Верш Ветра начнога падых
Ветра начнога падых
Цынкавай бляхай лязгоча
І гоніць ад скроняў маіх
Сутаньні цёмнае ночы.
Яны не ўладаюць нічым,
Апрэч цемрамаршалаў змрочных,
Між імі драбнютка душы,
Кропляй малою проскочыць.
Яны не ўладаюць нічым,
Прад золкам, на шэрым узьмежжы,
Дзе душа, што іх удалячы,
З вышыні адгукаецца вершам.
-23.04.16.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Таямніцы начнога бязмоўя Неба Не распавядзе нам Па сакрэце Пра каханне… – Воблака Па таямніцы Падрыхтуе Караблі… І Сплываюць У вышыні, Закранаюць Тыя […]...
- Я адчуваю подых ветра Я адчуваю подых ветра і назіраю ззянне зор, Калі цябе я сустракаю вітае нас зямны прастор Шчабечуць птушкі пра каханне […]...
- Лета кінула ў скарбонку песні сонечнага ветра Лета кінула ў скарбонку песні сонечнага ветра, пазавесіла дажджамі казачныя кудзясы, пахне прэлаю лістотай, пераросткамі-грыбамі, і вавёрка лушчыць шышкі, у […]...
- Каб адзіноту спапяліць Каб адзіноту спапяліць. Жывеш, бывае, у сьвеце млосна Пад мулкім футрам дзічыны, Адны душа сплятае кросны І ежу, вершам з […]...
- Пацалунак ветра Мае вусны цалуе вецер. Хоць я ведаю- Гэта падман, Пацалуе и далей палеціць Веснавы прыгажун – дон жуан, Але ж […]...
- А ноч, прыснёная табой А ноч, прыснёная табой, Хіба адно што вецер… Каштуеш зоркавы напой – Душа ляціць па свеце… Дух спачывае на мяжы […]...
- Мая душа Мая душа, нібы анёл, У чысціні і прыгажосьці Чакае волі і дазвол Ляцець у вырай да кагосьці. А зараз кропляй […]...
- Ці трэба пра гэта пісаць? Лепш стаць дрэнным паэтам, Чым ні кім не стаць у жыцці. З дрэнным вершам застацца лепей – Чым застацца з […]...
- Апошняя кропля Я не здзіўлю Вас гэтым вершам. Звычайны рытм, звычайны сэнс. Складаў яго з звычайнай мэты, – Каб не згубіць з […]...
- Падарунак спадарству Прыладай можна спрабаваць рабіць звычайнае вялікім. Але з вялікасцяў пасля сам будзеш надта невялічкі. Прыладай вершам і каням з прылад […]...
- У родным кутку Ціхі летні вечарок, Легкі ветра халадок, і бярозка так пяшчотна абдымае. Зорак успыхваюць агні, Я на знічку ў вышыні Патаемнае […]...
- БАЛАДА МІКОЛЫ КАПЫЛОВІЧА (10.07.1937-24.02.2000) “А што дасі ты Беларусі, Каб вечнай Беларусь была?” “Усё аддам! А перш нап’юся З нябёсаў зорнага святла…”- Гаворыш […]...
- БАЛАДА АЛЬГЕРДА (1296-1377) …Залатая арда залатою не будзе І праз сінія Воды ардзе не прайсці, Бо тут наша зямля, бо тут нашыя […]...
- ПЕРАД КУПАЛЛЕМ Перад мальбертам, як іконай, Душа ірвецца да нябес, Каб ласкай боскай блаславёнай У фарбах вылепіць свой лёс. А лёс мой […]...
- Што пасеяў Не усё так проста адбываецца, Дабро і зло да нас вяртаецца, Таму сумленна трэба жыць, Бо час імгненна ў даль […]...
- Танны камень На танны камень брыліянт Выпадкова абмяняў. Памылковы варыянт Дзверы ў шчасце зачыняў. Зараз быў бы нават рад, Калі б усяго […]...
- ПРАЧНУЎСЯ Прачнуўся зернем матчынай вантробы, каштоўным зліткам найвышэйшай пробы, празрыстай кропляй раніцою роснай, канструкцыяй умоўнасці дзьвюхкоснай. Прачнуўся парабкам на згатаваным збожжы, […]...
- Кропля сіняя за кропляй Кропля сіняя за кропляй, Дождж цыганскі ў дрэвы б’е. Пад вільготнай сліўняй крохкай Зяблік з следу сонца п’е. Зяблік ранішне-ружовы […]...
- He напісаць з замілаваннем верш He напісаць з замілаваннем верш Пра мой Дняпро, стамлёны і агорклы. Чым ён яшчэ, атручаны, жыве Пад позіркам біблейскай Чорнай […]...
- Верш, якi разарваў вецер Яшчэ адна душа недзе памерла, Я пасумую над ёй з гітарай у шэрым куце сваім. Не знаю, ці была яна […]...
- Перад мальбертам Перад мальбертам, як іконай, Душа ірвецца да нябёс, Каб ласкай Божай блаславёнай У фарбах вылепіць свой лёс. А лёс мой […]...
- Арабіну абдзяўбалі невядомыя мне птахі Арабіну абдзяўбалі невядомыя мне птахі, шамацелі, нібы веер, справа ўся – адзін мамент, чырвань плямамі па снезе не якімсьці шэрым […]...
- У белым ветразі завей У белым ветразі завей, У шэрым змроку зімняй ноччу Ты назаві мяне сваёй, Ты агукні – і я пакрочу! Ты […]...
- Цар-дуб З даўнейшых дзён Па нашы дні Сярод палескіх гоняў Стаіць цар-дуб і ў вышыні З аблокамі гамоніць. Відзён той дуб […]...
- Хцівы кактус… Вострыя іголкі Хцівы кактус… Вострыя іголкі… Кроў на пальцы, слёзы на шчацэ… Для цябе я знікну гэтым золкам, цукрам растваруся ў малацэ. […]...
- Чэрвенькія ночы Нячутна чэрвеньскія ночы Ляцяць праз цалаванне зор, Па таямнічых сцежках крочаць Паўз серабрысты край азёр. У цішыні многагалосай Чароўных трэляў […]...
- Вецер Ня маючы сьвятога больш На той зямлі, што пакідае Ўспаміны. Кшталту стары Цмок Да сабе землі ў дар прымае. Лагодны […]...
- ***Ад сівой даўніны мудрых думак сувой *** Ад сівой даўніны мудрых думак сувой Не згубіўся ў вяках і сягоння дарэчы: “…Прад матуляй укленчы, Айчынай сваёй, А […]...
- Балада пра душу паэта На той зямлі, дзе вечна быў няўрод І лютавала злыбедная сіла, Праз сотні згубных і знябытных год Паэтава душа закаласіла. […]...
- Вышыні святла Вышыні святла – святыні, Саласпілсы, Хатыні, Крэпасці Брэсцкай руіны, Вы ўжо не толькі ўспаміны, Што душы людскія крояць, А памяць, […]...
- Яшчэ раз аб каханьні Яшчэ раз аб каханьні. Такая бывае нястача Як роспач глытаеш набгом, Душа ці сьмяецца, ці плача, Каханьню папаўшы ў палон. […]...
- Хачу ўспомніць імя Безымяннаму салдату прысвячаю Я даўно тут забіты ляжу, У пакутах душа мая. Я не дыхаю і не гляджу. Хачу ўспомніць […]...
- Мне заўжды падабаўся адзін паэтычны вобраз дзіцяці Мне заўжды падабаўся адзін паэтычны вобраз – вобраз дзіцяці. Бадай што лепшым вершам лепшым вядомым мне вершам я назваў бы […]...
- Ікар Мне сонца скуру абсмактала, Калі я промнямі жывіўся, І ў вечар тварам я зарыўся. Ня ўцяміць пысе вышыні, Зь якое […]...
- Нягеглы Нягеглы*. Нягеглы, з падоткнутай ваты, Хаціны не дбае сваёй І вопраткі ён не залаціць, Не зьменіць старое крысьсё. Яму па […]...
- Адцвілі ў полі кветкі Адцвілі ў полі кветкі, Зжалі жыта камбайны, Сталі голымі палеткі, І прыйшлі к нам халады… У небе шэрым бродзяць хмары, […]...
- Вясновы ранак Вясновы ранак… ********************* Ранак вясновы. Сонейка ззяе. Пестую словы, Ў сказы збіраю. Ў цукар макаю Горкія ўпотай Ды апранаю Іх […]...
- Цяжарнасць Птушка-ноч распрастала крылы, Зоркі-пёркі пападалі ў сны… Пожняй стомленай поўня застыла У адбітках на нырках вады… Задухмянай задухі шыпшына Калыхае […]...
- Дзіваў многа сьвет наш мае Многа дзіваў сьвет наш мае: Ды не лыне іх душа! Душа другасьці не знае, Яна прагне, што сьпярша… Яна месьціва […]...
- На пяшчанае Мора Дажджоў На пяшчанае Мора Дажджоў Я кірую сваю калясніцу, І калі б нават град пайшоў, Я шукаў бы тваю зарніцу. І […]...