Верш Прыцяжэнне часу

Ещё вершы:

1. Небагата часу з таго дня мінула Небагата часу з таго дня мінула, Як збірала маці сына ваяваці. Сядзіць матка ў хаце, слёзы выцірае. Сын яе адзіны […]...
2. Паратунак Бывае дзень не задаецца. Увесь свет вакол – дзярмо. Усё нечакана ўшчэнт псуецца. Навошта мне жыццё маё? І сонца як […]...
3. Без чаго немагчыма жыццё Без чаго немагчыма жыццё, Без здароўя, сяброў І што ўсё?! Не. Без мараў і шчасця, Несустрэчы з нянасцем. Без матулі, […]...
4. Будзь гатовы, піянер! Зашумі галлём, сасоннік, Заспявай, быльнёг-лаза, Што мы вольныя сягоння, – Воля вырасціла нас. Загудзі паўстаннем, вецер, Звонам, крыгамі вясны, Што […]...
5. О так! Я – пралетар! …О так! Я – пралетар!.. Яшчэ учора раб пакутны – Сягоння я зямлі ўладар I над царамі цар магутны! Мне […]...
6. АДКУЛЬ Я РОДАМ Адкуль я родам – з цеплыні, ці з снежных зім? – З рэпрэсіўных сталінскіх гадоў я родам… У снежні месяцы, […]...
7. Даволі вам, дзеці Даволі вам, дзеці, Па лагеры бегаць, даволі! І спаць вам не дам у спакоі. Апоўначы выведу вас Я сягоння на […]...
8. Сквара. Месяц засіліўся Сквара. Месяц засіліўся На ўласным розе. Марва. Зоркі замылены На тваім парозе. Задуха. Аблокі памыліся У чорнай знямозе. ПАра. Час […]...
9. Наступнаму аб папярэднім Які ж няўдалы гэты свет, калі патрэбна мацаць зброю; каб той, хто мае больш яе ледзь ледзь спыніў свой рух […]...
10. Жыццё Жыццё… Коўдрай снежнай палі абняліся, Апрануліся дрэвы ўсе, Хутка святкі ізноў пранясліся, І дарога так хутка жыццё ўсе нясе… Сэрца […]...
11. Завеса страт Ўсе застылі Мае матылькі Не трапечуцца Ўжо ад світанку… Як жа рана!? Так цёмна вакол Немагчыма Зіма за вакном… Адцураю […]...
12. Не верце, што падаюць зоры Не верце, што падаюць зоры, Што жніўнай парой уначы Высокія – падаюць зоры, Ім нельга нічым памагчы. Не верце, што […]...
13. Прыйшла… І супыніла часу рух Прыйшла… І супыніла часу рух, I зноўку абудзіла боль таемны, Мне сэрца паланіла колам рук I роем мараў-сноў невераемных. I […]...
14. Горад Гэты горад чужы, І чужыя тут людзі. Ён ня мае душы. Жах сьціскае мне грудзі Ад той думкі, што тут […]...
15. Адчуванне часу Праз паўгадзіны ты прыйдзеш. Праз паўгадзіны… Можа, спыніўся гадзіннік? Здаецца, два гады прайшлі. Як жыць на свеце з гэткім адчуваннем […]...
16. Касінеры Новага часу Зладжу стрэльбу сваю ды навостру касу I табе, родны край, волю я прынясу. Твой лёс – квітнець, а ты змушан […]...
17. Прайшло столькі часу Прайшло столькі часу – я бачу: Колькі страціла я людзей. Але я, але я не заплачу. Не для гэтага сённяшні […]...
18. Кажуць – памёр Кажуць – памёр. Нечакана… ў бальніцы. Ноччу. Амаль ужо суткі таму. З ныркамі нешта і сэрцам. Сястрыца Кропельніцу ледзь зрабіла […]...
19. Сівер часу Такі шалёны вецер часу быў: Зрываў людзей з сяліб сваіх абжытых І з клункамі сабранага пажытку Іх, бедных, гнаў, скуголячы, […]...
20. Зь цягам часу Зь цягам часу так мала пішу, Бо, напэўна, цябе забываю. І часьцей у нябёсы гляджу, Толькі сонца ніяк ня спаткаю. […]...
21. Хвалямі часу Час хуткаплынны жорстка твары трэ, Сябры старэюць, калі доўга іх не бачыць. А маладосць нічога не бярэ, І ў моцы […]...
22. Ці хопіць часу беларусам стаць Ці хопіць часу беларусам стаць жыцця да скону: на роднай мове вольна размаўляць – не біць паклонаў, сягаць на ёй […]...
23. Часу няма сказаць “люблю” Часу няма сказаць “люблю”, не тое, што пакахаць, а ў пісьмах бацькавых працякае страха – 25 ёй гадкоў на Іллю. […]...
24. Колькі часу думаю аб табе Колькі часу Думаю аб табе. Каторы год блукаю З марай спаткаць цябе, Але сустракаю толькі снег. Чысты і першы Ён […]...
25. БАЛАДА АЛЯКСАНДРА УЛАСАВА (16.08.1874–11.03.1941) Ужо далёка Менск, далёка Вільня, А сонца ўсё няма і ўсё няма, І быць не можа сонца, бо зіма […]...
26. Проста людзі Учора мне свяціла ўдень, Натхнялі марамі аблокі, А сення зноў пануры цень Закрыў мне сонейка звысоку. Што будзе цяжка прадказаць, […]...
27. У народным стылі Закацілася сонейка I патухла ружовае, А дзяўчына вясёленька Адзяваецца ў новае. Выбягае на ганачак I глядзіць на дарожаньку: – Дзе […]...
28. О, Беларусь, душы Афины! О, Беларусь, душы Афіны! Жыццё дало мне лёс такі – З глыбінь сусветняй павуціны Жыцця шляхецкага карціны Сабраць, каб ажылі […]...
29. Аднакласнікі Трэба развітвацца. Вострыя стрэлкі Робяць укол – час настаў. Выпіта была без меры гарэлкі (Мераць яе я не стаў), Як […]...
30. Чужая любая ЧУЖАЯ ЛЮБАЯ Вас не магчыма не кахаць, У надзеях верыць спадзявацца. Вас немагчыма не кахаць, Ды як магло такое стацца? […]...
31. Цар-дуб З даўнейшых дзён Па нашы дні Сярод палескіх гоняў Стаіць цар-дуб і ў вышыні З аблокамі гамоніць. Відзён той дуб […]...
32. Матулечцы прысвячаецца Немагчыма. Зусім немагчыма Без пяшчоты кранацца вачыма. Немагчыма зацята маўчаць Пра тваю памяркоўную стаць. Немагчыма далоні кранаці І без ласкі […]...
33. БАЛАДА МІХАСЯ СТРАЛЬЦОВА (14.02.1937-23.08.1987) Як сонца ў ранні напаўняе неба, Ты ў вершы кроў пераліваў сваю. Але каму сягоння гэта трэба? Не ведаў […]...
34. БАЛАДА АЛЕСЯ АСТАШОНКА (1.06.1954-6.09.2004) Учора-бяздоннае мора, Куды адплываем штохвілі. І нельга вярнуцца з Учора, Калі човен твой разбурылі, Спалілі ў самотнай далечы. Твой […]...
35. Слова і мова Бывае і так, што слова Будаража ў жылах кроў, Кліча родная мова, Радзімы даносячы зоў. Звычайныя простыя словы Ў кожным […]...
36. Учора шчасце толькі глянула нясмела Учора шчасце толькі глянула нясмела, – I развеяліся хмары змрочных дум. Сэрца чулае і млела, і балела, Радасць душу мне […]...
37. Вялікі дзень Ёсць многа дзён, што шчасце дораць, Ды больш усіх той дзень люблю, Калі магутны залп “Аўроры” Ускалыхнуў усю зямлю. I […]...
38. Ты пайшла Ты пайшла, ты чамусьці пайшла, і я стаў калодзежам без вады, стаў вясновым кустом без лісця, але болей за ўсё […]...
39. Не будзі мяне раніцай Не будзі мяне раніцай, родная. Буду бачыць я сон пра жыццё, Дзе краіна, ад глупства свабодная, Прарываецца скрозь забыццё. Дзе […]...
40. Жыццё не стаіць Свет любіць змяняцца Раптам, Той момантаў лепшых купец, Учора ты быў маляня, А заўтра, А заўтра, раптоўна – мудрэц. У […]...