Верш Кемлівасць

Кемлівасць
Было ў нас цікавае здарэнне:
Лявон у лазні самагон ігнаў.
З жыццём пайшло ў яго трэнне,
І стрэсаў тых даволі ён пазнаў.
Таму прыходзілася зрэдку,
Бо грошай ён не маляваў.
У лазню ж не хадзіў улетку,
Пагэтаму там брагу рыхтаваў.
Былі ў жыцці ў яго падвязкі, –
Са старшыней ён сябраваў.
Таму што чалавек быў наскі,
Прадукцыяй яго не ганьбаваў.
Ды як вяровачцы не віцца…
Далей што – ведаем жа мы.
Прыдумаў, як абараніцца,
Калі прыйшлі, не быў нямы:
“Не маю тут я дачынення, –
Лявон наш быў на вышыні, –
І хай не точыць вас сумненне,
Ад лазні ключ – у старшыні.
І я не лезу, дзе не трэба,
Бо папрасіў – чаму ж не даць?
Якая ў старшыні патрэба,
Не мне пра гэта тут гадаць.”
Працягу тут, сябры, не будзе,
Бо не люблю я выдумляць.
А пра наступствы хто забудзе,
Працяг з жыцця можа ўзяць.

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Лявон з дому не выходзіць Лявон з дому не выходзіць, Састарэў да часу. Да жанчын ужо не сходзіць, Хоць на іх быў ласы. Агарнула яго […]...

Ажыятаж Ажыятаж Лявон прыехаў на кірмаш, Спачатку падыйшоў да крамы. Глядзіць – а там ажыятаж, Бы на вяселлі каля брамы. Народ […]...

Крыўда Крыўда Лявон дзівіўся ўжо даўно: “Чаму так жоначка астыла? Ну нібы тое бервяно, Чаму ў жылах кроў застыла?” Ён галівудзіў […]...

На “сесіі Пайшла традыцыя такая: Увесну сонейка з-за хмар – Лявон свой трактар пакідае, Хоць ён някепскі гаспадар. На працу ён ужо […]...

Лазня Быў старшынёю сельсавета Маёрчык Мікалай калісь. І вось якраз у тыя леты Будоўлю лазні пачалі. У чуткім часе лазня будзе […]...

Сімулянт Імкліва імчыцца хоць час, У нагу Лявон з ім крочыў. І не дай Бог калі каб вас На гэтым свеце […]...

Павуціна Лявон запаў на інтэрнэт, Душа даўно патрабавала. З жаночым полам tet-a-tet Яму не вельмі шанцавала. Там многа новага адкрыў, У […]...

Ня ведаеш Ня ведаеш ня верыш і ня плачаш адчыненыя дзверы – іх ня бачыш! надзейная бясконцасць точыць дзіры… а ты змяняеш […]...

Брахучыя канчаткі 1.Сябры, сябры, што з намі стала, Раз наша Мова забрахала? 2.Ну як жа ж так, нашто нам, браткі, У Мове […]...

Віктару Сырыцу, старшыні Баранавіцкай гарадской Рады Таварыства беларускай мовы Віктару Сырыцу, старшыні Баранавіцкай гарадской Рады Таварыства беларускай мовы На сход, на ўсенародны, грозны, бурны сход Ідзі, аграблены, закованы народ! […]...

Точыць стачонае моль – Точыць стачонае моль – Хопіць трухі назапас. Ператрываць – гэты боль. Перамаўчаць – гэты час. Вырваўшы пальцы з вузлоў Локці […]...

Твае валасы пахнуць дымам Стаміўшыся ад працы і застолляў, Нагледзеўшыся “Дзікай архідэі”, Ты выпраўся са мною ў наваколле, Не грэбуй самай дзёрзкаю ідэяй. Каб […]...

Яшчэ бацькоўскі зруб жыве Яшчэ бацькоўскі зруб жыве, I шашаль точыць столь і сцены… Яшчэ карова у хляве Жвакуе сон начны нязменна… Яшчэ хусцінка […]...

Я раскрываю сшытак Я раскрываю сшытак і пішу, Я давяраю аркушу паперы. Я ўсё аддам… Адзінае – Прашу: Не зачыняйце, калі ласка, дзверы, […]...

***Час каменні пазбіраць * * * Час каменні пазбіраць, Не раскідваючы болей, І фундаменты пара Пазакладваць нам з любоўю. Брукаванкаю яны Могуць класціся […]...

Раз-пораз ўвечары схiляю галаву Раз-пораз ўвечары схіляю галаву, Калі чарговы раз праходжу ля бажніцы, Бы неўсвядомлена я сам сябе маню, Нібыта гэты жэст паменшыць […]...

Бізнесмен Бізнесмен Лявон заняўся новай справай, Ён бізнесменам цяпер стаў. І акуляры з моднаю аправай Ужо ў пачатку ён прыдбаў. Ён […]...

Філфакаўка Пёрка паяднанае з “чарнілкаю”, – За радком радок. Аб чым? – сакрэт… Можа быць карпенне над памылкамі, Бо – філалагічны […]...

Ня супраць Адкуль не ўцякай, Куды не бяжы, І тут ты чужы, І там ты чужы… Лявон Вольскі Ад Менску да Стоўбцаў, […]...

Не заві Не заві, калі дрэмле ў парозе сабака, Што тваё гэтак пільна вартуе дабро. Я баюся:абернецца ён ваўкалакам, Я баюся: ў […]...

Я цяпер твой Энгельберт, 1934г Аўстрыя, Судзеты, – Усё дзеля Адольфа. “Астры” б цыгарэты, Крызіс, час вэрвольфаў. Музу без аншлюсу, Змоваў, плебесцытаў? Падарунак друзу – […]...

Калі ўдар прышоўся па шчацэ Прарок Пятро Хрыстом абраны Ад весніц райскіх ключ хаваць. Дзяжурыць вартаўнік аддана: Стаміўся ў рай святых пускаць… Тысячагоддзі ў жальбе […]...

Футра Футра Лявону думка дакучала, Не мог пазбавіцца ніяк. Як песня ў галаве гучала, Хоць быў на песні не мастак. Адпрацаваў […]...

Каханаму Дакрануцца да вуснаў тваiх небяспечна: я тады як запалка згару за iмгненне. Б’ецца сэрца, а я за табою навечна след […]...

Чаму мы пазбягаем мовы нашай Чаму мы пазбягаем мовы нашай? Таму што потам, кроўю і слязьмі Яна насычана, і плача, Што мы яе не збераглі. […]...

Любоў і годнасць, гордасць і давер Любоў і годнасць, гордасць і давер… Даруй мне, маладосць, жыцця прызнанне: – Я толькі навучылася цяпер Не вінаваціць ані ў […]...

У старонцы роднай я не зломкам У старонцы роднай я не зломкам Гады зыйшоўшыя пражыў, Дзе маладзік аб долі бомкаў, А лес ёй казку зваражыў. Дзе […]...

Розыгрыш Розыгрыш Рашыў Лявон пажартаваць – Жонцы сказаў, што развядзецца. Больш ён не можа сумаваць, І жыць адной ёй давядзецца. Ён […]...

Дзьверы Забываюцца дзеці, забіваюцца ў сэрца куточак. Зачыняюцца дзьверы, забіраецца восень на цьвік. На парозе маім, як анёл, пасынае каточак: Не […]...

Заламіў асінку хлопец Заламіў асінку хлопец, Думаў – кралю прысушу. А ў яе няма клапотаў, Точыць сэрца і душу. Вусны спелыя, як вішні, […]...

Усе вы, разумныя розумам Усім псіхічна здаровым прысвячаецца! Усе вы, разумныя розумам, Усе вы, без кропялькі жаласці, Разважнасці поўныя, дзенняў, Сумненне не з вамі […]...

Ніхто Не турбуе цябе анічога, Што мяне ў магілу патрохі зганяе, І ірвецца сумненне да Бога, Пэўна, ён ўсё ж мяне […]...

Паводле Дантэ “Земную жизнь пройдя до половины, Я очутился в сумрачном лесу…” Дантэ Бялюткіх дрэваў развітальны клін. Праз рэшата аблокаў гляне сонца […]...

Простая мова Раса раскашуе, рудзець Загару маёва. Выносяцца гукі з грудзей – Простая мова. У матчынай хусткі касьнік – Сусьвету абнова. Нясхільная […]...

Чаго ні давялося перажыць Чаго ні давялося перажыць, а я жадаю аднаго – любіць!.. Любіць зямлю, лясы і сінь вады, любіць адной або з […]...

Леў і ключы Леў і ключы (у памяць аб падзеях 1590 года) Ганарыся, нос уверх задзяры, лідчанін: атрымала Ліда герб – шчыт са […]...

Рэчка И стаи веток тянутся за нею…” (Ф. Г. Лорка) 1 Бяжыць мая рака Да сэрца матылька, Да кветкі лугавой, Да […]...

Як жадаеш, запытай, я не прамаўчу Як жадаеш, запытай, я не прамаўчу, раскажу, як ясны луч льецца па плячу, як у садзе кінутым ключ знянацку ўзнік, […]...

Тваё маўчанне Сарваў авацыяў гром У вялізарнай зале. Мне потым усе казалі: “Трымаўся ты малайцом!” Было ў мяне выступіць лепей жаданне, Мне […]...

Я не разумны і непрадказальны Я не разумны і непрадказальны. Мяне заўсёды вучаць і клянуць. Але навошта ж мне далі каханне, таму дагэтуль вось пакуль […]...