумнай, Дзе і табе […]...

Юргіня Каля кветніка пастаю I душу агнём кветак сагрэю. Я юргіню пазнаю сваю, Хоць у садзе даўно звечарэла. Сумна жоўтая зорка […]...

Дождж, дождж першабытны Дождж, дождж першабытны Ад самога пачатку часу, прасторы, Мысьленьня. Ламаецца ноч, як забытая лялька, І дождж ідзе. Абяцаю табе небыцьцё […]...

Ляцець Я так люблю ляцець ўніз. У соты раз. Яшчэ. На біс. І колькі ні губляла рыс І позіркаў вачэй, актрыс? […]...

Зялёнае мора Нябёсы плакалі спаленай шчаснасцю. Хісталіся на вятры вагі прасторы. А мы стваралі ружовыя акуляры марнасці. І назіралі праз іх на […]...

Яблыня Калісці яблыня квітнела, Ківала кронай маладой. У маі вэлюмам бялела, Гудзеў ад захалення пчолаў рой. Але аднойчы падхапіў убранне Мурожны […]...

Мы жывём, як гарох пры дарозе Мы жывём, як гарох пры дарозе Хто нi йдзе – той вазьме i скубне Гэту прымаўку ў нашам народзе Расказала […]...

Журавель Чаму жыццё не падняло Яго пад хмары залатыя? Здавён вартуе ён сяло, Высока выцягнуўшы шыю. I ўсё цікуе – хто […]...

Як хутка верціцца Зямля Як хутка верціцца Зямля ў спрадвечнай зорнай завірусе. Чым адраджуся я пасля, з нябыту цёмнага? Калі травінкай,- хай на тым […]...

Прывыкаю, к табе прывыкаю Прывыкаю, к табе прывыкаю. Прыкіпаю праз з’едлівы боль. На пакуты сябе абракаю. З галавой у зямную юдоль. Замірае, з табой […]...

АПУСТОШАНЫ АПУСТОШАНЫ Пустата, як міг суіснавання – Месца адпачынку хмурным днём, Схоў ад разумовых вандраванняў, Крок у нікуды, вандруючы з агнём. […]...

Надзея, вера, каханне Надзея, вера, каханне Бог дапаможа на месца усе стане. Здзейсніцца марная, кволая думка. добрая вера з надзеяй у каханне, Мара […]...

Пасьпяшае месяц люты Пасьпяшае месяц люты; Дожджык дробны шапаціць, Зімні страціўшы абутак, Сад зьбянтэжаны стаіць, Неба хмарыцца і зьзяе, Вольна гойсаюць вятры, Стэп, […]...

Балада снегу Падае снег на сэрца, He баючыся растаць, Бо сэрца на песню бярэцца – На цэлы свет спяваць. Куды ж ты, […]...

Гонар Адшукваецца тэрмінова гонар. Раптоўна знік ён, а для нас Жыццё змянілася ўраз, Учынкі, думкі ўсе крывые, А калі нехта і […]...

Мой пацалунак паветраны Мой пацалунак паветраны даляцеў да цябе ці знік? Ён з маіх думак злеплены і з цукру вуснаў маіх. Ты захавай […]...

Над безданню Калі воўк захварэў, Ён ад зграі ўцякае ў гушчар; Боль нутра Лечыць зеллем гаючым У пушчы сабака… Чым жа мне […]...

Кот і вераб’і У апошні дзень зімы, седзячы на плоце, заспявалі вераб’і песенку ў ахвоце: “Чык-чырык” ды “Чык-чырык!” Вераб’ёў убачыў кот і адразу […]...

НОГІ ПРОСЯЦЦА НОГІ ПРОСЯЦЦА З цёплых траў плыве водар мядовы Над прагрэтаю летам зямлёй, Басанож летуценнік вясковы Забаўляе прастору гульнёй. Час чароўны, […]...

Шыкоўны ранак Шыкоўны ранак: сонца ўстала, Раса на травах, на кустах У промнях сонечных заззяла, Блакіт на небе і ў вачах. Заве […]...

Стары сад Люблю даўно свой сад стары, Яго таемныя размовы, Дзе дрэвы, даўнія сябры, Мяне прывечваюць вяснова. Тут лісця, квецені размах – […]...

ЗІМОВАЯ САНАТА …І выпаў снег – прадвеснік абнаўлення, Заслаў зямлю бялюткім палатном. У сэрцы абуджаецца натхненне Ад казак, што мне шэпча вецер-гном. […]...

Наша планета Наша планета унікальнае тварэнне, Якое дадзена было нам Божай воляй. У нас ўсё ў ёй выклікае захапленне, І немагчыма ўявіць […]...