Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш САРАМЛІВАЯ

Ты схілася па-над люлькаю
І туліла дзіця да грудзей,
Нібы верба – танюткая, гнуткая,
Калі цень аддае свой вадзе…

А пасля ты згубілася ў горадзе,
Спатыкаліся мы незнарок.
Вочкі ты апускала – гордая, –
Сарамліва адходзіла ўбок.

Час няўмольны… Я часта думаю,
Дай білет у твой горад куплю…
І, як мячык, вярчуся я, гумавы,
Што нічога, аднак, не раблю.

А жыццё, нібы рэчка імклівая,
Човен кідае – на вірах…
Не забыць мне цябе, сарамлівую,
Калядуеш ты ў маіх снах.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш САРАМЛІВАЯ - Міхась Курыла