Верш У Балотных Ялінах

“хаваючыся напалову ў тумане, імчыць над змрочнай млёй дзікае паляванне караля Стаха “

У. Караткевіч
У Балотных Ялінах жыве даўні страх,
Ані радасці, ані спакою.
Днём і ноччу лютуе раз’юшаны Стах,
Абвясціўшы народ свой ізгоем.
Зацугляныя коні імчаць і імчаць,
У дварах і сабакі не брэшуць.
Востраверхія вусцішна дзіды стырчаць,
Караля тыя коннікі цешаць.
Рвецца д’ябальскім крыкам зняважлівы рог,
А навокал пакора пануе.
Дык калі ўжо ціхае водгулле Бог
Галасоў занядбаных пачуе?
Там шчыруе яшчэ запалоханы птах
І блакітам натхняецца бусел.
А ці знойдзем калі мы загублены шлях
Да зямлі, што завем Беларуссю?

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

ПЕРШАСЬНЕЖКА А калі ўжо здаецца, што выйсьця – ніякага, і што шэраю фарбай запэцканы лёс, – Раптам бачыш, як белае, чыстае, […]...

У калядны вечар Міргае поўня вокам, І дрэмлюць ліхтары. Калядна ўсё навокал На снежаньскім двары. Такая спакайнеча На поплаве пустым. Напевы з хаты […]...

Для Бацькаўшчыны Я зноў заснуўшую было жалейку Бяру і пробую ў ёй галасоў: Ці хопіць светлых, звонкіх думак-слоў, Ці гладка пойдзе песня-дабрадзейка? […]...

Што мне зрабіць? Што мне зрабіць, каб Ты жыла? Якія вытрываць пакуты? Баліць і курчыцца душа, і хоча жыць і быць пачутай. Але […]...

Ты руку сваю забінтавала Ты руку сваю забінтавала, маладая… як цябе і клікаць? Маё сэрца рвецца на кавалкі і сціскаецца тугой вялікай. Вусны пацалую […]...

Восень слязьмі апалай лістоты Восень слязьмі апалай лістоты Быццам мастак, малюе жыццё… Шэрай улады пануе брыдота Нават калі пляваць праз плячо.. Край занядбаны сынамі […]...

Якога колеру вайна? Якога колеру вайна? Хто гэта ведае, скажыце, Калі задоўга да жніва Самлелі каласы у жыце. Якога колеру вайна? Калі не […]...

Котка и Кароль Я Котка, якая так смела глядзела на Караля. А Сонца на небе блішчэла і ззяла яскрава. Сядзеў ён на троне, […]...

Хаваю-ся Хаваю-ся У вершах Ад – жыцьця Сь-цяжы-най- Пратаптаннаю На неба У сон-ечных праменьнях За-быцьця Я к-рочу. А у жмен-я-х – […]...

З песень аб сваёй старонцы I зелень, і кветкі, і песні, I неба вясёлая яснасць… Ні цьмы той, ні снегавай плесні, – Дзе глянеш – […]...

Майму маленькаму Ты кранаеш мяне ножкамі, Быццам ціхенька ходзіш. Ты пяшчотна сваім ручкамі Па жывоціку маім водзіш. Я шчасліва ад руху кожнага, […]...

Хрыстос васкрэс! З Вялікім святам я віншую, Хутчэй да столі прапаную. Чырвоных яек вельмі шмат І рвецца ў бойку твой мацак. Васкрэс? […]...

І пашыта не то паліто І пашыта не то паліто, І не дом мармуровы пастаўлен, І ўсё, што завецца жыцьцём Раствараецца ў зорным астрале. Нам […]...

Якое шчасце жыць у Беларусі Якое шчасце жыць у Беларусі. Калі навокал ціха і спакойна. Сваёй радзімай вельмі ганаруся. Бо кожны можа жыць прыстойна. Адкрыты […]...

Крыгаход на Нямізе На лініі агню твае кварталы Ў бясконцай неабвешчанай зіме, Між выгінаў бетону і металу Халодны вецер нецярпліва дзьме. Хаваючыся ад […]...

Гэй, наперад! Гэй, наперад, покі сэрца Б’ецца, рвецца на прастор, Годзе млеці ў паняверцы; Гэй, да сонца! гэй, да зор! Хай бацькі […]...

БАЛАДА ЛАРЫСЫ ГЕНІЮШ (9.08.1910-7.04.1983) Воля на чужыне, На Радзіме краты. Выбар– невялікі, Толькі выбар ёсць. Вецер сумна вые, Воўчы цень ля хаты У […]...

Жыццё – нібы цягнік Жыццё – нібы цягнік… Гады мае – вагоны… Ўсё болей іх, цягнік усё расце. Ды сэрца – паравозік неўгамонны, Разгон […]...

Злуецца дождж Злуецца дождж, шалёны быццам псіх. Ён помсціць за мінулую спякоту. Ён разагнаў на вуліцах усіх: Людзей, жывёл, усялякую істоту. Злуецца […]...

Бурлівая радасць Той свет, што навокал мяне існуе, Ён ззяе вясёлкай і птушкай пяе, Ён смела ляціць вадападам з гары, Звіваючы дні […]...

Жураўлі ў вырай адлятаюць Жураўлі ў небе мітусяцца, Зграя з крыкам ў вырай адлятае. Мне таксама каб туды падацца, Дзе дзяцінства знічкай прападае. Выведзе […]...

Зімовы лес Зімовы лес – Крыштальны сад У звоне промняў заінелых. Сняжынак свеціцца пагляд На галінках белых-белых. Ліецца ціхае святло Ў ранішнім […]...

Энергія пераходзіць у энергію “Энергія – пераходзіць у энергію” – сцвярджае фізіка. “Нішто не знікае бясследна” – дадаюць філосафы. …Чаму, аднак, калі памірае каханне, […]...

Ціхая вада рые берагі Ціхая вада рые берагі, Быццам мае годы за вадой сплылі, На якіх я змалу борздзенька падрос, Вышай белых санак, бацькавых […]...

Завея Завея у душах правіць бал Ад пустаты і адзіноты. Бо вельмі доўга панаваў У сэрцы прымаразак самоты. І нездарма ўвесь […]...

ВАР’ЯТКА Хай зоркі разгараюцца ў нагах І сплетніцы нямеюць ад здзіўлення, Наперакор сабе – ў тваіх руках Мая журба, мой сорам […]...

Збудаваная вера Будаўніцтва – нялёгкая праца, Асабліва эмоцый, душы. Узнікае імкненне здавацца І сядзець нерухома ў цішы. На шматочкі парваная вера, У […]...

Люблю я восеньскія знакі Люблю я восеньскія знакі, Калі барвовыя сады. I луг, Ягоны покрыў мяккі, He прыхапілі халады. Калі спружыняць пад нагамі Ля […]...

Родная мова, цудойная мова Родная мова, цудоўная мова! Ты нашых думак уток і аснова! Матчын дарунак ад самай калыскі, − Ты самацветаў яскравая нізка. […]...

Стомлены і целам, і душою Стомлены і целам, і душою ў гэтай мітусні людской і тлуме прагну я хоць крышачку спакою для маіх незразумелых думак. […]...

Звярніся да Бога Калі ты страціўся, Знікла перад табой дарога І не ведаеш куды ісці – Звярніся да Бога! Калі табе балюча, Бачыш, […]...

Пейзаж са старадворышчам У гэтым плынна-мнагаплынным, У разнастайна-мнагастайным, У наканованым жыцці – Мільгнуць то водгаласам-крыкам, To шэптам здушаным, то зыкам I патануць у […]...

Рэха серанады Пад пурпурны тонкі вэлюм ноч схавала твар. Апельсінавая поўня спее спакваля, І аб ёй скуголіць сумны і стары ліхтар. Ап’янелая […]...

Да нематы аглохла Да нематы аглохла Навокал анямела… І горла з смагі зсохла Ды сэрца зхаладзела. Ці бачыш ты бясконцы Да неба зорны […]...

Ручаёчак у лесе вірліва Ручаёчак у лесе вірліва Між каменняў улукаткі ходзіць І звініць сам сабе гаварліва, Быццам ім вадзянік карагодзіць. Як юнак апантаны, […]...

Ціхі верш Ціхая засень старэнькай альтанкі. Ціхае шчасце – Шэпат каханкі. Ціхія гукі. Цёплыя рукі. Лісця чаромхі вячэрняя споведзь. Вусны дыханне спалохана […]...

Бывае часам нам самотна Бывае часам нам самотна… Вось так губляецца настрой. Крадцзецца ў думкі адзінота І навявае неспакой. І сэрца раптам ужо не […]...

Снежная Каралеўна Зноў расце за сумётам сумёт. Усе дарогі ўжо замяла. У вачах адбіваецца лёд, І ў сэрцы ні кроплі цяпла. Бы […]...

Месяц люты Вясёлы месяц люты, Мяцеліцай раскуты, – Шумі вятрамі, грай! Вятры пабралі лютні, Імчаць у свет бязлюдны. Праводзіны? Адходзіны? Зіме? Гэй, […]...

Крэўнасьць Крэўнасьць. А мне бы бегчы, бегчы, бегчы Да тых мурогаў, да лясоў, Да сваіх родных, да стрыечных, Да незабыўных галасоў, […]...