Верш Над бясконцасцю акіяна

Ещё вершы:

1. БАЛАДА КАСТУСЯ АКУЛЫ (16.11.1925– 29.01. 2008) Далёка Радзіма, як зорка Венера, Якая заўсёды ўначы прад вачыма Была, і ў душы не цямнілася вера, […]...
2. Дзень пакрысе дагарае Дзень пакрысе дагарае, Так, як і думкі мае. Вецер ціха галіны хістае, Дрэвам сумныя песні пяе. Месяц у небе вісіць […]...
3. Дарагая Пазірні, паглядзі, дарагая: Ціха ў небе зара дагарае. Хоць зязюля куе звонка ў гаі, Дагарае зара, дагарае. Золь, нягоды я […]...
4. Ноч над зямлёю Над зямлёю ноч паўстала, Цемра над зямлёй. З неба бляск яна прыбрала, Кліча цішынёй. Не відаць ужо праменняў, Светлай вышыні, […]...
5. Ціха, ціха Гэтак ціха-ціха на Зямлі, Маладзік у небе дагарае, Бальшакі сумёты замялі, I снягам няма канца і краю. Цішыня заводзіць часта […]...
6. Так, відаць, ужо вызначыў лёс Табе ў сэрцы я месца знайшла, Беларусь мая, побач ля Бога. Дзе б не йшла я, куды б не брыла- […]...
7. Апошняе каханне, бы восеньскі туман Апошняе каханне, бы восеньскі туман – Здаецца, прыйдзе дзень, і вось яно растане… Апошняе каханне – спакуслівы падман Перад сівой […]...
8. Знічка Я пытаў у палях: “Дзе ты, дзе, мая знічка?” Адказаў Млечны Шлях: “З неба ўпала і знікла…” Я хадзіў у […]...
9. І адшумеў ужо мой сад І адшумеў ужо мой сад, Ды й кліча зноў мяне радзіма, і веска з жменею зярнят, Ля плота ў чырвані […]...
10. Бялюткіх пялёсткаў тугою шыпшыннай Бялюткіх пялёсткаў тугою шыпшыннай, Водарам чэрвеньскім пругкіх мураў, Кліча, чакае вяртаньня радзіма, Край, што з калыскі жывіў ды люляў. Край […]...
11. Я надзею маю адну Я надзею маю адну Што ніяк у душы не гіне Я да восені дацягну I Радзіму сваю пакіну Я паеду […]...
12. Ружачка РУЖАЧКА (Пераклад латгальскай народнай песні) Ой вырасла ружачка Чырвона ў садзе, Ой вырасла ружачка Чырвона ў садзе. Пад той ружай, […]...
13. Развітанне Пуста ў нашай казне, Грошаў болей няма. Зорка падае долу – Дагарае яна. Не ўзыйшло то насенне, Хутка скончыцца хлеб. […]...
14. Камінар Перад Вялікаднем звычайна Я гэтай працы не мінаў, – У сажы ўвесь блішчаў вачамі, Нібы сапраўдны камінар, Яловым голлем чысціў […]...
15. Воўчы сум Не збярог, хоць і мог, не збярог Аскялёпкі жывога натхнення, Хоць і бег, не раўнуючы воўк Па глухмені свайго сутарэння. […]...
16. О Божа, як я Вас кахаў! Не адчуваю болей жалю я да мінулых ценяў, не, мільгнулі, міма праляталі – ніякіх абавязкаў мне, і толькі ў глыбіні […]...
17. ГАННЕ Ледзь мільганула ты, як ў небе знічка, Адметны след пакінуўшы ў жыцці- Сваю із рук я выпусціў сінічку, Каб зорнае […]...
18. Знічка – зорка Спяць у хаце. Знічка – зорка Дагарае думкай горкай. Каганец сляпы капціць, Дождж за шыбаю шуміць. Ляцяць хмары над зямлёю […]...
19. Шмат спазнала жыццёвых дарог Шмат спазнала жыццёвых дарог, І наперадзе іх шчэ багата. Толькі кліча бацькоўскі парог, Кліча сэрца бацькоўская хата. Клічуць памяць лугі […]...
20. Паміраем, паміраем Паміраем, паміраем Не ў пакутах і слязах – Дагарае, дагарае Ў нашых душах продкаў шлях. Паміраем, паміраем Ціха. Лёгка. На […]...
21. На ўспамін О, як шчымліва й страсна ў маі пяе салоўка – адпявае чыесь каханне! Спеў лунае й канае рэхам уначы. А […]...
22. Дыхаць мець моц Зоркі змяняюць мапу нябёсаў, Як толькі злятаюць адтуль, Кожная пойдзе сама, сваім лёсам, Сказаўшы нябёсам: “Пакуль”. Знічка адчуе пах пераменаў, […]...
23. ДУЛЬСІНЭЯ ДУЛЬСІНЭЯ У Дон-Кіхота спраўджаныя вочы, Ён гоніць Расінанта сярод ночы, Праз горы, бездарожжа і раўніну, Каб задаволіць думкі выбранай жанчыны. […]...
24. На арэлях памяці Кастры майго юнацтва дагарэлі, На расцяробах выраслі лясы, А успамінаў хісткія арэлі Яшчэ плывуць у даўнія часы. Гайдаюся то нізка, […]...
25. Вушка і мушка Забалела ў Тані вушка Ды не спіцца ёй ніяк. -Ты не плач, мая дачушка,- Маці кажа,- а прыляг. Твая мяккая […]...
26. Мне не шаснаццаць Мне не шаснаццаць, ведаеш, мне не шаснаццаць. Я не вар’ятка у чужым каханні. Я не вар’ятка у чужым жыцці – […]...
27. Ля мора Ля мора, ля Чорнага мора Спаткаўся, каханне, з табою. Мяне захапляла ты моцна, Ня трэба дзяўчыны другой. Каханне маё ўзмацнялась: […]...
28. Ты пайшла Ты пайшла, ты чамусьці пайшла, і я стаў калодзежам без вады, стаў вясновым кустом без лісця, але болей за ўсё […]...
29. Звычайна ў жніўні Зорак, Як зерня, на небе высокім Насыпана ў жніўні. Дзесьці за лесам далёка-далёка Шэпчуцца ліўні. Чутна, Як спаць укладаюцца ветры […]...
30. О Беларусь! Мая Радзіма О Беларусь! Мая Радзіма Мой вольны і мыгутны край Які заўсёды будзе ў сэрцы і будзе вечна, як полымя гарэць! […]...
31. Смуга На вокнах дзіўныя узоры. Шкло падзяліла гэты свет на звышсьцюдзёнае надвор’е, і на пагодку з цыгарэт. У сенцы дзьверы та […]...
32. Агонь Ззяе яскрава агеньчык далёка, Ледзьве заўважны нашаму зроку. Ледзьве даходіць да нас яго пах, Недзе хаваецца ён у кустах. Людзі […]...
33. БАЛАДА ВАНДЫ ЛЯВІЦКАЙ (25.09.1895-8.12.1968) Далёка Беларусь – і ўсё далёка, Што сэрцу міла і душы было. Па снезе скача за табой сарока, Збіраючы […]...
34. Дзяўчыне Яшчэ зіма… Мярэжы-строі Ўраніла зорнасць за акном. Якая ноч… Ў маім пакоі Сон-цішыня даўно, даўно. Сяджу адзін… А на стальніцы […]...
35. Беларусь, мая бедная мацi Беларусь, мая бедная мацi! Што глядзiш з такiм болем нямым – Не, любоў да цябе я не страцiў Калi жыў […]...
36. Чаго ж ты іржэш тут, мой конь чарнагрывы Чаго ж ты іржэш тут, мой конь чарнагрывы, Зямлю ўдараеш капытам? Яздок усё роўна не ўстане з магілы: Ён куляй […]...
37. Словы жудасна паміраюць Словы жудасна паміраюць, Патухаюць, як светлякі. Забываюць іх, не паўтараюць І газеты, і языкі. Толькі недзе ў далёкай вёсцы З […]...
38. Там, дзе клёкат буслоў урываецца ў ціш …Іх гоніць з дому подых маразоў, Ды адлятаюць з думкаю адною, Каб хутчэй вярнуцца зноў дамоў, Прынёсшы вестку пра вясну […]...
39. Дабрыдзень, дамы і спадары! Дабрыдзень, дамы і спадары! Глядзіця, як між сузор’яў дальніх барвова згарае знічка ўгары, праменнямі ўспыхваючы развітальна. Жывая матэрыя, не валун […]...
40. Твае святло Блішчыць у тваім ліхтарыку святло, І свеціш ты, зараза, мне ў вока. Ды я б прыняў, навошта мне яно? Але […]...