Верш На родных месцах
Бор, палеткі, гаі,
Песня родная матчына,
Кут бацькоўскай зямлі,
Дарагая Ушаччына.
Чым пацешыш мяне
Ды якімі навінамі?..
Рад, што зноўку іду
Я тваімі мясцінамі.
Ты гаворыш са мной
Азярцом, ручаінкаю…
Ты гаворыш са мной
Нават кожнай расінкаю.
Аганькамі рабін
Твае ўсмешкі азначаны.
Ты другая цяпер,
Дарагая Ушаччына!
Знаў я хмурай цябе
Ў дні цяжкія, хаўтурныя,
Знаў я хаты твае
Абымшэлыя, курныя.
Знаў палоскі твае,
Анікім не араныя,
Знаў я сцежкі твае,
Скрозь крывёй паліваныя.
Знаў я слёзы твае
Несупынныя, срэбныя,
Знаў я долю тваю
Непамысную, зрэбную.
Знаў галоднай цябе
I нашчэнт зрабаванаю,
У рубцах, пісягах,
У лапцях затаптанаю.
Але ўсё і ў цябе,
Як на свеце, мяняецца –
Сорак год, сорак год
Маякамі ўзнімаюцца.
Зыркім бляскам святла,
Думкай мудрага Леніна
На абшарах тваіх
Ўсё як ёсць апраменена.
Слаўна сёння ты ўся
Не парчой, аксамітамі,
Не малочнай ракой,
А людзьмі працавітымі.
Свежай рунню жытоў,
Маладосцю гарачаю,
Шчырым, простым жыццём,
Яснай доляй і працаю.
Я іду між палёў.
Жнуць машынамі дбайнымі,
Трактары навакол
Размаўляюць з камбайнамі.
Я з чародкай дзяцей
Вельмі рады прывеціцца,
На пагорку здалёк
Школа вокнамі свеціцца.
Правады, правады
Па шляхах павуцінамі,
Над Ушачкай-ракой
Гул працяжны турбінавы.
Новы дзень, новы спеў,
Ўсё нанова зыначана.
Ты другая цяпер,
Дарагая Ушаччына.
Хай не заўжды табе
I спрыяла і годзіла,
Ты мужнела ў баях,
Ні на крок не адходзіла.
Ты жыла, ты расла
Ўвысь зялёнымі кронамі
Сорак год, сорак год
Пад сцягамі чырвонымі!
(1 votes, average: 5,00 out of 5)