Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Адзінства

Празрыстай адзіноты краявід –
Ён быў да нас і будзе ён заўсёды:
Блакіт нябёс і пушчы аксаміт,
Буслы, вясёлкі, зорак карагоды.

Збянтэжаныя постаці бяроз
Саромяцца, як дзеўкі на Купалле.
Пяе салоўка – спеваў віртуоз,
Дапамагае рэха запявале…

Крыштальны бляск зіхоткіх, ясных рос
І восеньская стомленая слота,
І лес, дзе ў самы лютаўскі мароз
Звініць дубоў каляная лістота…

Хай недзе горы, сакуры цвітуць
І вабяць вока акіянаў хвалі,
Але мяне дамоў заўжды завуць
Ільноў блакіт, засмужаныя далі.

Пяюць і суахілі, і санскрыт.
Закон жыцця на ўсёй Зямлі агульны:
Стварае мову родны краявід –
Адзіны ў свеце, любы, мілы, ўтульны!

1999

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Адзінства - Георгій Ліхтаровіч