Верш Гуляе непагадзь

Ещё вершы:

1. Па старым парку гуляе восень Па старым парку гуляе восень, Уся ў чырвоным ды залатым, А сэрца плача, а сэрца просіць: “Вярніце летнія дзянькі!” Па […]...
2. Гуляе сон Гуляе сон па завулках хаты, Гуляе вечар па яе кутах… У вёсках тых, дзе радыяцыя, Вакол пустэча, смерць і жах. […]...
3. Асенняя непагадзь Гарызонт сасоннікам расчэсвае Ветрам раскудлачаныя хмары, Залівае лістапад яшчэ свае Ўчора палымнелыя пажары. За акном ні проблеску, ні просіні, І […]...
4. Вецер гуляе ў тваіх валасах Вецер гуляе ў тваіх валасах, Бледны твой твар прыгажосцю ззяе. Але не бачу жыцця ў вачах, Чаму любоў твая мяне […]...
5. ГАРЭЗА ГАРЭЗА Пярун гуляе ў нізкіх хмарах, Пранёсся гулка ў калясніцы, Як малады. Якая старасць! Душа жадае весяліцца. Раве басамі, крэхча […]...
6. Трагедыя ў стыле gothіc. Track 6 – “Герой” Крок… Яшчэ крок… Гарачыя вочы… Цемра… Цьмяная ноч… Лес… Цішыня… Месяц вабіць застылыя дрэвы. Іх цені змяшаліся пад чорным покрывам […]...
7. Святло і цеплыня Гатовы цэлы свет я асвятліць сягоння: Агеньчыкі вачэй – нібыта ліхтары, А сэрцайка маё палае, як паходня. Святло і цеплыня […]...
8. Дзе ты Як адзінокі вецер, што гуляе ў небе, Нібыта кліча ён цябе с сабою. І толькі потым ўжо спытаеш: “Дзе ты?”, […]...
9. Цемра Сцюдзёна і цёмна – Нібыта не лета… Зялёна і ярка – Нібыта не восень… Стаіш ля вады – Нібыта прыгожа… […]...
10. Замкі Беларусі Так мала іх, cтарых муроў-ліцьвінаў… Іх забівае час, а болей здрада І забыццё – найгоршая прынада, – Яны ж стаяць […]...
11. Дзяўчаці Цябе спаткаў і сам не знаю, Ад сэрца шчырага кажу, Якую, дзеўча, думку маю І спеў аб тым які злажу. […]...
12. Як струны звонкія цымбалаў Як струны звонкія цымбалаў, У сэрцы песня зазвінела І змоўкла ў лузе анямелым, Як струны звонкія цымбалаў. Яна у думках […]...
13. На іншы віток падымаюся з поглядам іншым На іншы віток падымаюся з поглядам іншым, Пашырыўшы рамкі ўспрымання свайго хоць крыху. Раз’юшаны вецер пустыя арэлі калыша, І нізкія […]...
14. Твая ўсмешка загаіла душу Я люблю! Як моцна я люблю! Так люблю – нібыта закаханы! Быццам у абдымках прыгарну Да душы твае жывыя раны […]...
15. Паводле Дантэ “Земную жизнь пройдя до половины, Я очутился в сумрачном лесу…” Дантэ Бялюткіх дрэваў развітальны клін. Праз рэшата аблокаў гляне сонца […]...
16. БАЛАДА УЛАДЗІМІРА МУЛЯВІНА (12.01.1941-26.01.2003) Чужое становіцца родным, І песня спакойна плыве, Нібыта па рэчцы палотны, Нібыта буслы ў сіняве, Праз душы людскія і […]...
17. Звычайны сон Месяца светлы блін Плыве па начным аблокам. Крочу дадому адзін І цішыні гул навокал. Збоку вялізны палац Пустымі вакенцамі ззяе, […]...
18. Вечаровае 1. Звон струны – Ці спеў аблокаў? Захад сонца палымнее, І душа – нібы нямее: Звон струны Ці спеў аблокаў? […]...
19. Я стукнуў тры разы Я стукнуў тры разы У дзверы. Ты маўчыш. Напэўна, заглушыў Мой ветлы стук пярун. Каб ля цябе пабыць, Я гэтак […]...
20. Нябесныя хованкі (З народнага) У нябёсах летні гром Голасна гукае – Там Ярыла з Перуном У хованкі гуляе. Каб шукаць цяжэй было, […]...
21. БАЛАДА ГРУНВАЛЬДСКАЙ БІТВЫ (15.07.1410) Пад латамі стальнымі крыжакоў Жывыя душы і жывая кроў, І ім, як нам, жыццё таксама міла, Але палюбіць сёння […]...
22. Нібыта зорачкі ўначы Нібыта зорачкі ўначы, Так Вашы вочы паглядзелі. Мой сум і боль куды падзелі? Нібыта зорачкі ўначы, Так Вашы вочы паглядзелі. […]...
23. Зялёны коцік Па лясочку, па лужку, Аксамітным беражку, Дзе не ходзіць бегемоцік, Ходзіць там зялёны коцік. Прачынаецца ён зранку, Доўга слухае заранку. […]...
24. Кніжны запой Кніжны запой – маё гора, маё захапленне. У гэтым салодкім тумане я знік назаўжды. Знік з галавой у прасторы сляпога […]...
25. З даўніх пачуццяў Савецкая Гавань і Ваніна, Татарскі праліў і Находка… Прасушваюць спіны падлодкі, Нібыта вясною праталіны. I чайкі кігікаюць зморана, Задумліва скачуць […]...
26. Зорка… і зноўку – зорка Зорка… і зноўку – зорка… Шляха Млечнага крок… Крок нікуды… у морак… Ў бездань… Ў глыбокі змрок… Крок… і яшчэ […]...
27. Нашчадак Агонь пякельны наймацнейшы, А вораг змрочнаю сцяной… Там мой дзядуля, сярод першых, Бо я, нашчадак за спіной. Крывавы бой і […]...
28. Імгненні жыцця Я твой згадзілася выконываць загад: Жыву, нібыта знікла мера І вымярэнні ўсе прыйшлі ў заняпяд, І новы лёс нарэшце адчыніў […]...
29. Мне помніцца студзеньскі вечар Мне помніцца студзеньскі вечар, Што ладзілі сябры мае, І першая наша сустрэча, І жвавыя вочы твае. Я стрэў іхны позірк […]...
30. Жывыя сведкі…(светлай памяці мамы) Жывыя сведкі…(светлай памяці мамы) ********************************** Пра маму песцяць успаміны Яе талеркі і відэльцы. На жаль, не вернуцца хвіліны, Якія лашчылі […]...
31. Да партрэта Ганны Катарыны Радзівіл Глядзіш на мяне, нібы пытаеш, Нібы пытанне задаеш, А я адказваць не паспяваю, І моцным позіркам ты б’еш. У адчае […]...
32. Адзін, магчыма, крок, не болей Адзін, магчыма, крок, не болей Ступіў ты ў вогненны прасцяг, – Але ў тваіх руках над полем Узвіўся наш гвардзейскі […]...
33. Не вер Такі спрадвек закон прыроды – У поўдні цень найкарацей, А дзень хінецца да заходу І цень, што міг, – усё […]...
34. Не існуеш Не існуеш, не існуеш, а проста пішаш словы як з-пад асадкі трапіць верш – нібыта жыць нанова. а як раптоўна […]...
35. Першы крок Першы крок, рука матулі, Кніжка першая – буквар. З татам на арэлях гулі, За акном – сусвет-абшар. Першы грыб і […]...
36. Безвыходнасць – нудота Безвыходнасць – нудота, Як бракуе надзей. А вярба так самотна, Сыпле жмутам адзенне. Зажурылася ліпа, І сарока сакоча. Іакаста Эдзіпа […]...
37. Разам з людзьмі Я не скажу, што бачыў свет. Але на моры і на сушы Жывых людзей жывыя душы Ў маёй пакінулі свой […]...
38. Многакрокавае планаванне Першы крок заужды самы цяжкі – і каб зрабіць учынак важкі, Прымушаны ты часам сілы усе сабраць, Каб выканаць той […]...
39. Пакуль жыве рака маёй надзеi – Пакуль жыве рака маёй надзеi – Гарыць у хаце бацькавай святло, i памяць ходзiць сцежкаю былой – Пакуль жыве рака […]...
40. Так, я не чалавек “Курыца – не птушка, Баба – не чалавек” З народнага. Так, я – не чалавек, Я для мужчыны – Бог. […]...