Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Дзіўная (музыка “Странная женщина”)

Дзе ж мне, і што знайсці…
Чым табе дагадзіць…
Неруш ва мне сядзіць,
Ды вось і ён ня спіць.
Як жа ўпарадкаваць, звера ў палацы мне?
Я гавару табе словамі плаціны.

Дзіўная, праўдачкі, дзіўная,
І не каханая мілым ты.
Не маладзіца – дзяўчыначка, Золатца ты маё з крыламі!
Срэбраны твой, я, не згінуўшы…
Толькі аднойчы пакінуўшы
Толькі аднойчы пакінуўшы…

Я не прашу сабе,
І не прашу табе.
Зноўкі мяне маліў,
Той… Хто і адпусціў.
Не дараванае шчасце за лёс наш ім.
Я ў цябе не гасціў, ды птушкі лёталі…

Дзіўныя, праўдачкі, дзіўныя,
Столькі каханыя мілымі.
І маладзіцы – дзяўчыначкі. З крыламі толькі вось з крыламі…
Кулямі стрэламі збітыя,
І назаўсёды забытыя.
Мы ж не кахаем, пакінуўшы.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Дзіўная (музыка “Странная женщина”) - Франак Нырка