Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Я іду па полі боя

Я іду па полі боя,
А вакол ідзе вайна.
Гул гармат і куляметаў –
А вакол салдат сцяна.
Вось адзін упаў пад куляй
І другі, і трэці ўслед.
Падалі як ўсе салдаты –
Злосна смерць смяялась услед.
Вось далёка уйшлі каты,
Смерць смяецца, як дзіця –
Сярод старых і барадатых
Хлапчук малы – дванаццаць год –
І як Гасподзь не убярог?
Яму бы жыць, гуляць, тварыць –
А ён у сырой зямлі ляжыць.
Смерць не любіць барадатых,
Патрэбы у старых тожа нет.
Яна хапала бы дзіцятак –
Анёлы старай скажуць “Нет!”.
Анёл заўседы з дзецьмі ходзіць,
Не дасць старой ён душу ўзяць.
Ён да Бога дзіцятка праводзіць,
Каб мог ён там тварыць, гуляць.
У Раі дзеці забываюць
Жахі, боль і кроў вайны,
А на вайне, дзе нету рая,
Це жахі ўсе яшчэ жывы.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (2 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Я іду па полі боя - Дар'я Забрудская