Верш Дуб ты мой чырвоны

Ещё вершы:

1. Чырвоны Касцёл Касцёл Сымона і Алены, Мы да цябе прыходзім зноў. Пан Езус тут жыве нятленны І дорыць нам сваю любоў. Высокія […]...
2. Зіхаціш ты на фота ўсмешкай Зіхаціш ты на фота ўсмешкай, Выстаўляеш фальшывы альбом. А ў душы скрабуць усё кошкі, І развальваецца картачны дом. І пясок […]...
3. Дзяўчыне, якой пакуль не існуе Ты маеш цёмны вочкі, Нібы палескі ночкі, Густыя валасы, Як родныя лясы. Ты маеш роўны носік, Як холмік пад калоссем, […]...
4. Я ведаю, што ты мяне кахаеш Я ведаю, што ты мяне кахаеш, Я ведаю – ніколі не забыў, Я ведаю, бо кепска ты хаваеш, Якім foutriquet […]...
5. Чырвоны сцяг Любімы наш чырвоны сцяг Над роднаю зямлёй! Ты азарыў нам вольны шлях Кастрычніцкай парой. Хто пад чырвоным сцягам йшоў Той […]...
6. Балада пра чырвоны сцяг Імчыцца песня па шляхах Пра славу казака – Яму даручаны быў сцяг Гвардзейскага палка. Пад сцягам, хілячы чало, Стаяў казацкі […]...
7. Я люблю чырвоны колер цэглы Я люблю чырвоны колер цэглы, Даўнія цагляныя муры. Я люблю старых заводаў цэхі У святле рабінавай зары. То жыцця найпрыгажэйшы […]...
8. Чырвоны дыск за хмару закаціуся Чырвоны дыск за хмару закаціўся І знік за ёю, як заусёды, звыкла. І раптам промень сонечны прабіўся І шэрань за […]...
9. Чырвоны ходнік пасярод святлынь-пакою Чырвоны ходнік пасярод святлынь-пакою, Ступлю па ім да зменлівага шчасця. Адкуты мосенж на мае запясці, А на яе – Хрыстовае […]...
10. Скажы мне, бацька – Скажы мне бацька, людзі баюць: Хто пакахаў – губляе зрок. Сляпым каханне называюць. Ці гэта праўда? – Ах, сынок! […]...
11. Партыя Партыя! Болей святога У свеце не ведаю я. Партыя, гарту стальнога, Родная наша сям’я. Шлях твой, Здаўногу вядомы, Лёг праз […]...
12. Майму маленькаму Ты кранаеш мяне ножкамі, Быццам ціхенька ходзіш. Ты пяшчотна сваім ручкамі Па жывоціку маім водзіш. Я шчасліва ад руху кожнага, […]...
13. Дыямент кахання Няма яго, мусіць, на нашай Зямлі. Вядзьмак яго любую плакаць прымусіў, Святлом дыяментаў яе счараваў. “Не любіць! Забыўся”- Нягоднік ёй […]...
14. Восеньскія малюнкі Прыціхлая прырода засынае, Прыносіць лістапад спакой. Апошні ліст з галін злятае, Апошні сведка квецені былой. І ў люстры белае вады […]...
15. Школьны аўтобус Школьны аўтобус Засланы ў школу шлях зімой, як столік гаспадыняй, – зімой да школы да самой аўтобус нас падкіне. Жывеш […]...
16. Хвалько Хвалько Ад яго не чакай, дзеўка, толку, Не дай Божа халопу стаць панам. Ён тады і на чыстым падворку Будзе […]...
17. АХВЯРА Маліся ж, бабулька, да Бога, Каб я панам ніколі ня быў: Не жадаў бы ніколі чужога, Сваё дзела як трэба […]...
18. Сыну Пад стосам блакітных пялёнак хаваеш маленькія крылы. Ірвешся з усіх абалонак у гэты слезатачывы свет. Ён майго адгалосак, а межы […]...
19. Верую Я – веруючы. Верую і веру He ў мішуру Замшэлае імшы, He ў казачныя Райскія хімеры, He ў сілу Адзічэлае […]...
20. ШТО ПАТРЭБНА ПАЭТУ Хадзі пасядзі з паэтам Хвіліну, а можа, дваццаць. Калі на зыходзе лета, Манашкай нашто здавацца? Мікола Шабовіч. А лета — […]...
21. Роднай вёсцы Бадзені Толькі ты мне і сілу, і веру даеш, Родны край – маіх дум, маіх сноў прыцяжэнне. Тут мой верш самы […]...
22. Човен у тумане Хвалі з туману. Бацька Неман. Цішыня. Човен стары, плыве. Рухомы плынню. Адкуль вандруеш ты?. З якога дня? Са Стоўбцаў. Альбо […]...
23. Вечны вандроўнік Памяцi Язэпа Драздовiча Пад сонцам I пад Шляхам Млечным Дарога сцелецца радном. Няспешна йдзе Вандроўнiк вечны Мастак, паэт i астраном. […]...
24. Пераклад верша “Калі” Р. Кіплінга Калі ты не губляеш розум свой У коле пустадомкаў і вар’ятаў І застаешся ў ім самім сабой, На веру ў […]...
25. Беларусам звацца Адкрыю пашпарт, бачу-беларус, Ці так яно ў жыцьці на самой справе? Пячатка й надпісы, нібыта груз, Ляглі ўнутры падобна лаве. […]...
26. Прыгожыя рукі У час сустрэчы і разлукі, Калі ўдваіх ідзеш на шлях, Навошта ты хаваеш рукі У драпінах і ў мазалях? Заўжды […]...
27. Дотык да зямлі На дрыготкіх вазах рыпелі мы. У ракеты запрэглі час. Колы лёгкія і прапелеры, Нібы лёкаі носяць нас. Даль праз шыбы […]...
28. Як я марыла панам на белым кані Як я марыла панам на белым кані… На кані беласнежна-сярэбранай масці… Белы конь… без адзінае плямы, ані… І лячу я […]...
29. Сум па малой радзіме Сум па малой радзіме (маёй свекрыві Фене Аляксандраўне) Старэйшы ў Мінску мае сын куток, Дачцэ шле маці пісьмы ва Украіну. […]...
30. Шыпшына Ах, шыпшына мая калючая, Ты – як сімвал душы беларускае: З кветам ружова-белым – Тварам самой Зараніцы. З шыпамі асцючна-калючымі […]...
31. БАЛАДА ВІНЦЭСЯ КАРАТЫНСКАГА (15.06.1831–7.02.1891) Ноч над роднай старонкай царуе, І ты ў чорнай святліцы нікога І ні прымеш і не пачастуеш, Бо ў […]...
32. Чараўнік-саксафаніст Каля метро, у пераходзе, Там, дзе і птушка не пяе, МузЫка россыпам мелодый Прахожым сэрца раздае. Чахол старэнькі расчыняе, Бярэ […]...
33. Загад Ураджай шумлівы на палёх, лугі, і рэкі, і азёры, і магутнейшы бор ад бору – ўсё гэта даў нам добры […]...
34. Ведзьма Ведзьма Я не чарауніца – ведзьма маладая Добрым людзям побач гора не жадаю. Разумею птушак і звяроу размовы, І на […]...
35. Дзе я жыву? У прыгожай мясціне, дзе бруяцца крыніцы, Дзе шчасліва клякоча ў гняздзе бусляня, Дзе свой вадар духмяны людзям дораць суніцы, І […]...
36. Не губляйце сілу духу Не губляйце сілу духу Ў час няласкавы, ліхі! Ёсць і ў злЫбядзе прадуха, Што ратуе ад тугі! Засумуецца спрасонку – […]...
37. Сонечныя абноўкі Сонечныя абноўкі… ******************************* Прыляцелі з выраю шпакі – Абудзілі спевам наваколле. Сонечна-прыгожыя дзянькі Нам вясна прыносіць у прыполе. Верабей чырыкае […]...
38. Усё ў жыцці здаецца проста Усё ў жыцці здаецца проста, На ўсё вы знойдзеце прычыны. Як гэта цяжка быць дарослай, Як гэта цяжка быць жанчынай. […]...
39. Балота толькі здаецца Што глыбока ў нас у душы? Што дасталася нам ад дзядоў? Воля ветру, упартасць вады, Лютасьць полымя, моц валуноў. І […]...
40. МАЁЙ ЗЯМЛІ Зямля мая – мой звонкаспеўны край, Стятая жыватворная крыніца! Вяртаюся сюды, нібыта ў рай, Каб ля святых вытокаў памаліцца; Вачмі […]...