Верш Студзеньскае
Зіма зноў сыпле мяккі снег,
А бель – аж вочы адбірае,
І нечы ранні санны бег
Завея следам замятае.
На дрэвах – вэлюмны апад.
Стаіла ўсё вакол дыханне.
Гляджу на задрамаўшы сад,
На заварожанае ранне.
Успомню свой дзіцячы свет –
І сэрца ледзь не замірае.
Здаецца, снег нязбыўны след
Майго маленства замятае.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- БАЛАДА АДАМА СТАНКЕВІЧА (24.12.1891–29.12.1949) Як канваір, мяцеліца збівае з ног І замятае, як агонь, крывавы след. І чорная тайга з дарогай на той […]...
- Першы снег, заўсёды ён з падманам Першы снег, заўсёды ён з падманам. Я ж яго чакаю зноў і зноў. Ён з’яўляецца заўсёды нечакана, Як прыходзіць першая […]...
- За акном – снегавеяў дыханне За акном – снегавеяў дыханне. За акном – маразы і вятры. Снегіры ў косы вішань світаннем Заплятаюць істужку зары. Каля […]...
- У мітусні Ў мітусні сутыкнуўся на вуліцы з пекнай жанчынай. Усміхнулася, просіць: – Прабач!.. А ў мяне ж у грудзях сэрца лісцем […]...
- Зіма здароў! Белым снегам замятае, Студзень сцежкі і бары Мароз рыпіць і сустракае, Нас з завірухай на двары. Ля хат вясковыя бярозы, […]...
- Снег на вуліцы і ў душы Снег на вуліцы і ў душы замятае сцяжынкі ўсе… Ты самоту-адчай заглушы, хай надзея ўзрасце пакрысе. Хай забудзецца прышлае зло, […]...
- Зіма запрагла сваіх коней Зіма запрагла сваіх коней – Сівых рысакоў табуны, I пах сырамятных супоней Шырока ўдыхаюць яны. Даўно, уздыхаючы сыта, Пра дальнія […]...
- Балада снегу Падае снег на сэрца, He баючыся растаць, Бо сэрца на песню бярэцца – На цэлы свет спяваць. Куды ж ты, […]...
- Разам з людзьмі Я не скажу, што бачыў свет. Але на моры і на сушы Жывых людзей жывыя душы Ў маёй пакінулі свой […]...
- Снег Такое маўчанне ў снезе, такая далеч, такая бель – што замірае душа: не ўмее яна яшчэ быць такою. Шастае шорсткая […]...
- Прывыкаю, к табе прывыкаю Прывыкаю, к табе прывыкаю. Прыкіпаю праз з’едлівы боль. На пакуты сябе абракаю. З галавой у зямную юдоль. Замірае, з табой […]...
- БАЛАДА ЛЬВА САПЕГІ (4.04.1557-7.07.1633) У Ружанах на вуліцы вецер, Нібы воўк, што ў начы заблудзіў, Ля вакон, што да раніцы свецяць, Прыпыніўся, свой […]...
- ШТО ТАКОЕ ШЧАСЦЕ? Што шчасце ёсць для беларуса, Не думаю, што памылюся, Калі скажу – напэўна воля, Свой дом, сям’я, кавалак поля, Дзіцячы […]...
- ЧЫСТЫ ВОБРАЗ Нiчога дзiўнага няма: Устану – зорам памалюся… А за акном маiм зiма – Бы белыя ўсё гусi!.. Снег белiзной запаланiў […]...
- ШТУЧНАЕ СВЯТЛО Бывае так працягла ноч, Што дню, здаецца, не саступіць Але будзільнік б’е чагосць, І ўжо няма чаго марудзіць. Я узнімаю […]...
- Зімовы вечар Гадзіннік б’е ўжо позні час, Нявесела сядзець у хаце. Прайдуся сцежкаю ў час, Калі кружыцца снег у садзе. Мне бачны […]...
- Дзяўчаці Цябе спаткаў і сам не знаю, Ад сэрца шчырага кажу, Якую, дзеўча, думку маю І спеў аб тым які злажу. […]...
- След І гледзячы на свет нявіннымі вачыма, Мы зла не ведаем, ні крыўд, ні змен. Мы гэты свет, парой, не разумеем […]...
- Брат прыехаў Гляджу, як слуп на манітор, Чытаю слушныя заўвагі. Даю і сам іх, калі што даволі вартае увагі. А за акном […]...
- Як пабачу тыя бровы Як пабачу тыя бровы, Проста подбегам бягу… Сам сабе пішу вымову, Не глядзець жа – не магу. Як успомню – […]...
- Даволі вам, дзеці Даволі вам, дзеці, Па лагеры бегаць, даволі! І спаць вам не дам у спакоі. Апоўначы выведу вас Я сягоння на […]...
- Мы можам спыніць вайну З дзяцінства слаўнага куплеты. І толькі з дрэва – пісталеты. З вады ўсе кулі, на ўцеху. Гарматаў залпы – з […]...
- У доміку Таўлая У доміку Таўлая Нібы ля дзеда ўнук-паэт, ля замка – дом-музей Таўлая. Яго пакой, яго партрэт і лямпа на стале […]...
- Зіма ўцякае начамі Светлых дзён баючыся, – Мутнымі ручаямі, На пачарнелай крызе, Зіма ўцякае начамі. Ёй на шляхах світальных Не ваяваць з туманамі, […]...
- Адзінота Адзінота… Я сумую… Паглядаю ў вакно. А за ім балюе восень, лісцем сцежкі замяло. Колер жоўты і чырвоны сыпле з […]...
- Зіма ў адзіночку не ходзіць Зіма ў адзіночку не ходзіць – Сыноў трох з сабою прыводзіць. З іх кожны – дзяцюк зухаваты На маму працуе […]...
- Сэрцайка плача…(памяці мамы) песня Сэрцайка плача…(памяці мамы) песня ******************************** Белай завеяй, белай звеяй Зімачка скача. Глухне зямелька, рэчка нямее, Сэрцайка плача… Не адшукаць мне […]...
- Ледзь знясілю, захварэю Ледзь знясілю, захварэю, Непакоюся найперш: Ці паспею, Ці даспею Напісаць свой лепшы верш? Каб хапіла толькі часу! Каб натхненне не […]...
- Цвінтарэй Так зыркаюць вачэй маіх звяркі. Збіў з панталыку, раздражніў і цешся. Як вочны цвет запаланіў гуркі, нібы сівец запаланіў грудкі, […]...
- Зіма – ды ні снегу, ні лёду Зіма – ды ні снегу, ні лёду На рэках і ў полі няма, Як быццам вясны прахалоду Нясе ў цёплым […]...
- Хачу растаць Хачу растаць у руках тваёй пяшчоты, узрушана-салодка затрымцець ад пацалункаў прагных, ад ўпотай сказаных словаў, што пачутны ледзь. Ад подыху […]...
- Зіма адступае Зіма адступае, але не здаецца. Ды як ні лютуе яна, усё жыццярадасней тахкае сэрца: “До спаць, чалавеча! Вясна!” Хмялее вятрыска. […]...
- Мех, снег і смех Дзед Мароз нёс свой мех. Ды паставіў мех у снег. Снег ішоў, ішоў, ішоў… Дзед свой мех і не знайшоў. […]...
- Адлёт жураўлёў Белыя валокны Сцелюцца над долам. Не спяваюць птушкі, Сціхнуў лесу шолам. Сцелюцца валокны, Тчэцца павуціна – Блізка, блізка восень, Смутная […]...
- Адлёт Жураулёу Белыя валокны Сцелюцца над долам. Не спяваюць птушкі, Сціхнуў лесу шолам. Сцелюцца валокны, Тчэцца павуціна – Блізка, блізка восень, Смутная […]...
- ВЯСЕННЯЕ ШЧАСЦЕ Калi паводка усiх знясе I снег апошнi ушчэнт расплавiць, Мне будзе радасна у вадзе, Якая хату мне заплавiць. I адзiчэлы, […]...
- У калядны вечар Міргае поўня вокам, І дрэмлюць ліхтары. Калядна ўсё навокал На снежаньскім двары. Такая спакайнеча На поплаве пустым. Напевы з хаты […]...
- Я апраўдаю снег цяжкі Я апраўдаю снег цяжкі, Мяне снег лёгкі апраўдае. Зіма, навек мой сум пакінь У гэтых стылых белых далях. Змані багаццем […]...
- Ён не згіне Ці дзялю я свой сум з цішынёю, Ці жартую з сябрамі над чарай, Перад мыслью таемна маёю Неадступнай, назойлівай марай, […]...
- Наступнаму аб папярэднім Які ж няўдалы гэты свет, калі патрэбна мацаць зброю; каб той, хто мае больш яе ледзь ледзь спыніў свой рух […]...