Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Лунацік

Свежы з вежы пацягнуў
Ветрык зноў заходні.
На ўсходзе ён ня быў,
Там, дзе свет усходзіў.

Тут і хмарак шчэ няма.
Сонейка вунь грае.
Дык пра што ж гэта вось я?
Зорак не хапае…

Каб увечары пажыць,
Там, дзе ўзнікаюць,
Нараджаюцца яны…
І не пакідаюць.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Лунацік - Франак Нырка