Верш Мы – жыццё!
Сёння ў сонечны дзень сонца кажа са мной
І святлом засцілае мне вочы…
Як зайграем з ім разам струною адной
Ды па дрэў верхавінам закрочым!
Паляцім, нібы буслы мы, па-над зямлёй,
Па-над зоркамі, па-над сусветам!
У аблокі – стралою! Зруйнуем спакой!
Кроплі граду напояць планету!
Мы паветра ў грудзі свае набярэм
І, як птушкі, палям заспяваем…
Нам не трэба прыпынку, турботы ды змен,
Мы – жыццё! Мы бяжым! Мы палаем!
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Аддаваў цябе лесу, і бору Аддаваў цябе лесу, і бору, I далёкім палям, і лугам. He было ні жальбы, ні дакору, Так, здавалася, думаў я […]...
- Летним ранкам Выйду ўранку, Пастаю на ганку, Пагляджу навокал, На аблокі зірну вокам, А пасля – на сонца, На прастор бясконцы. Удыхну […]...
- Мір, аблокі мае Мір, аблокі мае, Дзеці вечных лятункаў, Мір вам, белыя птушкі Надзей. Я прашу ў вас, аблокі, Малю паратунку, Як у […]...
- Я жыццё пачынаю наноў разумець Я жыццё пачынаю наноў разумець: Хуткаплыннасць часу, знаходкі і страты. Пад нагамі шапоча лістоты медзь, Голы клён стаіць, як распяты. […]...
- Сквара. Месяц засіліўся Сквара. Месяц засіліўся На ўласным розе. Марва. Зоркі замылены На тваім парозе. Задуха. Аблокі памыліся У чорнай знямозе. ПАра. Час […]...
- Ты – маё і жыццё, і смерць Прыйдзе, прыйдзе ў ветразях снежань, Набаліцца сэрца маной… А пакуль у любві не межань, Ружы ўсе для цябе адной. А […]...
- Проста людзі Учора мне свяціла ўдень, Натхнялі марамі аблокі, А сення зноў пануры цень Закрыў мне сонейка звысоку. Што будзе цяжка прадказаць, […]...
- Кроплі дажджу Кроплі дажджу Дождж ад раніцы ідзе досыць цёплы. Скачуць кроплі па вадзе, танчаць кроплі. З паўгадзіны мо стаю ля таполі, […]...
- Бог пайшоў. Жыццё ідзе пад кручу Бог пайшоў. Жыццё ідзе пад кручу. Але йдзі і не губляй спакой. Ёсць замест прыватнай неўміручасці – Бессмяротнасць нацыі тваёй. […]...
- Дзяўчына пад дажджом Над лесам, над садам дзікім Дожджык забалбатаў, І успыхнулі раптам гвазьдзікі У нетрах абмытых траў. Цёплыя кроплі скачуць Па залацістай […]...
- Жыццё раба Воблака вось Зямля залатая. Птушкі ляцяць у вырай стрымглаў Я вось пачну рабіць сваю справу, якую ж не вельмі люблю. […]...
- Маё жыццё пакутай стала Маё жыццё пакутай стала, Хажу па схіле небакрая. Сустрэч шукаю – іх няма, Няма ні шчасця, ні жыцця. А думкі […]...
- Ёсць словы, што прасцей, чым двойчы два Ёсць словы, што прасцей, чым двойчы два: Зямля, вада, паветра і трава. Але чаму ж, як вымаўляю іх, Шчымліва перахоплівае […]...
- Чыстая планета Раніцою ты прачніся, На планеце прыбярыся. Так, каб мора было сінім, Каб бялюсенькім быў іней, Каб спявалі птушкі звонка, Лес, […]...
- Адліга Шарэла сцяна, Што кавала здаўна Ланцугамі сцюдзёнага лёду Усю планету. Праз долю прыгнёту Надакучыў ёй гром бізуна. Цяплець пачало, Што […]...
- Палім мы маршанскую махорку Палім мы маршанскую махорку, Бачым мы Дняпроўскую граду. Будзе сёння бой. На тым узгорку, Можа, я таксама упаду. Будуць травы […]...
- Жыццё – загадка, жыццё – іспыт Жыццё – загадка, жыццё – іспыт: Над прорвай звабнай прайсці па дроце. А мы – бяжым, аж звініць капыт На […]...
- Жыццё, жыццё… He першы, не апошні Жыццё, жыццё… He першы, не апошні… Вось і разваж, дзе блазен, дзе герой, Калі з гары ўпрагаўся ў воз парожні […]...
- Жыццё даецца, каб жыццё тварыць Жыццё даецца, каб жыццё тварыць. Каб светла-залатую яго ніць віць і далей – любоўю, справай дзейнай ды словам, што ад […]...
- Жыццё бывае не такім Жыццё бывае не такім, Якім мы хочам яго бачыць… Яно падобна да ракі, Якая русла сваё значыць. Рака віруе, мкнецца, […]...
- Успамінаў маіх кінастужкі Успамінаў маіх кінастужкі Не дакучыць ніколі круціць Вось з бярозы насенне, як птушкі Зноў над хатай ляціць і ляціць На […]...
- На вышыні Уздых бяздымнага паветра на вышыні дзве тысячы метраў. Адсюль усе здаецца простым, а не заблытаным, сур’ёзным. Аблокі тут вальсуюць з […]...
- Я ўсё сваё жыццё Я ўсё сваё жыццё да Вас ішоў, Але здарожыўся на паўдарозе. I зараз у маркоце і трывозе Хацеў бы ў […]...
- Аблокі памяці Аблокі памяці Аблокі маёй памяці Плывуць удалячынь, Пакружацца і зноў Лятуць у вырай. Але мне і сумаваць цяпер Зусім няма […]...
- Горад Гэты горад чужы, І чужыя тут людзі. Ён ня мае душы. Жах сьціскае мне грудзі Ад той думкі, што тут […]...
- СОН ДАЎЖЫНЁЮ Ў ЖЫЦЦЁ Усё як быццам i не так, У нейкiм сне я зноў ўбачу – Жалобна клiча чорны грак, Напэўна, гэта нешта […]...
- Шукаю Шукаю сябе, гукаю, блукаю, А вецер асенні аблокі хістае, Чакаю сябе пад кленам высокім, Я тут, а душой – даганяю […]...
- Жыццё–рачная плынь Жыццё–рачная плынь Жыццё нясе нас, як рачная плынь, Віруе-круціць, бы ў вадавароце, А недзе засталася неба сінь І сонечныя зайчыкі […]...
- Жыццё матылька Толькі выбраушыся з калыскі, Паляцела насустрач дню. Бачу свет: я высока і нізка Рэха летняга дня лаулю. Крыльцы сталі мацней, […]...
- Вечароўкі Вечароўкі, вечаровачкі Маленькія птушкі – Адлегласць часін вечаровых. Ты дорыш мне шчасьце Тых птушак часовых, Што песьцяць у смузе Мары […]...
- Спакуслівая палівачка Кожны ауторак ў восем яна палівае кветкі. Твар прыгажэйшы за восень, і грудзі як у атлеткі. Спакуслівая палівачка сонечных зайцаў […]...
- А чым магу я пахваліцца? Казбекам добры друг-кунак, Яго папахай ганарыцца. Я з другам згодзен. Гэта так. А чым магу я пахваліцца? Свой край я […]...
- Што такое канец сьвету? Што такое канец свету, Хто сябры яго пакажа? Можа атакуе чорт планету, Ці вайна сатрэ ўсіх у сажу? Што такое […]...
- Верасень Шапаціць румлёўскі гай. Птушкі ў вырай адлятаюць, А ў маёй душы складаюць Ноткі вераснёўскі рай. Хрызантэмамі пяюць Нават хмаркі ды […]...
- Напрадвесні Уздыхнулі Нёмана грудзі: – Вясна будзе! Вясна будзе! – Покліч скалыхнуў паветра, Адгукнуўся ў пушчы нетрах, І расплыўся, і загінуў… […]...
- Мы ідзём, куды вядзе нас жыццё Мы ідзём, куды вядзе нас жыццё, Адчыняем дзверы і ў пекла, і ў рай, Мы не бачым нічога і ўсё […]...
- Мой боль, маё калючае шчасьце Мой боль, маё калючае шчасьце, Мой спакой і лёгкі цяжар. Я хачу на падлогу ўпасьці, І ляжаць непрытомна ад мар. […]...
- Малю цябе, Божа Як я стамілася, Божа, хадзіць басымі нагамі па гэтаму бездарожжу, між гэтымі галасамі; жадаць быць акутай лясамі, развеянай ў полі […]...
- Усё жыццё Усё жыццё ён працаваў на МАЗе. Усё было, як кажуць, на мазі: не спаў, не піў, не краў – ні […]...
- Я малым вельмі так любіў Я малым вельмі так любіў, Як сцямнее прысесці на ганку, І глядзець, углядацца ў нябесны кацёл, Зазірацца да самага ранку. […]...