Верш Дарозе

Сівее нітка стомленых дарог.
Мне дарагая кожная. Да сэрца
Дарогаю нам дакрануўся Бог,
Ля вогнішча прысеўшы, каб сагрэцца.

Душу сваю ратую, як магу,
Малітвай, вершам, проста добрым словам.
Дарогаю брыду, іду, бягу
І зноў вастру жыцьця свайго аловак.

2
Ля ног лягла дарога шчанюком,
Ступні казыча, ў вочы заглядае.
Было заўжды так на рагу вякоў,
На ростанях трывожных небакраю.

Я пабягу па ёй, я палячу
І вылечу душу сваю дарогай.
Свой лепшы верш дарозе прысьвячу
Шчаслівай і самотнай, доўгай-доўгай.

Усе трывогі зьвяжа паяском,
Усе сумненні і вузлы развяжа.
І ўспомню я гасьцінны, цёплы дом
Багаты Богам, праўдаю сярмяжнай.

Я сяду на драўляны ганак свой,
Як у дзяцінстве абдыму бабулю…
І паляціць зямля няўлоўнай куляй
Цераз сумёты вечнасьці сівой.

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

У дарозе да цябе У дарозе да цябе Жыццё маё праходзіць. У чаканні і мальбе Дзень кожны адыходзіць. У дарозе да цябе Любоў мая […]...

Па дарозе да вясны Па дарозе да вясны, На левабярэжжы, Сняцца лёгкiя нам сны, Ды не нам – належаць. Там нi здрады, нi маны, […]...

Па дарозе самоты Па дарозе самоты на узлогах журбы ўсё што ёсць не істотна што істотна не мы Па дарозе да скрухі на […]...

На бясконцай дарозе На бясконцай дарозе 1 Нехта злізвае дні. Нехта тыдні глытае. Нехта месяц за месяцам, Як скарачае. І гады хтось штурхае: […]...

Іду па дарозе Іду па дарозе. Слёзы. Замест каменьчыкаў. Нібы крозы Якія сталі вадкімі Згадкамі Пра свет У якім апошні Паэт Напіша Апошні […]...

Мы жывём, як гарох пры дарозе Мы жывём, як гарох пры дарозе Хто нi йдзе – той вазьме i скубне Гэту прымаўку ў нашам народзе Расказала […]...

Ні пра што Вецер вецце ламаў ашалела, I з каштанаў зрываліся кветкі, I над сэрцам маім набалелым Хтось чырвонай размахваў сурвэткай. Незнаёмка насупіла […]...

У дарозе, пад кайфам “і am a passenger” іggy Pop Краявіды ратуюць ад скрухі й нуды, выпадковым маршрутам імчыш не туды, але ў цалкам […]...

Адцвіло, адгуло наша лета Адцвіло, адгуло наша лета… Ды не пра гэта мой верш. З кім жа ты, любая, дзе ты? – Вось што […]...

БАЛАДА УЛАДЗІСЛАВА ГАЛУБКА (15.05.1882-28.09.1937) Вандроўны тэатр не па свеце вандруе, А толькі з самотнай душы– да душы І ў душах, нібыта ў палацах, […]...

Я напішу верш для цябе Я напішу верш для цябе Удзень самотны і журботны. Як сонца ўтопіцца ў вадзе – Я напішу верш для цябе. […]...

Астудзі мае крылы, мама Рассякаюць трывогі неба, Ападаюць хлябы за намі, Нібы прывіды яблынь белых. Ах, якія гарачыя крылы! На прычале сямі марэй Я […]...

Мне горад пустынны заўсёды Мне горад пустынны заўсёды, Там гулка…і ўсё ж такі глуха. Пустэльня на сэрцы прыроды Гудзіць і трашчыць на вуха. Вядзе […]...

Матулі І зноў табе, старэнькая жанчына, Якой няма бліжэй і даражэй, Свой новы верш я прысвяціць рашыла. А як табе аддзячыць […]...

У дарозе Бягуць бярозкі ля чыгункі, Гляджу на іх я з-пад рукі. Вясна дала ім падарункі – Зялёных колераў лісткі. Я іх, […]...

Раве над морам, б’е віхура Раве над морам, б’е віхура, За валам вал, нібы гайня. Ды толькі б як не выла бура – Жыве па-свойму […]...

Вясна ў дарозе Яшчэ ўсюль навокал снег Ляжыць, бы белая спадніца. Сустрэць вясны прыемны смех Ніяк не дасць зіма-царыца. Бывае, промні сонца б’юць […]...

Грушка Уладзіміру Караткевічу Грушка – абпалена громам. Як тая – па-над Дняпром шырокім З Караткевічавых “Каласоў пад сярпом тваім”: Быццам ягонае […]...

Перабудова Я верш напішу Каб душу Як прараб Збудаваць. (Каб памёр сэрца раб Трэба твор напісаць, Нават лепей без “каб”, Забіваць!) […]...

Падарожжа да Камю Заблукала душа па часе і за кубачкам кавы з Камю сарамліва спытала у майстра пра адвечную сутнасць сваю… У маўклівай […]...

Хто сваю не шануе вясну Хто сваю не шануе вясну Ва ўспамінах красуня-вясна, І гадкоў маю я толькі восем. І бягу ўсім насустрач вятрам, Як […]...

Цымбалы Звіняць вясёлыя цымбалы, І кружыцца лісток апалы… Зняверам, нібы землятрусам, Паруйнаваны нашы душы… Мы больш не полымя, мы – скрухі… […]...

Дзед Мароз-чараўнік Заплятае космы хмарам, Гоніць сцюжу над ракой Дзед Мароз з бялявым тварам З доўгай-доўгай барадой. Там, дзе пройдзе – гурбы […]...

А я радзіме верш ці нарадзіў А я радзіме верш ці нарадзіў, Які б за мной радзіма паўтарыла, Які б у спёку свежа халадзіў, А ў […]...

ПОЗНЯЕ ПРЫЗНАННЕ Т. А. Лячу з дарогай – у нябёсы… А крылы дома засталiся. Я часта думаю пра лёс свой: Цi ўсе […]...

Я калыханку мамачцы спяваю Я калыханку мамачцы спяваю Я калыханку мамачцы спяваю: -Спі, родная, ўжо хопіць працаваць,- Яе далоні к сэрцу прыціскаю,- Дачка матулю […]...

ПЕРШАСЬНЕЖКА А калі ўжо здаецца, што выйсьця – ніякага, і што шэраю фарбай запэцканы лёс, – Раптам бачыш, як белае, чыстае, […]...

Я ВУЧУСЯ БЫЦЬ ШЧАСЛІВАЙ Адлюстроўваецца ў сэрцы Горыч памяці тужлівай, Быццам я чакаю смерці, Век не будучы шчаслівай. Быццам мне жыццё – як мука […]...

Быць не хачу прыгожай Быць не хачу прыгожай, быць не хачу шчаслівай – толькі выратуй, Божа! У белую квецень слівы з чорнае краскі ночы […]...

Песня юнацтву Ты не плач, мая птушка-зязюля: можа, хто за цябе дакукуе, пералічыць шляхі і дарогі і згадае былыя трывогі. Вы па […]...

Путы Маё жыццё, мае пакуты, Усё адзiным стала раптам. I быццам бы звязалi путы, Звязалi зноу атрутным страхам, Што дзесьці не […]...

Нешта на літару “Ж Ноч. Кватэра. На вуліцы цяпло. Стаіш пад акном, дзе не гасне святло. Там адчынены вокны і табе ўсё чуваць. Музыка, […]...

Восеньская маркота Для слёз не хопіць і вядра, Калі маркота і хандра Рыдае ў голас. Ганю вяршэнства смутка ўдаль І спліна дажджавую […]...

Снягіркі бянтэжуцца зімовай навальніцы Снягіркі бянтэжуцца Зімовай навальніцы, Шляхі вядуць па сцЕжыцам Дарогаю правідцаў. А я на сто адсоткаў Упэўненны ў тым: Твая душа […]...

БАЛАДА АРКАДЗЯ СМОЛІЧА (29.09.1891-17.06.1938) …Ну а заўтра цябе расстраляюць І ніхто страшны стрэл не пачуе. Твае зоры з нябёс паўпадаюць, Тваё сонца ў […]...

Малой сястрычцы Пакуль, сястрычка, падрасцеш І шлях пратопчаш свой жыццёвы, – На памяць вывуч гэты верш, Які складаю шчырым словам Не зразумееш […]...

Як тырчыць! Генадзю Бураўкіну і Людміле Дзіцэвіч Як дастаў мяне рэдактар ушлы! Кажа, што не так мой верш гучць, І усізмы ў […]...

Цалуе вецер лісцейка бярозы Цалуе вецер лісцейка бярозы, Смяецца смехам вольным, маладым. А я губляю зоркі на дарозе І думаю, што Вечнасць – гэта […]...

Пакліканне душы Як лёгка свечку шчасця пагасіць! Яе паўсюль чакае небяспека. Адкуль жа дапамогі папрасіць? Хто ахвяруе слова ёй ” апека” ? […]...

Лістапад закружыў галаву Лістапад закружыў галаву, Сыпле золата восень пад ногі. Журавы па аблоках плывуць, Нібы мары мае і трывогі. Па сумётах кляновых […]...