Верш Гомельшчыне
Што натхненне дае і раздолле
думкам, вершам, збалелай душы?
Дзе паветра і сонца даволі
ў разамлелай паўднёвай цішы?
Гэта край той даверлівай птушкі,
на руку што гатовая сесці.
І спакай нерэальны не руш ты:
неба сінь, зелень соснаў і медзь.
Гэты край, пацярпелы аднойчы
ад Чарнобыля, як праклён
адзіноту нёс. А ўжо двойчы
не павінен ахвярай быць ён.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Дзе мой казачны край? Дзе мой казачны край?.. Дзе нiколi не жыў. Толькi марыў аб iм Ды начамi тужыў. Па барах, па лугах Па […]...
- Край, дзе родзiць Край, дзе родзiць Бульба спорная ды збожжа, Спее новы важкi каравай, Край – красой лясной прыгожы – Гэта ўсё валожынскi […]...
- Згасае сьвечка Згасае сьвечка, мары незямной, Якую – запаліла ты аднойчы. У душы пустэча, роспач, неспакой, І шлях ты гэты зноў не […]...
- МОЙ КРАЙ – МАЯ ВЕЖА З удзячнасцю Максіму Багдановічу Мой край – мая вежа, Чырвоны арнамент. Маленькія сцежкі і сінь над лясамі. Палёў родных водар […]...
- Толькі птушкі могуць так любіць Толькі птушкі могуць так любіць Неба сінь, вясны прастор бязмежны. Толькі ім, свабодным і бязгрэшным, Так салодка і прывольна жыць. […]...
- Так будзе Калі ты прыпомніш гэты вечар, Як прыпамінаюць дзяцінства, У якім не бываюць двойчы, І вецер Засіфоніць праз шчыліну ў акне, […]...
- Я жыццё пачынаю наноў разумець Я жыццё пачынаю наноў разумець: Хуткаплыннасць часу, знаходкі і страты. Пад нагамі шапоча лістоты медзь, Голы клён стаіць, як распяты. […]...
- Неўміручасці казка нас усіх забаўляе бясконца Неўміручасці казка нас усіх забаўляе бясконца, А ў адны і тыя ж воды ўсё роўна не трапім мы двойчы… Параўнаць […]...
- Леў чоўнавы, застыла біруза Леў чоўнавы, застыла біруза, І мёдам сонца ў верасах загразла. Самлеў заход, пусты нябёсаў гмах, Пяскі вакол і смска спрахла. […]...
- Жыццё–рачная плынь Жыццё–рачная плынь Жыццё нясе нас, як рачная плынь, Віруе-круціць, бы ў вадавароце, А недзе засталася неба сінь І сонечныя зайчыкі […]...
- Праклён, як сэнс жыцця майго Праклён, як сэнс жыцця майго. За што? Пытаю ў цябе. За што? За што мне гэта ўсё? А ты маўчыш. […]...
- Смерць я двойчы патурбаваў Зносіць снежныя рэшткі прочкі легкаважны празрысты дождж… У раку ўвайшоў я двойчы, двойчы выкруціўся, анягож. Шанцавала! Загоіў стыгматы, праразаю хвалі […]...
- Мне ўсе памагаюць Мне ўсе памагаюць, а я не скрываю: няздольны камусь памагаць, паколькі-пастолькі сухая трава я, ці скошаная сенажаць. Папера шамоціць, няроўныя […]...
- Каб адзіноту спапяліць Каб адзіноту спапяліць. Жывеш, бывае, у сьвеце млосна Пад мулкім футрам дзічыны, Адны душа сплятае кросны І ежу, вершам з […]...
- Калі гляджу на неба сінь Калі гляджу на неба сінь – Прыпамінаю твае вочы. Калі гляджу на твае вочы – Прыпамінаю неба сінь. Угледжу ледзь […]...
- Да нас даходзіць пакрысе Да нас даходзіць пакрысе, Што жыхары зямлі мы ўсе, Ахвяры і астрожнікі, – Чарнобыля заложнікі. Хлапчук на цацачным кані Гукае: […]...
- Такая прыгожая Такая прыгожая – губы фарбуеш світальнай зарой, прачынаючыся на плач немаўляці; шчокі румяніш ранішняй прахалодай, ідучы на покліч трамвайнага звону; […]...
- Аднойчы палюбіць жыцьцё Аднойчы палюбіць жыцьцё Такім, як ёсьць, без агаворак: З дурнотай, радасьцю і горам, З тугой былых і новых дзён… Аднойчы […]...
- Паглядзі ў мой бок Паглядзі ў мой бок і згадзіся, Што табе падабаюся трохі. Ты ўцячы ад мяне не імкніся, Я здалёк сэрцам чую […]...
- Успамiны юнацтва “Ты ізноў напісаў уначы на рацэ пра сваю адзіноту…” В. Шнiп Летні дзень дажывае апошнія пару гадзін, Хутка сонца спякотнае […]...
- Незямная істота Ён Незямная істота Ён. Ён жыве пад дзвярыма раю. Я жыву на зямлі здавён, Ды і гэты куток губляю. На шляху […]...
- На адлёт гусей Заклінаннем неба Гэты клін гусіны Затуманіў вочы Восеньскаму дню. Тут дзяўчо Хатыні Ўслед яму махае Хустачкай пунсовай Вечнага агню. І […]...
- Сінь калядная Адвядзі сябе ў сінь калядную – У цямрэчы з сабой схаваць Мары плоскія, другарадныя І кашмараў нязбыўных раць. Ад нары, […]...
- *** Я гэты боль перажыву Я гэты боль перажыву. Хоць цераз край – да дна дап’ю. Мой боль – нацятую струну Я не парву – […]...
- Ад Чарнобыля ў небе плыве аблачынка Ад Чарнобыля ў небе плыве аблачынка. А па лузе ідуць хлапчанё і дзяўчынка. Вецер шастае колкі. Ліпкі дожджык імжыць… І […]...
- Пакідай Танюша лялькі Пакідай, Танюша, лялькі, Па суніцы ў лес гайда. Банцік твой, бы вушкі зайкі, Соснаў прыме грамада. Свежы водар ад суніцы […]...
- У лесе Лес вiтаў нас нячутнымi словамi, Нам сьмяялася неба празрыстае, Над каронамi соснаў хваёвымi Хмаркi таялi лёгкiя, чыстыя! Па узгорках, па […]...
- Высякаюць “талiбы” Пушчу Высякаюць “талiбы” Пушчу Ix прывезлi здалёк сюды Зараз бачыць i невiдушчы Гэтай дзейнасцi змрочнай сляды Быццам твары адкрыўшы небу Пнi […]...
- Словы пра Беларусь Пра што пісаць? Пра Беларусь! Калі пісаць, дык пра радзіму, Той край, якім я ганарусь, Якім жыву, пакуль ня згіну. […]...
- Май Паветра дыхае цяплом, Прыгрэла сонца веснавое, Зазелянела ўсё кругом, Народ ва ўзвышаным настроі. І я іду насустрач сонцу, Лаўлю вясёлыя […]...
- Часцей, часцей прыпамінай Часцей, часцей прыпамінай… Імёны паўшых смерцю храбрых За родны край, наш мілы край, – Каб над зямлёй, што млела ў […]...
- БАЛАДНЫ МАНАЛОГ КАЗІМІРА ЛЫШЧЫНСКАГА (3.03.1634-30.03.1689) Разбурылі мой дом, як прытулак вар’ята, І спалілі мяне, абакралі мой край. Мог чыноўнікам стаць, нават быць дыпламатам, Стаў […]...
- З табою застануся Ужо шаснаццаць год Жыву на Беларусі. Шмат тут фарбаў і даброт, І я ёй ганаруся! Люблю прастор тваіх лугоў, Журчанне […]...
- Толькі неба Час зьмяняе пачуцьці, словы, Яркасьць фарбаў, усе размовы. І кожны сон наш каляровы, Адзіны вечны негатыў. Рэфрэн Больш ілжывых слоў […]...
- Надышоў гэты час ісці Надышоў гэты час ісці Па студзёнаму ветру і снезе. Па пакутліваму жыццю, Што знікае між зорак недзе. Надышоў гэты час […]...
- Палотны беляць на росах чыстых Палотны беляць на росах чыстых I ясным сонцам абаграваюць, Пад песні ціхія урачыста Дзяўчаты шоўкам іх вышываюць. Я знаю гэта […]...
- Папрасі ты ў неба зорку Папрасі ты ў неба зорку – хай Сусвет яе адпусціць да цябе ў тваю хату запаліць табе святло Папрасі ты […]...
- 1986 Адначасова – шчасце і бяда, Адначасова – радасць і пакута. Купаю сына – светлая вада, А год – радыяцыйная атрута. […]...
- Зменіцца ранак Зменіцца ранак калісьці аднойчы, Сонца не ўзыдзе над нашай зямлей. І назаўседы заплюшчацца вочы, Згіне жыцце, што завецца гульней. Сэрца, […]...
- Жураўліны сум Восеньскія туманы Сцелюцца на паплавы. Чуецца голас журбы – Ў вырай ляцяць журавы. Ляціце, журавы, далёка, Няхай вам памагае Бог. […]...