Верш Мы марылі

Мы марылі аб тым, каб свой жыццёвы шлях
прайсці без слёз і засені пустэчы.
Мы марылі аб тым, каб з-за начной цямрэчы
ліхтар сляпой надзеі не пабляк.

Мы марылі аб тым, каб вольным стаў наш лёс,
да зор цягнуліся ўсёй сваёй душой.
Мы марылі аб тым, каб поспех нас знаўшоў
і кожны дзень нам радасці прынёс.

Мы марылі аб тым, каб першае каханне,
кіпела ў мроі палкіх пацалункаў.
Мы марылі аб тым, каб боль нямых стасункаў
мінаў у пяшчотным водары спаткання…

А сэрцы ранілі, і вецер дзьмуў у твар.
Мы спатыкаліся за злыя перашкоды…
Нас прыгняталі зайздрасць і нягоды…
І ўсё ж трымаў нас сон салодкіх мар.

Не шкодна марыць, лёс – усё ж не цукар,
І з часам нас рэальнасць паглынае.
І нават чарка не дапамагае…
А мара асалоджвае пакуту…

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Шукалі штосьці, марылі з табой Шукалі штосьці, марылі з табой, Нясьмела сустракаліся ўпотай. Жылі надзеяй сьветлаю адной, Ды грэліся сардэчнаю пяшчотай. І тыя зьнічкі дагарэлі […]...

Ты стаяла ў белым адзенні Ты стаяла ў белым адзенні, Вецер дзьмуў на твае валасы. Адзінота, як цемры стварэнне, У думках блытала галасы. Дзесьці граў […]...

Колеры вянуць у Леце Вецер насіў вясны колеры, Вецер пафарбаваў неба. Добра дзьмуў вецер для лётчыкаў, Ластавак чорных над глебай. Мілы, ты летняе сонца, […]...

Дзе той час, калі над намі Дзе той час, калі над намі, Зоркі ў небе ярка ззялі, Ветрык цеплы дзьмуў у твар, Шмат было надзей і […]...

Выбліск Справядлівасць вострая, як восць! Што мне вашы каламутныя хімеры, Златахрамаў замусоленыя веры, Калі ў сэрцы праўда Роду ёсць? Калі ў […]...

Табою ап’янёны (П’ю далей) Ніколі не забыць мне той вечар Калі праводзіў цябе дадому Дзьмуў халодны студзеньскі вецер Цемра нібы накрыла прастору Толькі свет […]...

Квітней, краіна Даждьбожая! Шумяць дубовыя гаі, Усё на зямлі жывое Як золата ўсё дарагое Спявае вясна раўчукамі! Парадак кахае прырода, і там за […]...

Я прыйду да цябе, ты паклiч Я прыйду да цябе, ты паклiч, Не збаюся я цёмнае ночы, Зазiрнуць каб у ясныя вочы. Я прыйду да цябе, […]...

МАНАСТЫРСКАЯ ПЕСНЯ – Не сварыся, матухна, матухна-ігумення, Не крычы на дзеўчыну, не няслаў дурной. Лепей прыгалуб мяне, шчыра адмалі мяне, Бо на […]...

За вёскаю, на адзіноце За вёскаю, на адзіноце, Асеннім днём пачуеш ты, Як вецер на запалай ноце Скуголіць аж да нематы. I што ні […]...

Мой сябра Мой лепшы сябра – вольны вецер. Заўжды і ўсюды ён са мною. Ўзбадзёрыць твар, штурхне у плечы, Як запавольнюся хадою. […]...

Яго чакаем мы заўжды Яго чакаем мы заўжды, Але яно само прыходзіць, Блукае дзесьці праз гады І ў пэўны час шляхі знаходзіць. Ледзь чутны […]...

Не, не плача воук на прыгорку ля дзікай пушчы Не, не плача воўк на прыгорку ля дзікай пушчы – Гэта ён калыханку для поўні пяе, пяе. Гэта ён злыя […]...

САРАМЛІВАЯ Ты схілася па-над люлькаю І туліла дзіця да грудзей, Нібы верба – танюткая, гнуткая, Калі цень аддае свой вадзе… А […]...

ТАК СТАЛАСЯ Ты быў! Ты ёсць… Але цябе не будзе ў маім жыцці… Не ты таму віной. Так сталася… І бог тут […]...

Пошук прыгажуні для майго сэрца Паўсталі пытанні: Як нам адшукацца? Ды што мне рабіць, каб усё адбылося? Ці мне варушыцца, блукаць ды спаткацца… Малюю раптоўна […]...

Як стары мудры вуж Як стары мудры вуж шукае вузкае выйсце, каб скінуць старую скуру – так і я патаемнай вужовай натурай шукаю сабе […]...

Рамонак і пчолка Пакахаў рамонак залатую пчолку, Туліць да прынцэсы жоўтую галоўку, На руках-лісточках гойдае, мілуе, Шараю гадзінай да яе чаруе. Апускае вочкі […]...

Каліна Я Табе пакінула сэрца у снягох між лясоў дрымучых, дзе ў палёх немагчыма сагрэцца: дзьме там вецер: халодны, пякучы… У […]...

Нічога не кажы Нічога не кажы. Маўчы… Мне дастаткова будзе тое, Што кожны дзень і ў начы Ты побач, ты мая, са мною. […]...

Сявец На заўтра, к налеццю Свой сею загон, Ад бацькі прыкмеціў Так сеяць, як ён. Лубянку-сявалку Дзед сплёў мне даўно, У […]...

Сняжынкі Ляжу на белым мяккім снезе, Праз чорныя галіны пазіраю, Туды, дзе птушкі любяць неба, Маўчу ды, сумна разважаю… Гляджу ды […]...

Асалоду несе, асалоду Асалоду нясе, асалоду Гэты вечар спаткання з табой. Тонкі водар ліповага меду, Бы мелодыі той незямной. Цэлы б свет у […]...

Усё геніяльнае проста Усё геніяльнае проста, Як снег, што млее пад нагамі І рассыпаецца на дробязныя думкі, Расплюшчаныя лёсу сапагамі. Усё геніяльнае проста: […]...

He прасі прабачэння дарэмна He прасі прабачэння дарэмна: Ўсё дала, што магла ты мне даць. Ты мне болей ужо не патрэбна, Ды не хочацца […]...

Я не разумны і непрадказальны Я не разумны і непрадказальны. Мяне заўсёды вучаць і клянуць. Але навошта ж мне далі каханне, таму дагэтуль вось пакуль […]...

Вецер гуляе ў тваіх валасах Вецер гуляе ў тваіх валасах, Бледны твой твар прыгажосцю ззяе. Але не бачу жыцця ў вачах, Чаму любоў твая мяне […]...

Успамін дзяцінства Зіма. Завея. Снег да даху. І чорны вецер за акном. Жах забіраецца пад паху і спіць, скруціўшыся клубком. А нехта […]...

Аборт ненароджаных мараў Збітыя мары, Як злыя хазары Душы маёй планы. Раставяць капканы, Паставяць зноў пасткі, Апрануць сноў маскі – Кашмараў. Іх спорт […]...

КАЛІ ВУСНЫ АБ ШЧАСЦІ МАЎЧАЦЬ Цецеравай Т. Без цябе светлы Санкт-Пецярбург Хмурыць вочы і ўдзень і ўначы, Лёсу нашага змераны круг – Ад якога ніяк […]...

Няўжо ты смелы насамрэч Няўжо ты смелы насамрэч, А можа, хлусіш? Што не прагоніш раптам прэч Пасля спакусы? Чакаеш, пэўна, як бяды, Ці як […]...

Рудавалосая канца дзевяностых Сёння ля Камароўскага рынка я ўбачыў дзяўчыну з агніста-рудымі валасамі. яна нагадала мне другую рудавалосую дзеўчыну што калісьці хадзіла ў […]...

Злыя словы вострымі клінкамі Злыя словы вострымі клінкамі Спаласуюць сэрца да крыві, І, калі яно ў цябе не камень, Паспрабуй з рубцамі пажыві. Не […]...

Белы Заманлівая далячынь вяршыняў недалёкіх гораў Блакітнацелых у зялёнай футры з белым капялюшам Узброеная спевам ветру па-над ціхім ф’ёрдам Спакусіць не […]...

Русалка Мяжою вузкаю ішоў я родным полем, Мой хмуры твар чапалі жыта каласы, Шапталі мне яны чароўну казку волі, Манілі на […]...

Над краем старажытным Над краем старажытным Сёньня хмары, І клёнаў золата Спакою не дае. Умольны погляд свой Ськірую ў неба-мару І папрашу у […]...

I без прабачэння, i без развiтання У змрочаны твар моцна харкае дождж, і вецер ірве парасон на анучы, лупцуючы бруямі ўпоперак, здоўж, і жорстка, і рэзка, […]...

Дзе ты Як адзінокі вецер, што гуляе ў небе, Нібыта кліча ён цябе с сабою. І толькі потым ўжо спытаеш: “Дзе ты?”, […]...

У стынь-ваду У стынь-ваду апошняга спаткання закіну чорны брук начэй, перакладу мелодыю кахання на мову вуснаў, рук, вачэй. Як і заўжды, змаўчу […]...

Вецер дзьме непаслухмяны Вецер дзьме непаслухмяны, Мы ўдваіх сядзім. У мяне на сэрцы раны. Ты – пускаеш дым. Недзе ў небе сіратліва Хмарка […]...