Верш МІХАСЮ БАШЛАКОВУ

МІХАСЮ БАШЛАКОВУ

А тэм для вершаў быццам бы не шмат:
Пра ўсё з гадамі складзена-напісана:
Пра восень і зіму, пра лес і сад,
І нават пра любоў пад кіпарысамі.

Няпроста ўсё ж Амерыку адкрыць
І ямбам, і харэем, і анапестам.
Але ж паэт не можа не тварыць –
Пісаць свой лёс і перапісваць начыста.

І не чакаць падзякі за радкі –
Даўным-даўно дарункі ўжо раздадзены…
Таму ўсе творцы сёння – дзівакі:
І часам, і увагаю абкрадзены.

На волю лёсу кінуты даўно,
Ды нешта пішуць, быццам утрапёныя,
“Каўтаюць” адзінокасці віно,
Нібыта слёзы – горкія, салёныя.

Выходжваюць, выседжваюць страфу
І з рыфмамі зашмат не куралесяцца,
Каб гэты свет уславіць пакрыху
Ад кусціка маленькага да Месяца,

Аддаць Радзіме сённяшні свой плён,
А потым зноў – хоць і гады не тыя –
Пісаць пра сойку,
Валасы, што лён,
І шчасця дні,
Як колісь,
Залатыя…

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Я к табе прылячу Я к табе прылячу Шызакрылаю птушкай, Каб хоць крышку суняць І суцешыць твой боль. Слёзы, беды твае Знае толькі падушка, […]...

Подых кахання Подых кахання знясіленай птушкі Ў аблоках-люстэрках жадання жыцця. Зняволены подых насамрэч свабодны, Прыгнечаны болем праз свет адкрыцця, Праз горкія слёзы […]...

Першакласніца Аб школе марыла даўно- З гадочкаў чатырох, пяці. У школьнай форме раніцай З букетам у светлы клас прыйсці! Я – […]...

БЕЛАРУСУ МІХАСЮ ЖЫЗЬНЕЎСКАМУ Застрэленаму ў час абароны Майдану ў Кіеве 22.01.2014 Ты прозьвішча меў Жызьнеўскі. Гэта значыць, што жыць табе. Доўга жыць У […]...

Асіна ля шашы Такую дзёрзкую, у чырвані рысую Не на паперы, а ў сваёй душы. Хачу запомніць я цябе такую. А не з […]...

Вершы пра вёску Пра вёску вершаў многа – Папрокі маладым – Пра поле, лес, дарогу, Пра вогнішча, пра дым. Дык гэта ж цень […]...

Шапаціць вясновый дождж Шапаціць вясновый дождж, З першым громам, бліскавіцай, Быццам у небе коціць хтось, Шар каменный па масьніцы, Быццам з гэтым непакоем, […]...

Забытыя лёсы Старэнькія хаты. Забытыя лёсы… Вятры адзіноты у комінах выюць. Дажджынкі спадаюць з высокіх нябёсаў, Далоні матуляў ад холаду стынуць. Старэнькія […]...

Бачыць свет Бачыць свет Паліраваным дыяментам… Вось бы! Навучы мяне плакаць З такіх дробезяў, І мае слёзы Змыюць хоць крыху Замёрзлага пылу […]...

Надзя-Надзейка Плача сірочая ў лесе жалейка… – Сціхла ты, Змоўкла, наша Надзейка. Хто-ж гэта думаў, як давялося: Вочы закрыла хмурая восень, […]...

Парыж Парыж Amour, мы засталіся безь нічога, Няма тваёй, няма маёй віны, Ты пэўна ведаў, часам лёс благі, А траціць мне […]...

Апалогія Быццам адзінокі, Быццам я ў цьме… Крочу я да шчасця, Крочу я ў сне… Быццам снегам белым, Быццам сонца свет […]...

Над балотам захад сонца Над балотам захад сонца. Пасярод, нібыта рана, Багны дрогкае вакенца Чырванее. За парканам З трысьнягу, аеру, хлуду Цішыня – як […]...

Век Век. Век не кат, не гіцаль век, Твар не крые ад вачэй, На лязо вады не лье, Каб ім секлася […]...

Чарот Восень – жыцця паварот: Свет атуляе знямога, Млее ў сутонні дарога… Выйсця не мае другога – Дрэмле чуллівы чарот. Як […]...

Стрэну шчасце з табой назаўжды! Душаць слёзы мяне. Плывуць слёзы. Расплываецца ў іх далягляд Я даўно як сцякельца цвярозы, Хоць з сябрамі і выпіць бы […]...

Мы згубілі свайго Песняра Памяці Уладзіміра Мулявіна Мы згубілі свайго Песняра Больш не возьме гітару ён ў рукі Толькі з кожнага сёння двара Яго […]...

Бывае, што й пазбаўлены бліскучасьці Прысьвячаецца Любе і Міхасю Вераціла Бывае, што й пазбаўлены бліскучасьці, але ж у чыстых колерах, бы акварэль настрою, верш рэшткай […]...

Ты хацеў не з’яджаць з Барселоны Ты хацеў не з’яджаць з Барселоны, Не вяртацца ў адвечны праклён. Ты хацеў вандраваць незнаёмым Між Саградай, Рамблай, Камп Ноў. […]...

Мы можам спыніць вайну З дзяцінства слаўнага куплеты. І толькі з дрэва – пісталеты. З вады ўсе кулі, на ўцеху. Гарматаў залпы – з […]...

Вам пісьмы пісаць не буду Вам пісьмы пісаць не буду – Чытайце вершы мае. На пісьмы не хопіць мужнасці І часу так не стае. У […]...

БАЛАДА АДАМА СТАНКЕВІЧА (24.12.1891–29.12.1949) Як канваір, мяцеліца збівае з ног І замятае, як агонь, крывавы след. І чорная тайга з дарогай на той […]...

Іду па дарозе Іду па дарозе. Слёзы. Замест каменьчыкаў. Нібы крозы Якія сталі вадкімі Згадкамі Пра свет У якім апошні Паэт Напіша Апошні […]...

Беларуска Давай памаўчым і паслухаем, Як б’юцца ў нас сэрцы, у дваіх. І свежым паветрам падыхаем, Павер, што я чую твой […]...

Не жывы гэты свет, не жывы Не жывы гэты свет, не жывы… Як тапельца, апошнім уздыхам Прагна смокча атрутлівы дым і Прымае яго за малітву… Дагарае […]...

БАЛАДА КАНДРАТА ШНІПА (1820-1916) …А ты-ляснік і лес-твой панскі дом, Зялёным перапоўнены святлом Шуміць і не дае спакою ўсім Ні чужакам-падпанкам, ні сваім, […]...

БАЛАДА ВІКТАРА ТУРАВА (25.10.1936-31.10.1996) З экрана, нібыта з нябёсаў, Сыходзіць балотны народ. І нельга глядзець без слёзаў На гэты біблейскі сыход. І слёзы […]...

Мае вершы – маё жыццё Мае вершы – маё жыццё, У іх усё: радасць, боль, горач згубы, У іх уся я: ад вуснаў да касцей, […]...

БАЛАДА ЯНКІ КУПАЛЫ (7.07.1882-28.06.1942) …Сябе забыць ці быць забытым? Сябе забіць ці быць забітым І ў лесвічны ляцець пралёт? Прыстукі чорныя, як лёд, […]...

Сціпласць Не трымаю я страфу, Рытму я не знаю, Усе кажуць:фу-фу-фу, Я – сяджу-бухаю. КапытОм не б’ець Пегас, Не прыходзіць муза, […]...

Пінчанка Ідзе пінчанка ў промнях сонца, Абцасік звоніць аб шашу, А ножкі, быццам верацёнцы, Хоць ты на іх прадзі душу. А […]...

Ты прыйшла Ну няўжо ўсё было са мной: Чысты воблік і вобраз твой? Ты прыйшла, як святло ў пакой, У трывогі мае […]...

Самы геніяльны Калі патрабуе жыццевая мэта, Калі сярод ночы не хочыцца спаць, Душа ў сумленні жывога паэта Натхненне дае, што патрэбна пісаць. […]...

Дзяўчына з вачыма крыніцы Дзяўчынка з вачыма крыніцы – Чаруе, як верш, успамін, Як подых радзімай зямліцы, Адкуль я пачатак набыў. З вачамі, нібыта […]...

Гэтым вераснем зноў адцвілі мае жоўтыя радасці Гэтым вераснем зноў адцвілі мае жоўтыя радасці і чырвоным лістом пакацілася шчасце долу. Ты мне, восень, даруй за жыццёвыя горкія […]...

Я так даўно не сумаваў Я так даўно не сумаваў І мне здаецца дзіўным, Што некалі цябе кахаў, Кахаў і быў шчаслівы Я дыхаў радасцю […]...

А даўно было тое, даўно А даўно было тое, даўно… Колькі вёснаў ужо прамінула, Колькі зімаў журбой ахінула, Колькі ўпала сівых туманоў. А даўно было […]...

БАЛАДА МІКОЛЫ КУПРЭЕВА (25.05.1937-20.09.2004) …Імчыць цягнік праз вецер і туман, З асенніх дрэў зрываючы лісцё, Нібы агонь, якога больш няма У сэрцы, што […]...

Размова з Ду Фу Чытаю кнігу, за страфой страфу. Пытаюся – адказвае Ду Фу. – Скажы, Ду Фу, навошта п’еш віно? – Забыцца памагае […]...

Шчасце…Гора Над заросшай над поймай збялелай, дзе імгла разышлася ў бакі… На траве слёзы ранку знямелі – гэта слёзы мне роднай […]...