Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Будзем здзіўляцца

Калі нічаму не здзіўляцца,
То жыць вельмі сумна на свеце.
Спадарства, давайце здзіўляцца,
Здзіўляйцеся, людзі, дарослыя, дзеці!
Здзіўляймася сіняму, сіняму небу,
Дажджу, вераб’ям і вясеннім пралескам,
Жытнёваму полю і свежаму хлебу,
Рацэ, ручаю і сасноваму лесу…
Прыроду што раз адкрывайце нанова,
Пра з’явы прыроды благога – ні слова,
А толькі – вітанне і захапленне.
Марозу і ветру, і ціхай пагодзе,
Ласкаваму маю, туманам асеннім,
Вясёламу лету і сонцу на ўсходзе,-
Здзіўленне, здзіўленне, заўсёды – здзіўленне!
Яно дадае для жыцця аптымізму,
І адрэналіну твайму арганізму.
Здзіўленне – праява эмоцый дадатных.
Здзіўляйся – і будзь у настроі выдатным!

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Будзем здзіўляцца - Пётр Шакола