Верш Цыкл: Адцураньне

Ещё вершы:

1. Цыкл: Максіму Багдановічу Цыкл: Максіму Багдановічу. 1.Сабе. Жыцьцю нябеснаму спакус, Жыцьця зямнога блазны – На сьвеце гэтым сцерагусь, Быць на другі пазваным; Ійсьці, […]...
2. Спачатку было Слова Спачатку было Слова. І Слова было ў Бога. І Слова было Бог. У цемры жылі людзі. У іх не было […]...
3. Лухта Лухта. Сьляпому – красуню, Глухому – цымбалы, А хціўца ж, да ўлады, Быць блізка надалі; Каб было вясельле, Каб людцы […]...
4. Шчасьлівый пустэльнік пустэчай сваёй Шчасьлівый пустэльнік сваёю пустэчай, Мізэрнай часьцінай дзівос чалавечых, Да сьвету, што долю шукае спрадвечна, Ён носу не кажа ад норы […]...
5. Ляцела слова Ляцела слова. Слова па свеце ляцела. Знайсці чалавека хацела. Што прыме, схавае да скону, Што пусціць у родную мову, Што […]...
6. Ляжа Слова не чорнай замовай Ляжа Слова не чорнай замовай І не змовай – каб багацець, Ды й, па сьпінах і па галовах, Да ўладных, […]...
7. Настаўнікам Не цурайцеся роднага слова. Гэта – ваш абавязак і хлеб, Гэта – душаў дзяціных аснова, Гэта – наша з галоўных […]...
8. Наша родная мова Наш бясценны скарб- гэта родная мова. калі б яе не было, не было б і народу. калі нарадзіуся ты выдау […]...
9. Вялікі грэх у жыцьцё зьняверыцца Вялікі грэх – у жыцьцё зьняверыцца, Куды, за чым ійшоў, забыць, Лічыць: набытак – непатрэбіцай, Таму, хто будзе после жыць. […]...
10. Пульсуе за акном трагічна зорка Пульсуе за акном трагічна зорка, Яе няма ўжо, ды ляціць сьвятло… I ты ў бязладным сьне ўздыхаеш горка, Відаць, па […]...
11. У слова – свая вага У слова – свая вага, Слова – розуму рэха. Слова – мая туга, Слова – мая ўцеха. Можа, нябесную высь, […]...
12. Не дзьмухаўцом – рудой пурхоўкай Памяці швагера Піскунова Г. К. Не дзьмухаўцом – рудой пурхоўкай, Жыцьцё прымі і пранясі, Ягоны пух аддай патомным І сьцежкі […]...
13. Мая мова Нехта скажа: – Забыла? Зраклася Роднай мовы? На зьдзек аддала! Не! Яна ж з маім сэрцам зраслася, Ў ім чароўнаю […]...
14. Мае мары разбіваюцца аб лёд Мае мары разбіваюцца аб лёд. Я не ведаю, што ўперадзе імжыць. Хвалі тыдняў. Дзён – вадаварот. Без пяшчоты сэрца не […]...
15. БАЛАДА ПАЎЛА ШПІЛЕЎСКАГА (31.10.1823-17.10.1861) Над Айчынай глыбокае неба, У якім наша сонца плыве Праз аблокаў халоднае срэбра, Праз малітвы, якія ў царкве Праспявалі […]...
16. Няма ў вачах натхнення Няма ў вачах натхненьня, І словы не вызываюць даверу. Недзе зьнікла ўзаемаразуменьне… Ў шчырасьць паводзін – ня веру. Каханьне – […]...
17. ПРА ТУГУ Пасею сваю тугу, Як зерне, вясною ранней. У свет ад яе збягу — Хай словы мае не раніць. Няхай узрасце […]...
18. Не плачце Не плачце. Надыдзе час – жыцьця іскрынку Дзьвюмя далоньмі не стрымаць, Цела, раўнюсенькай скарынкай, На лаўку прыйдзецца пакласьць, Надыдзе час […]...
19. Той самы менскі краявід Той самы менскі краявід, Адно што сонца стала болей: Мінаецца зіма паволі І птаства з выраю ляціць. Наперад выглядалі шлях, […]...
20. Няма жыцьця Няма жыцьця… Няма таго, што ўжо было раней. Застаўся шэры ліст, нічога болей, Згубіўся сэнс… Атручанай крыві я абяцаю не […]...
21. Развітанне з Кактэбелем Мора, каб хацеў, дык не сурочыш Разьвітальным пошапкам сваім. Закружыўся чаек крык сірочы. Мы над ім разгублена стаім. Ты яшчэ […]...
22. Гартаю дні Гартаю дні – жыцьця старонкі, Не пасьпяваючы разгледзець І расчытаць, і зразумець Абзацаў, сказаў, кропак, словаў… Што скрыта там? Якою […]...
23. Ціха розум пакутаваў Ціха розум пакутаваў, Сумняваўся ў сне. І трывога паскуда, Пралезла ў мяне. Быццам цуда не будзе, Ды як, тады жыць? […]...
24. Дзецi вайны Iм не спявалi маткi калыханкi, Яны не чулi казак ад дзядоў, Палохаў iх ахрыплы голас танка, Трывожыў iх журботны ёнк […]...
25. Асацыяцыя Гарадскім я быў на вёске. У Славенску, ля царквы. Цётке Гене было проста. Не чапалі там хлапцы. Калі што, было […]...
26. Марына Кахаю, кахаю, кахаю! – Крычу ў найдалейшаю даль, Зноў позірк самотны кранае Вачэй тваіх холад ды жаль. Я пеў для […]...
27. Палатно Палатно. Як успаміны ніткі вяжуць Жыцьця былога палатно – Хлусьня ўсё: яно ракою, Як не было яго, сплыло. Не важыць […]...
28. Шапоча вецер Шапоча вецер Пажаўцелым лісьцем, Ў паветры – Павуцінак лёгкіх лёт, Ціхмянаю хадою Крочыць восень – Вось і заканчваецца Йшчэ адзін […]...
29. Куды ісьці? Куды ісьці? Замкнёна ўсё наўкол! Ані няма у сьвеце гэтым шэрым. І сярод жыткі хвіля – быццам кол – працяла […]...
30. Вы для мяне – хмель мройных траў Вы для мяне – хмель мройных траў, глыточак свежага паветра. Гадамі ў сне я Вас чакаў пад водбліск зор і […]...
31. Жывеш ня вечна, чалавек Жывеш ня вечна, чалавек, – Перажыві ж у момант век! Каб хвалявалася жыцьцё, Каб больш разгону ў ім было, Каб […]...
32. Я не прыйду – каб табе было светла Я не прыйду – каб табе было светла. He пазваню – каб спакойна было. Я расхіну над усім белым светам […]...
33. Было так радасна і хораша! Было так радасна і хораша! Ты, як агонь, ахапляла горача. Было так дзіўна і цікава! Ты, як вада, мяне абцякала. […]...
34. Хмары плаваюць над намі Хмары плаваюць над намі, Зеляніна ўсё радзей. Раз’яднанне, раз’яднанне Дрэў, і птушак, і людзей. Лісця жоўтае кружэнне, Насцярожанасць травы. Адчужэнне, […]...
35. Мабыць, мабыць, мяне не забылі Мабыць, мабыць, мяне не забылі Тыя з вас, каго я не забыў: Як каханьня сьцяжынкі зьмяіў я, Але ж, гадам […]...
36. СМАРАГДАВЫЯ ЗОРКІ Зяленыя травы жыцьця, смарагдавыя зоркі Ляжаць на шляхах – прама пад нагамі… Ідзем, топчам, ня заўважаем – як пяшчотны, мяккі […]...
37. Спакуса Ты рэжаш яблык. У салодкім соку ўмываецца халоднае лязо. Табе так хочацца той сок злізнуць з ляза… Ды толькі гастрыня […]...
38. Штодзённасьць Вечар. Сумнае неба глядзіць у акно. Думкі пераплятаюцца ў галаве. А ў сэрцы толькі пустэча ды абыякавасьць. Абыякавасьць да жыцьця […]...
39. Начны раманс Іду дамоў пад зорным небам, Самотны месяц зiхацiць. Спрабую зберагчы санэтам Агонь каханьня, што кiпiць. Жыве ў сэрцы твая постаць, […]...
40. Дазвольце Дазвольце, панове, у век гэты новы Мне вашу увагу крыху затрымаць Дазвольце мне слова, адно толькi слова Дазвольце мне слова, […]...