Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Помнiк каханню

Заімшэлыя далоні
Нерухомых цягнікоу,
Мы з табой каханню помнік
Пабудуем паміж слоу.
Як пачуем крокі кропель
Па запэцканаму шклу.
Ты хлусціць дазволіш трохі,
Але я ужо змаучу.
Застануся паміж дахау
Толькі літарай адной.
Разам мы пабачым жахі,
Не хвалюйся – я з табой.
Памаучым, нібы у дарогу.
Зорак ціхі карагод.
Праз цябе малюся Богу,
Але, мабыць, ты – мой бог.
З шафы я дастану крылы,
Цемна-шэры пыл на іх,
Гэты мір ужо пастылы,
Маем свій – для нас дваіх.
Зноу мароз ад ззяння сонца,
Крокі у цішыні мастоу,
Наша рэха застаецца
Ад маіх пауночных сноу.
Толькі б нам трымаць далоні
І паміж радкоу прайсці
Мы з табой каханню помнік
Пабудуем. Я і ты.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Помнiк каханню - Кацярына Пясец