Верш Як паклічуць – пайду!

Ещё вершы:

1. Разам з народам сваім застануся Разам з народам сваім застануся – Гору дамо мы рады, Дайце дарогу маёй Беларусі Да ПРАЎДЫ! Ні перад кім мой […]...
2. Роспач Цяжка дыхаць, усе няўлад, Чорту калыску люляе Урад. Высьпела сьмецце часін ліхалецця, Душу народа далі ў заклад. Абрыдла ўсё… Як […]...
3. Вегантрапа-біч-підарасы Закусі талерку Падайце берсЕрку З Белай Русі І Вялікай Літвы, А таксама Крыўі. Не ўпадобіцца лёсу Вегана-фрыка І грызці бярозу […]...
4. Гордае імя Мая маці ё літвінкаю, Беларускаю заве сабе але, Бо Літву ня лічаць тут сваёю, Такіх словаў няма ўжо на сяле. […]...
5. У час бяссоння Ну што напішу я сягоння На гэтым маўклівым лісце?.. …Паціху ўсплывала Пагоня, Імчалі імклівыя коні У чорнай начной глухаце. Імчалі […]...
6. БАЛАДА ВІЦЕНЯ (?–каля 1316) Пагоня… Імчыцца пагоня, імчыцца Наперадзе князь на бялюткім кані І меч у яго, быццам бы бліскавіца, І вораг, […]...
7. Чуйнасьць Дзе чуйнасьць тая, што вяла, Пачуцьцем біла край грудзіны, Вянкі вясельныя пляла І песьням галасы дарыла? Яна сьвятло ў мрэччы […]...
8. Ад цябе пайду я Ад цябе пайду я… Усміхнуся горка, Пажадаю шчасця… Усё, іду далей. Знікнуць мае крыўды, сум мой пройдзе зноўку, А ў […]...
9. Пайду я ў сонечнае лета Пайду я ў сонечнае лета, Нап’юся хмельнага настою, – Настою сонца з цёплым ветрам, З травой духмянай лугавою. Пайду, паслухаю […]...
10. Пайду пісаць казкі З серыі: Пайду пісаць казкі альбо “душа, ты запрасілася ў паэткі” Алоўкам напісаць. Абы забыцца. Дзе выйсце з кола. Цісне […]...
11. Жыві ў Беларусі Жыві ў Беларусі, Да месцаў тых бяжы, Дзе ты, як малый бусьлік, З сям’ёй бацькоўскай жыў. Жыві ў Беларусі І […]...
12. Душа славянская святая Душа славянская святая – Найпрыгожая на свеце. Пра тое не баюся з гордасцю казаць. Бо яна Сусвету зорачкамі свеціць. Бо […]...
13. З серыі: Пайду пісаць казкі альбо “душа, ты запрасілася ў паэткі Алоўкам напісаць. Абы забыцца. Дзе выйсце з кола. Цісне сенажаць. Мае прагіны. Травы. Пахнуць. Касавіца. Показать полностью.. І небяспечна. З […]...
14. Дыпціх крыжа Дыпціх крыжа 1. А раптам, як скончыцца шлях чалавечы І дойдзе жыццё да мяжы – Мы Божымі дзецьмі заступім у […]...
15. Ліцьвін Спытайце мяне:-“Дзе твая Радзіма?” Я вам адкажу:-“Ад Жамойці да Крыма!” З чым ты, спадар, у бой пойдзеш сьмела? Са Сьцягам […]...
16. Аблокі над Крыўёй Аблокі, як анёлы, мой край аберагаюць, З вышынь крыштальнай спёкай Бог-Сонца ім спрыяе… Аблокі, нібы дзеткі, люляюцца ў бяздонні І […]...
17. Балада пра Пагоню БАЛАДА ПРА ПАГОНЮ У жорсткім трымценні хвілін зямных — найчасцей гаротных — ўбіваем і мы свой клін, каб клін цемры […]...
18. Да моладзі магутнай і непераможнай ??Мы моладзь вольнай Беларусі, А не тлустыя халуі. Змагацца мы за шчасце мусім І не чакаць, каб падалі. Мы маладое […]...
19. ДА БЕЛАРУСІ ДА БЕЛАРУСІ Якою зелкай прываражыла, Якой замовай, любоў мая? Хай на прыветнай ці злой чужыне Адно табою жывая я. На […]...
20. Тры вялікія словы Харугвы хутка-хутка крочаць, Сьмяротны бой чакае іх. І нішто ім не прарочыць, Надзеяў перамогу сваіх. Каб нашчадкам добры лёс дараваць, […]...
21. Навекі паслы Навекі паслы Маёй Беларусі: Для лета – буслы, Для восені – гусі. Так белым крылом Душ высокіх, птушыных, Як сонца […]...
22. Вольныя! Давай схаваемся ўдваіх пад шэры куст Ды файна, каб ніхто не заўважыў! Каб не чутно было і чарвяку, Пра што […]...
23. Рэквіем па Беларусі Мовы няма… Паступова зьнікае. Мы, пэўна, ужо не адродзім Яе. Кожны другі Яе ганьбіць, турае Хутка ў Лета наша Мова […]...
24. Беларуская вёска Вымірае, зьнікае ўшчэнт, І падобная ўжо да кіёска, Мой адвечны суцішаны боль, Беларуская родная вёска. Адыходзіць яна ў нябыт, Ды […]...
25. Адзінокая жанчына У вялікай кватэры, як у лесе, пустынна. Быццам блізкая зорка, – цыгарэта гарыць. Пазіраю самотна я вачыма пустымі. I не […]...
26. БАЛАДА МІТРАФАНА ДОЎНАР-ЗАПОЛЬСКАГА (14.06.1867-30.09.1934) Народ, які меў сваю дзяржаўнасць, мусіць мець яе зноў… М. Доўнар-Запольскі Крыжамі нашых продкаў нашы землі Пазначаны і гэта-назаўжды. […]...
27. ПАДРУЧНІК ГІСТОРЫІ Анатолю Грыцкевічу. Раскажы мне, цудоўная кніга, пра вытокі маёй Беларусі, хай гаворка струменіццв ціха – я на шчырасць яе спадзяюся. […]...
28. Хаўрус Хаўрус. Як сухмень – спатыкаюсь, Прыйдзе дождж – пасьлізгнусь, Жыцьцё гэтым не лаю, Зь ім ня рушу хаўрус. Мо чыясьці […]...
29. Мітынгі вялікай рэвалюцыі Мітынгі вялікай рэвалюцыі – Боль адзін, I стогн адзін, I гнеў адзін. Сходы для будзённай рэзалюцыі – Шум адзін, I […]...
30. Мой родны горад Мой родны куток, мая крэпасць адвечна, Табой ганаруся, кахаю сардэчна. Цябе не забуду і не адракуся, Ты горад – сталіца […]...
31. Да беларусаў Ёсць у мовы маёй прызначэнне- Чалавечую годнасць нясці, Каб мы ведалі продкаў карэнні, Каб і зноў каласком прарасці На зямліцы, […]...
32. Мой скарб Як і кожны ў маёй старане, я багацце нязмернае маю. Ды не ў грошах, не ў золаце – не! У […]...
33. Ліхтар у паветры больш за волю Ліхтар у паветры больш за волю Не запаліць, не падыйсці. Атрутны дым ужо пад столлю, І больш нікуды не ўцячы. […]...
34. Не хварэць, сумаваць Не хварэць, сумаваць Я зыйшоў да зямлі, Не пакоры чакаць, Не пакору нясьці; На азёры твае, На блакіты нябёс – […]...
35. Спеў маёй душы На шляху раптам прыпынюся У вясновых дзівос пару. Пра красу роднай Беларусі З-пад нябёсаў спяе жаўрук. Пеючы ў вышыні адрання, […]...
36. Пакуль жыве рака маёй надзеi – Пакуль жыве рака маёй надзеi – Гарыць у хаце бацькавай святло, i памяць ходзiць сцежкаю былой – Пакуль жыве рака […]...
37. КУПАЛІНКА КУПАЛІНКА Толькі сны завяшчуюць і схаваецца месяц, я крычу – а не чуюць. Я бягу – ані з месца. Асляплёныя […]...
38. Навокал мяне атачаюць прасторы Навокал мяне атачаюць прасторы Цябе, Беларусі, прыгожых мясцін і гледзячы ўдалеч я ганаруся Што тут, у цябе, народжаны быў Праз […]...
39. Яшчэ пацешыць вока журавель Яшчэ пацешыць вока журавель, Што ля дарогі выструніўся годна. He трэба нам за трыдзевяць зямель, Вада жывая – у старонцы […]...
40. Ты цяпер немагчыма далёка Ты цяпер немагчыма далёка. Вырву з градаў палын і асот. Але воран – калючае вока – Прабівае душу навылёт. Захінуся […]...