Верш Беларускія вескі

Ля празрыстай ракі прытулілася веска,
У акенцы гуляюць праменьчыкі сонца,
Бусел кружыць над нівай, садзіцца на дах,
У паветры над вескай бэзавы пах…

ПРЫПЕЎ:

Беларускія вескі мовай гучаць,
Зорнаю ноччу песьняй звіняць,
Беларускія вескі-душа там народа,
Улетку ў садах спее смарода.

У суседа вяселле гуляе ўся веска,
Спяваюць, таньчаць і крычаць усе “ГОРКА!”,
А як прыйдзе бяда гаруюць ўсім мірам,
І атыдзе то гора к цемным вірам…

Певень ранкам на плоце ўсіх разбудзіць,
“Прывітанне і раніцы добрай!” – чуеце людзі?
Малако і кавалак духмянага хлеба,
Пах мурожнага сена, што яшчэ трэба?…

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Я пішу беларускія вершы Я пішу беларускія вершы Бо расейцам я так і не стаў Я не буду другім – толькі першым Уздымусь я […]...

ДА РОДНАЕ ВЁСКі Мне сцежкі гэтыя знаёмы, Не першы раз па іх іду – Праз засені лясных харомаў Да вёскі роднае вядуць. Усмешкай […]...

Адыходжу я ад вёскі, адыходжу Адыходжу я ад вёскі, адыходжу. Як падумаю, Дык сэрца зашчыміць. Гэту страту адчувае, мусіць, кожны, Гэта страта, мусіць, кожнаму баліць. […]...

Беларускія лісты Восень золатам пакрые, Абгарне ўвесь сусвет. І з бярозы ліст бяскрылы Забярэ ў чужы свет. Адарвала ад радзімы, Гоніць шэльма […]...

Паміраюць вёскі Паміраюць вёскі… Паміраюць вёскі… Паміраюць Без чумы, бяз мору, без вайны. Цэлыя сузор’і патухаюць Назваў вёсак роднай стараны. Дубавое, Пірагі, […]...

Беларускія гарады Дзеці славы і дзеці бяды – Беларускія гарады. Менеск, Вітбеск, Полацк і Рша… Аблятае стагоддзяў іржа. Невядомасць знікае, як сон. […]...

Стаю вясной на ўскрайку вёскі Стаю вясной на ўскрайку вёскі. З бяроз салодкі сок цячэ. Чуваць тужлівых кропель плёскі, а думка галаву пячэ. Вось дрэва […]...

Каліна горкая Цвіце каліна на падворку, А хаты ўжо даўно няма. Сумуе вёска на ўзгорку, Бо хат жылых усяго адна. Пусцеюць вёскі […]...

Я прыйду да цябе, ты паклiч Я прыйду да цябе, ты паклiч, Не збаюся я цёмнае ночы, Зазiрнуць каб у ясныя вочы. Я прыйду да цябе, […]...

Беларусь Беларусь…Радзімая старонка. Гукі спеваў л’юцца звонка. У жытнім полі васількі, У небе сінім белыя буслы. Беларусь… Матулечка рОдная. Гучнасць мовы-песьня […]...

НАКШТАЛТ МАЛIТВЫ Не злучыцца ўсім мірам у пацерах нам, Не з’яднацца ў малітве грувасткай, Бо не знае авечка, заходзячы ў храм, Стане […]...

Кальчуны Ах, Кальчуны-вёска, аграгарадок! Я з табой знаёмы не адзін гадок. Тут народ руплівы, не абы-які, Тут – мае таварышы, ёсць […]...

Беларускія бабкі Яны бяруць аўтобус прыступам, загартаваўшыся з вайны глядзець на транспарт не турыстамі і ўвагай не ўзвышаць чыны. Амаль у кожнай […]...

Беларускія хлопчыкі Вашы босыя ножкі топчуць жвір і травіцу, на віхры, як на рожкі, жоўты промень садзіцца. Найсціплейшыя вочы ў хлапчукоў з […]...

Марнее вёска Марнее вёска на вачах, Ссыхае, як галіна. Звялі балоты – лес зачах, Цяпер замест ракі ў хмызах Блукае ручаіна. Гібее […]...

Нябёсныя вёскі Гэты яблычны сад усьміхаецца белымі грывамі – Гэты яблычны сад з дажджавой і апошняй вадой. Мы здаваліся людзям любімымі, вернымі, […]...

Вёскі, якія не ўсталі Ціха абуджаюцца Росныя палі, Веснавая раніца Крочыць па зямлі… Промнямі агністымі Саграе зямлю, Зерні залацістыя Кідае ў раллю. А як […]...

Казаноўка Успомніў Вёсачку Казаноўку. Ліпень, лета стаіць на дварэ. Вось на досвітку бацька зноўку На рыбалку мяне бярэ. Там ля вёскі […]...

Жальба дзяцей спаленай вёскі – Чаму не паліцца ў печы? Прастыла – як лёд, чарэнь. Накрыйце нам коўдрай плечы – Агонь нас зусім не […]...

Вёска мая Вёска мая Знаю, дзесьці ёсць многа прыгожых краёў незабыўных. З імі сэрцы людскія Заўсёды былі непарыўны. Для мяне ж няма […]...

У полі кукурузы З усходу на захад і з поўдня на поўнач адна кукуруза, як быццам учора Хрушчова Мікіты пачулі загад. У моры […]...

Ды й, не слава расейскіх паэтаў Ды й, не слава расейскіх паэтаў За сабой зманіла, зьвяла, А зтрымцеўсь я душой, зьбіўся сэрцам, Ва ўсім, што маці […]...

Чатыры словы Чатыры словы Поле, вёска, лес, дарога – Усяго чатыры словы. Для кагосьці так нямнога; Для мяне ж жыцця аснова. Поле […]...

Вёска Горы ды каменне, Вузкія палоскі: Гэта наша поле, Поле нашай вёскі. Курныя аконцы – Каб святла хоць трошкі: Гэта нашы […]...

Сто гадоў ты прагнуў гэтай стрэчы Сто гадоў ты прагнуў гэтай стрэчы, Сто гадоў чакаў ты гэтых воч, Знаючы, што прыйдзе гэты вечар, Верачы, што будзе […]...

Абязкровіла вёска Абязкровіла вёска мая, кожны трэці памёр у сяле. І як дрэва стаіць без галля, і як бэз, што завяў, на […]...

Звяздзе”, “Нашай Ніве”, “Рэспубліке”, “Радыё Свабода” і ВАМ! Прабачце мне, што я спытаю Не афіцыйна, проста так: – Ці праўда, што ўжо дазваляюць На “Бангалор” казаць – “НЕ […]...

Надта хочацца ў вырай Надта хочацца ў вырай. Мая белая лебедзь, а ці хочаце Вы ў рай? мне хацелася б ведаць, мне хацелася б […]...

Непаралельны Сусьвет Мкліва віецца налева, направа, Не абыходзячы чорныя дзіры Ўлёт, за сьвятлом асьляпляльна яскравым, Дзе яго мара зацягвае вірам. З розных […]...

Купалле Купалле заклікае: “Распраніся, У возера кідайся галышом Пі медавуху, п’яны прыпусціся У скокі першабытныя з агнём!” Не бегаў я даўно. […]...

Брады На карце вялікай краіны Ёсць кропка маленькай зямлі, Любімы куточак радзімы- Там кружаць мае жураўлі. Між рэчак, балот і затокаў […]...

Ах, што гэта за дзяўчына Можа, знаеце Мальвіну, Што так хораша пяе? Ах, што гэта за дзяўчына, Што спакою не дае. Устаю я ранкам сінім, […]...

Беларусь сьпіць Беларусь сьпіць пад цёплай, шэрай коўдрай, І ня можа пазбавіцца ад кашмараў. Баіцца зваліцца з ложка, Амаль не рухаецца. Я […]...

Хто ведае як праміне Хто не ведае, як праміне канец разгубленага свету. арганізована ці не, як баіў тый манах пра гэта? няўмольна жорстка – […]...

Канец разгубленага свету Хто ведае, як праміне канец разгубленага свету. арганізована ці не, мо прад свитаньнем будзе гэта? няўмольна жорстка – ў гарадах […]...

Быць асноваю мусiць каханне! Да мяне заляцеў матылёк Ад цябе мне прынес прывітанне, Бо сказаў што ляцеў ён здалёк І, паслала яго што каханне. […]...

У гэтым доме вокнаў больш няма У гэтым доме вокнаў больш няма, Дар нябёсаў – ўсё пакрылі гурбы. Зачыніла дзверы снежныя зіма, Волю прапявала гукам трубным. […]...

Прыйдзе час, і яна міне Прыйдзе час, і яна міне, восень цяжкая на характар. Сэрца сум запалоніць раптам, і ў далоні твае – тварам так […]...

Сон мой сіні, салодкі верад Прысніўся незвычайны сон, Што быццам на банкеце Мне падарылі парасон, Мне падарылі парасон, Канваліяў букецік. Што быццам гэта быў мой […]...

In memoria Над Беларуссю Сонца марудна ўстае, I спяшаецца за навалай навала. Адам Міцкевіч паліць Беларускія вершы свае, Каб напісаў іх Янка […]...