Верш Родны кут. Зімовая замалёўка

Зноў зімa. Стаіць мароз траскучы.
Белы колер захапіў прастор.
Мільгаціць, іскрыцца снег скрыпучы,
Вабіць погляд студзеньскі ўзор.

Ад імжы срэбрыстыя галінкі
Узялі дзіуны казачны прыкід,
Ля дарогі тоненькія ліпкі
Крохка дапаўняюць краявід.

Цышыня. Маўклівыя сумёты.
Толькі нейдзе дзяцел грукаціць.
Хвойны пах навейвае дрымоты,
Нібы ён спрабуе час спыніць.

Маніць лес неапісальным відам, –
Рэдкая аддушына душы,
Як спатканне з чымсці пазабытым
У мітуслівай змрочнасці глушы.

Вось мае вытокі і натхненне!
Нёман, закаваны ў кайданы,
Спіць у сваёй астуджанай пасцелі,
Бачыць моўчкі вычварныя сны.

Тут мая маленькая Радзіма,
Чысты подых роднай стараны,
Богам дараваная карціна –
Напамін пра нашы карані.

Гронкі адзінокія рабіны
Чырванеюць у белай нагаце,
Быццам ухапілісь за галіны,
Каб не апынуцца ў пустаце.

Так і мы трымаемся ў свеце,
Марым, любім, верым і журбім,
Мы – зямлі сваёй заўсёды дзеці
Родны кут заўжды богатварым!

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Зімовая замалёўка Зноў мароз за акном чаруе: Бы каралы кусты і дрэвы. Ледзь прыкметныя цені… Пануе У гэтай казцы зіма-каралева. Промні сонца […]...

Дзяўчынка Маленькая дзяўчынка стаяла перад Богам на каленях. Маліла: памажы мне – згубілася, не ведаю, не веру… Маліла: дай дажыць мне […]...

О, мова, родная скажы О, мова, родная скажы, За што цябе так катавалі? Распялі з богам крыжы Цябе нялюбай называлі. Няўжо, панове, вы зьвялі, […]...

Родны двор Родны двор апусьцеў, абязьлюдзеў, Не чуваць тут ужо тых галасоў, Што ўзгадваюць радасьць ці роспач, Усіx маіx пасталелых сяброў.. Моўчкі […]...

Родны край Мая радзіма, родны край Адзін такі ты у белым свеце Ты для мяне як быццам рай! Тут радасна смяюцца дзеці […]...

НАСТУПіЦЬ ЧАС Калі жыццё апусціць вочы, Прамовіць: “Далей не магу!” Калі найлепшы сябар не захоча, Схавае за спіну сваю руку. Калі замоўкнуць […]...

Наш родны край Край наш бедны, край наш родны! Лес, балоты і пясок… Чуць дзе крыху луг прыгодны… Хвойнік, мох ды верасок. А […]...

Паэма “Ноч зімовая 1 Шмат калісь было на нашых землях Гора і няшчасця і нягод, Дзіўныя паданні ў пакаленнях Праз стагоддзі захаваў народ. […]...

Мой родны горад Мой родны куток, мая крэпасць адвечна, Табой ганаруся, кахаю сардэчна. Цябе не забуду і не адракуся, Ты горад – сталіца […]...

БАЛАДА КАСТУСЯ АКУЛЫ (16.11.1925– 29.01. 2008) Далёка Радзіма, як зорка Венера, Якая заўсёды ўначы прад вачыма Была, і ў душы не цямнілася вера, […]...

Мінулага шматлікія паэты Мінулага шматлікія паэты Мову родную ў вершах шанавалі. Каб не загінула яна, было іх мэтай, Каб гэты скарб нашчадкі атрымалі. […]...

Ты напiшы мне лiст па-беларуску Ты напiшы мне лiст па-беларуску Я буду кожны дзень яго чытаць З шырокай брамы выйду я да вузкай Па-беларуску з […]...

Ты напішы мне ліст па-беларуску Ты напішы мне ліст па-беларуску Я буду кожны дзень яго чытаць З шырокай брамы выйду я да вузкай Па-беларуску з […]...

Замалёўка Бялюткая зіма б’е ў вочы больна, палёт сняжынак лёгкі і адвольны, з усьмешкай студзень пацірае лапкі, на елкі нахлабучваючы шапкі. […]...

Вулічная замалёўка Ідзе! Маладая! Прыгожая! Імклівая быццам лань! Нямеюць мужчыны-прахожыя: Ці ява яна, ці здань? I кожнаму хочацца позірку Яе зіхатлівых вачэй, […]...

Лірычная замалёўка І мяўкне кот, і піскне котка, і час ізноўку патаўчэ кахання дробязныя ноткі, што ўвесну селі на плячы. Адкінуцца мячы […]...

Мой родны край Мой родны край з жытнёвым полем, З рачулкай, поўнаю вады, І з песняй-птушкаю на волі, Я зноў вяртаюся сюды. Ах! […]...

Родны мой краю I страт перажыў і пагарды сцярпеў – He ўмесцяць Дняпро і Нарач. Пад бокам – нібыта гісторыі спеў – Рыпелі […]...

Зімовая ноч Каля зоркі зорка Ўніз глядзіць, мігціць; Каля горкі горка Снегам зіхаціць. На гасцінцы скрогат, На прысадах інь, Чутна воўчы рогат… […]...

ЗІМОВАЯ САНАТА …І выпаў снег – прадвеснік абнаўлення, Заслаў зямлю бялюткім палатном. У сэрцы абуджаецца натхненне Ад казак, што мне шэпча вецер-гном. […]...

Подых кахання Подых кахання знясіленай птушкі Ў аблоках-люстэрках жадання жыцця. Зняволены подых насамрэч свабодны, Прыгнечаны болем праз свет адкрыцця, Праз горкія слёзы […]...

Малая Радзіма На Беларусі шмат куточкаў Так блізкіх сэрцу, дзіўна мілых. Красуюць назвы, бы вяночкі, Але маленькая Радзіма Жыве ў душы, як […]...

Маўчыць зімовая прастора Маўчыць зімовая прастора. Імкнецца з ветрам снегапад. I снежань смуткам і дакорам сусвету засыпае сад. Куды ж імкнецеся, сняжыны? Куды […]...

З прыгажосцю ўсёй Беларусі З прыгажосцю ўсёй Беларусі Параўнацца нічога не можа, Бо яна – адіная наша Зямля родная, лепшая маці. Я шчаслівая, я […]...

Застаюцца песня і Радзіма Застаюцца песня і Радзіма. Можа ўсё мінаць, але яны Непадзельныя, не знікнуць з дымам Восені, кахання ці вясны. Толькі гэта […]...

Гімн вершу Верш на свабоду з душы маёй імкнецца Радкамі, слоўцамі да вуснаў, а тады… Матулі песняю пяшчотнаю пральецца, Убранствам белым ляжа […]...

Сябры франтавыя Маўчаць кулямёты, I міны не выюць. Гарматы сваё адгулі. Хлапцы баявыя, Сябры франтавыя, Мы ўсе з перамогай прыйшлі. З баямі […]...

О, Край мой родны! О, край мой родны! Куды я ні гляну, Дзе лёс мой дзіўны мяне ні закіне, Што-колеч думкай сваёй ні закрану: […]...

Там, дзе клёкат буслоў урываецца ў ціш …Іх гоніць з дому подых маразоў, Ды адлятаюць з думкаю адною, Каб хутчэй вярнуцца зноў дамоў, Прынёсшы вестку пра вясну […]...

За кратамі За кратамі Памяці выдатнага паэта і камедыёграфа XIX ст. Вінцэнта Дуніна-Марцінкевіча У 1864-1865 гг. Дунін-Марцінкевіч сядзеў у менскай турме. За […]...

Гімн клуба творчых берасцейцаў Між дрэваў зялёных, балотаў і рэк Узвысіўся родны наш горад, Тут творчы спрадвеку жыве чалавек, Прайшоў ён скрозь боль і […]...

Імя Айчыны Давеку я, напэўна, не збяру Усю яе ў праявах разнастайных. Маленькая, як сэрца, Беларусь Адданая любоўю вырастае. За бохан сонца, […]...

Я збудую сабе краіну Я збудую сабе краіну. Яна будзе прыгожай, як кветка. Яна будзе магутнай, як вецер. Яна будзе пяшчотнай, бы вусны. Яна […]...

Жыццё падарыла нам дзіва Жыццё падарыла нам дзіва: Як ветрыку лёгкі павеў, Аднойчы пачуеш – “Радзіма”, Пасля зразумееш – навек. I будуць дарогі вяртацца […]...

Ззялі зоркі Зоркі ў небе ярка ззялі, Нібы кропкі-ліхтары, Бегла ў рэчаньцы спрадвечнай Вада ціха, як у руччы, Мы зачараваныя глядзелі, Як […]...

Памяці Народнага Паэта Беларусі Рыгора Барадуліна Чалавек не ўзнікае так – Ён збываецца, адбываецца… Рыгор Барадулін Неба ізноў на зорачку збяднела – Лёс неразборліва націснуў на […]...

Перад Часам, нібы перад Богам Перад Часам, нібы перад Богам, Спавядаўся ва ўсім і ні ў чым. Перад Ра, Кукульканам, Сварогам – Перад боствам сваім […]...

Беларускі Край Песня жаваранкаў І буслоў клякатанне Васількі на лугу, Туманы на світанні. Свежы подых лясоў Жыта шэлест духмяны І зуброў вечных […]...

Я абавязаны табе Абавязаны я табе За светлы ранак, Дзень пагодны. За хор птушыны, Сэрдцу родны, – Я абавязаны табе. Абавязаны я табе […]...

Зварот да Купалы ЗВАРОТ ДА КУПАЛЫ Па роднай старонцы душа забаліць, – Пачую здалёк: загукала. Вяртаюся зразу ў дзяцінства, калі Звяртаюся я да […]...