Верш Лепей скамарохам на эпоху
Лепей скамарохам
на эпоху,
чым цвіком
пад шэрым каўпаком
распадацца на іржу потроху,
расцякацца ржавым малаком.
А ў наш час той гвозд
патрэбней нават,
не так прост,
атуліць родны край,
і сваёй мелодыі атрамант
з грубай басавітасцю найграў.
Ды, няхай,
бо я жа не філосаф,
прахалоднасць
дум не зразумець,
утрымаць бы то, што пад адкосам
коціцца на душы быццам смерць.
Жысць чарсцвее…
Маць яе ў мякіну,
ўвесь з галантарэі
скамарох!..
Рагатаць, напэўна, я пакіну,
стану едкім, як чартапалох.
Але зноў…
Туды мяне ў калена,
дараваць
і смешна, хоць ты плач!..
Ўздулісь на руках шпагатам вены,
а ў вачах, Расеюшка, цямрач…
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Лепей Лепей быў бы дурным, Каб ня мог зразумець, што наўкол адбываецца… Лепей быў бы сьляпым, Каб ня бачыць, як бедны […]...
- Лепей сідр Намалюеш памерлыя кветкі, У абгорткі завернеш, сурветкі Бо з крывёю на смак яны горкі. Кратавіны з зямлёю ім лекі, Адсоткі […]...
- Усё што я напісаў лепей не стане Усё што я напісаў Лепей не стане- Я не буду кранаць і правіць. Дрэвы пасохлі, І глеба Больш не дае […]...
- Лепей лепшай лепаты Лепей лепшай лепаты Вы, зышоўшыя гады! Вас, бадзяг-туляг па сьвеце, Мо разьвееў вейны вецер, Ці ад матчыных сасцоў Вас маланкай […]...
- Ці ёсць што-небудзь лепей за Радзіму? Ці ёсць што-небудзь лепей за Радзіму? Хоць штосьці..ёсць? Спякота у летку, зной у зіму, Складанасць – маладосць. І вартасць матчынага […]...
- Лепей абдымкаў такіх не бачыць Лепей ніколі, нідзе Абдымкаў такіх не бачыць, Калі вырываюць дзіця З матчыных рук гарачых; Калі адрываюць яе Ад цела забітага […]...
- Вясна-красна на ўвесь свет Мінулі завеі, панурыя дні; Гараць на усходзе зарніцаў агні. Вясна-красна на ўвесь свет! Іду валачобнікам я па зямлі, Вітаю вясну, […]...
- Ноч шамоціць трысцінай зламанай Ноч шамоціць трысцінай зламанай, а на лёдзе месяц — шматкроп’ем… Я ўглядаюся ў вочы каханыя, пражывае душа ў іх самотная. […]...
- Гулёна-дождж адзначыў Спас Гулёна-дождж адзначыў Спас: удзень “паддаў”- і зноў падліў, а ўноч, абрынуўшы, ураз атрос у садзе ўвесь “наліў”. Засеяў “сонцамі” траву- […]...
- Музей на колах Музей на колах Вязе маладажонаў брычка з канём, з шамкамі, з фурманом. Бяжыць Маруся дужа спрытна – куды машынам за […]...
- Вясновая кніга Вясна ў ядвабах, аксамітах Прыйшла на пушчы і палі, Зімы даношаную світу Зняла з набраклае зямлі. Прыйшла – і рэчка […]...
- Смерці не бойся Смерці не бойся. Бо смерць – пераход Да іншага стану душы. Іншага духабыцця – Новага кола-спіралі Душы ў іншасвеце. Дзе […]...
- Вар’яцее вятрыска штотыдзень Вар’яцее вятрыска штотыдзень – Флюгер круціцца быццам турок, Я, напэўна, кагосьці пакрыўдзіў. Ты прабач мяне – я не знарок. Прамянее […]...
- Твае валасы пахнуць дымам Стаміўшыся ад працы і застолляў, Нагледзеўшыся “Дзікай архідэі”, Ты выпраўся са мною ў наваколле, Не грэбуй самай дзёрзкаю ідэяй. Каб […]...
- Апусцела душа Апусцела душа, быццам Восеньскі клен, Мне не хочацца верыць У душэуную смерць. Мне казённые зямное- Нябесны праклен, Але сэрца мае […]...
- Пойня Поўны месяц у небе, Учора прыкрыў зоры, Быццам тое кола, Нібы лодка ў моры. Але калі лодка, – Кола не […]...
- Не па-брацку жывём Не па-брацку жывём… Па-дурацку! Душы зайздрасцю сквапнай калечым. Мы – не людзі! Мы – робаты! Цацкі! Дзеці гінуць ад смерці […]...
- Слава моцным! Мы бачым, нашчадкі саслаблі Мы бачым, як коціцца з гор, Запавет перакуленай славы Дзе здароўе было, зараз мор. Нас у […]...
- Як я, родныя, вас ні люблю Як я, родныя, вас ні люблю, у часіну, што мне невядома, я аднойчы пакіну зямлю і нарэшце вярнуся дадому. Уздымуся […]...
- Згарым ты і я Згарым ты і я, Не застанецца сажы… Ні справа твая, І не тое, што скажаш. Згарым ды і ўсё, Не […]...
- Нас пасылаюць, і мы плывём У свет сумневаў, у свет шайтанаў нас пасылаюць, і мы плывём, хто дробнай цюлькай, а хто катранам, а хто дэльфінам […]...
- Труна Сярод багны труна, Нібы вежа, стаіць, А ў труне той Яна У сне глыбокім ляжыць, На кургане сядзіць Зачарованы птах, […]...
- Ад шчасця сэрца скача, як дзіця Ад шчасця сэрца скача, як дзіця, Ад бед яно, як млын, шуміць начамі, Варочае цяжкімі камянямі, Падлічваючы горычы жыцця. Ды […]...
- На пляцы майго сэрца Я змайструю помнік свайму цярпенню І пакіну яго на пляцы майго сэрца, Дзе блукае здаўна не адно пакаленне, І, напэўна, […]...
- Я скамарох сама сабе Я скамарох сама сабе і паднімаю ўверх настрой. Калі душа плыве ў журбе, не проста захаваць спакой. Ды й хвалявацца […]...
- Маці – Радзіме Пра быліначку кожную роднай зямлі, Пра маршчынкі, што ў лёсе тваім праляглі, Напісаць я б за шчасце лічыла. Як высока […]...
- Купальская ночка Кола палаючы коціцца – сонца, Быццам ад смеху заходзіцца, сонца, – Хутка надыдзе Купальская ночка, Як і дагэтуль, потым бясконца… […]...
- Пра мастака Шчаслівы канец. Не мой – таму плачу. Не зробленай справе маленькі вянец. Я вып’ю віна за чужую удачу І буду […]...
- Калі ты ўш сам, ек здань Трэ паперці й з Маць нешта жа, х! Знаем вены свяшчэнныя й Зіхаціць, залаціцца закат! Ды праз клёнікі маладзенькія! А […]...
- Апалогія Быццам адзінокі, Быццам я ў цьме… Крочу я да шчасця, Крочу я ў сне… Быццам снегам белым, Быццам сонца свет […]...
- Што сцяжынка, што дарога Што сцяжынка, што дарога – камяні. Няшмат часу я прайшоў жа – мазалі. Быццам роўным шляхам крочыў – заблукаў. Цяжкасцям […]...
- Мне падалося Мне падалося быццам мы радныя, Як ня былі, напэўна, мы ніколі. Тваіх вачэй заранкі маладыя Над маім дахам коўзаюць паволі. […]...
- Я надзею маю адну Я надзею маю адну Што ніяк у душы не гіне Я да восені дацягну I Радзіму сваю пакіну Я паеду […]...
- Як цябе няма са мною побач Як цябе няма са мною побач, Белы свет халодны і пусты. I гукаю я тады на помач У адчаі: – […]...
- Беларускі крыж Беларускі крыж Моўчкі сонца палымнее На маўклівы крыж дарог… Леанід Дранько-Майсюк Беларусь ляжыць на крыжы дарог, на плячах штовек войнаў […]...
- Ты насупраць Я насупраць цябе – Ты смяешся – вочы ў вочы Мы глядзім, нібы ў сне… Насцігае подых ночы… Ты насупраць […]...
- Дакраніся чулаю рукою Дакраніся чулаю рукою Да мяне… Затулі ў апошні раз каханнем Ад бяды… Мо запомніш ты мяне такою А мо не, […]...
- Затужаць дрэвы апусцелыя Затужаць дрэвы апусцелыя, Самотна стане іх душы, І толькі яблыкі даспелыя — Нібы сто сонцаў у кашы. Лісцё дрыготкае пазвеньвае, […]...
- Саўка за сталом Ляжаць ля талеркi, вiдэлец i нож. Дзве чыстыя лыжкi ляжаць. – Ну і што ж? Ляжаць – хай ляжаць, iх […]...
- БАЛАДА УЛАДЗІМІРА КАРАТКЕВІЧА (26.11.1930-25.07.1984) Ён паехаў на Прыпяць памерці. Там у чоўне, як ліст у канверце, Што напісаны Богам для Бога, Ён па […]...