Верш КОЛЕРА БЛАКІТ

КОЛЕРА БЛАКІТ

Праз дзень з сабою, побач з сонцам
І рэдка ноччу заглядаю у сябе,
Спрабую пры святле угледзець донца
Душы, азваўшайся маёй мальбе.

Каторы раз малюецца карціна,
Што я прыгожы, малады, у поўны рост,
Усё наперадзе, Радзіму не пакінуў
Бо не адрэжаш пупавіну так, наўпрост.

Так мала, дзе б ні быў, змяняецца на небе –
Аблокі чыстыя ці дажджавых нагоніць хмар –
І толькі колера блакіт над шчодрай глебай
Вяртае да душы і да пяшчотных мар.

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Блакіт, прастор Блакіт, прастор. Ірвуся ўдалеч, Хутчэй адчуць Свабоды гук. Лячу наперад З усёй навалай, У сэруы толькі Моцны стук. Міная вёскі, […]...

Блакіт Блакітным колерам вачэй Расфарбаваў ты раптам восень. У блакітны – свет мой. Ён ярчэй, Чым неба веснавая просінь. У блакітным […]...

Сон Калі прымусіць час сказаць “бывай”, А ў сэрцы не пагасне жар кахання, – Пакінь бяз слоў, але не дабівай Мяне […]...

Трыялет “загінуў пакінуў ты нас Трыялет Загінуў пакінуў ты нас Душою сваёю прызнанай. У сэрцы, застаўся ты ў нас. Загінуў пакінуў ты нас. Няхай, хоць […]...

На далонях тваіх сляды ад алейнай фарбы На далонях тваіх сляды ад алейнай фарбы, Побач з імі сонечныя прамені. Ты ніколі не адыходзіш ад мары, Ты заўсёды […]...

Для лістоты Для лістоты час неістотны яна цешыцца смакам прасторы глебай сонцам вадой у карэннях асяродкам і толькі сталенне ў кастрычніку колеру […]...

У слова – свая вага У слова – свая вага, Слова – розуму рэха. Слова – мая туга, Слова – мая ўцеха. Можа, нябесную высь, […]...

Кароткі дзень Кароткі дзень падняўся на крыло, Яго палёт святочны быў і чысты. Ад раніцы мяло, мяло, мяло… Кружыўся снег – празрысты […]...

Кароткі дзень падняўся на крыло Кароткі дзень падняўся на крыло, Яго палёт святочны быў і чысты. Ад раніцы мяло, мяло, мяло… Кружыўся снег – празрысты […]...

Хмарка Хмарка Ніяк не выплачацца хмарка, павісла на маім плячы. Яе я супакойваў марна, нічым не змог дапамагчы. Яе прытоеная крыўда […]...

Адзін-нота Чаму так цяжка мне пісаць, Калі на сэрцы смутак? Чаму так хочацца ўцячы Ад гэтых дум і чутак? Чаму няма […]...

Сцяжынка нябачных слядоў Сцяжынка нябачных слядоў Ланцугом непрыкметна ляжыць, Паветрам прыжатых пластоў Далягляда бязмежнасць блішчыць. Сенажаць дапаўняе прастор Разнатраўем пахучых раслін, Гукавы зліваецца […]...

Рэцэнзія на верш Сергей Махнач Не молчи Номинировано на премию Народный поэт. Понравилось. Проголосовала. Навеяло… Падобныя думкі – Адбітак маіх… Гады праляцелі… Між […]...

Да Р Зіма праклінае вёсны. А я праклінаю памяць, Што здолела мне данесці, Што ты для мяне Радасць. Вачэй залацінкавых тоні Мне […]...

Жыцце — долі імша Жыцце – долі імша, ці нядолі cлужэнне – адгукнецца душа на душы прыцягненне, Бы ў пустэльніка скіт патрапляю, ды краду […]...

Другімі сказана даўно Другімі сказана даўно Усё, што я прамовіць меўся, І мой радок застыў, сумеўся, Згубіў чарговае звяно. Шчэ не народжаны, ды […]...

Вярні жанчыне неба Вярні жанчыне неба, Блакіт над галавой. І большага не трэба Самотнай Ёй. Жыве ў душы патрэба Мудрэйшым быць з людзей […]...

Страшны боль Страшны боль у цэнтры Еўропы Вось ужо больш за дваццаць гадоў, То Чарнобыль забраў у магілу Тысяч многа беларускіх сыноў. […]...

Глыбокі ўздых часоў і старажытнай моцы Глыбокі ўздых часоў і старажытнай моцы, На берагах магутнага калісь Дняпра. Разбудаваўся горад наш, часціна сонца, Усходняя сталіца на Магіле […]...

Нзнаёмка Дазволь, дзяўчына, дакрануцца Да валасоў тваіх ільна. Дазволь на момант акунуцца Ў блакіт вачэй да дна. Дазволь імя спытаць не […]...

Выбачайце Я не з вамі, выбачайце, я даўно гляджу ў бок, каб схіляць куды… страляйце, трохі ўжо пажыць я змог. Не, […]...

***Палоніць музыка тваіх вачэй Палоніць музыка тваіх вачэй, нібы вясёлка пасля шчодрай навальніцы. А голас твой – як мілазвонная крыніца: ён песняй жаўранка – […]...

Мы па прыўкрасным часе так сумуем … а мы прамчымся, прабяжым, праскочым рагаткі веку, ў залатыя ночы, уткнёмся зрокам: прывітаньне, людзі, прыміце нашу жудасную сумесь! Падспудная […]...

Пасля Барселоны Нібыта з раю Ты сыйшоў з Барселоны Пакінуў ззаду Саграду, Саграду, Саграду. І яблык спакусны На плошчах і вулках Пакінуў […]...

Я свой лёс Я свой лёс незавершаны ўсё вызначала вершамі. Дзе яны-першыя, тыя з якімі напоўніцу сэрца сваё ірвала? Мала было мне, мала […]...

Набеларушваецца Канкрэтныя беларусы ў зямлі. На зямлі бадай што прыблізныя. А тыя, Што самавіта прабліснулі, Здаецца, зусім не былі. Яна беларуская, […]...

Жыццё не стаіць Свет любіць змяняцца Раптам, Той момантаў лепшых купец, Учора ты быў маляня, А заўтра, А заўтра, раптоўна – мудрэц. У […]...

Карціна Трыццаць тры гадзіны Разглядаў карціну, Ноч не адыходзіў – Ночы не хапіла. Гэта пакаленне Маляваць умее, Як над сіняй глебай […]...

Родная душа За цяжкасцю свайго крыжа, Бывае, не прыкмеціш, Што недзе родная душа Жыве на белым свеце. Яна адкрыта назаўжды І шчырасці, […]...

Трымайся, сябра, будзе час Трымайся, сябра, будзе час – І мы удачу адсьвяткуем, Яе напояў пасмакуем, Ўвесь смутак выпіўшы за раз. Хай мала верыцца […]...

Ледзь знясілю, захварэю Ледзь знясілю, захварэю, Непакоюся найперш: Ці паспею, Ці даспею Напісаць свой лепшы верш? Каб хапіла толькі часу! Каб натхненне не […]...

Варажбіт Сполахам роснага ранку На тонях жыццёвага сну Апусціцца чэрвенем з ганку Цень, закаханы ў вясну. Той цень, што насёння ссівелы, […]...

Калі прачнецца неба Калі прачнецца неба І ў ім успыхне зорка Тады мне будзе трэба Тады мне будзе горка… …неведама праз колькі, Неведама […]...

Ён быў на вайне На вайне даўно ён, на вайне. Там, дзе голад шчырыцца, там, дзе смерць з жыццём у гульне… На вайне ён, […]...

Запавет сыну Не прадаць, не зганьбіць, не пакінуць Роднае і крэўнае ў бядзе. Запавет такі рыхтую сыну, Каб у згодзе жыў сярод […]...

Валодзя Караткевіч на беразе Дняпра Вецер хмары па небе ў сумёты зьбіраў, І яны застывалі ў маўклівым спакоі. Сумны хлопчык сядзеў на адхоне Дняпра, А […]...

Адзінства Празрыстай адзіноты краявід – Ён быў да нас і будзе ён заўсёды: Блакіт нябёс і пушчы аксаміт, Буслы, вясёлкі, зорак […]...

СПЕЎ РАЗ’ЯТРАНАГА СЭРЦА Мацнейшая за лёс, За смерць і за каханне, Над акіянам слёз Аднойчы ты паўстанеш. Рассеецца імгла, Калі твой гімн зайграе. […]...

Ззялі зоркі Зоркі ў небе ярка ззялі, Нібы кропкі-ліхтары, Бегла ў рэчаньцы спрадвечнай Вада ціха, як у руччы, Мы зачараваныя глядзелі, Як […]...

Цвітуць каштаны восенню Успыхнулі зноў каштаны, восень здзівіўшы цветам. Буйна цвітуць каштаны, нібы хаўтуры лету. Свечкі дажджом халодным восень няшчадна тушыць, ветрам пяшчотных […]...