Верш Мне незнаема сцежка гэта

Ещё вершы:

1. Навобмацак да праўды ідучы Навобмацак да праўды ідучы, Блукаю я сярод праклятых соснаў. Святлом зіхоткім вабіць далячынь, Звіняць цудоўна залатыя росы, Гладзь возера празрыстая, […]...
2. Зірнеш у акенца, і я зазірну Зірнеш у акенца, і я зазірну: Зімовае неба там зоры схавала, Шукаю сярод іх я толькі адну, Якая б імгненна […]...
3. Адной табе! Адну цябе хацеў бы апяваць, Ды не хапае мне ні голасу, ні слова. Адну цябе у марах пазнаваць – Душа […]...
4. Мне здаецца, нешта я губляю Мне здаецца, нешта я губляю Кожны дзень, і кожную хвіліну. Ад душы кавалкі адлятаюць, Што была дзіцячай і нявіннай Мне […]...
5. Пасля Барселоны Нібыта з раю Ты сыйшоў з Барселоны Пакінуў ззаду Саграду, Саграду, Саграду. І яблык спакусны На плошчах і вулках Пакінуў […]...
6. Пошукі Шукаюць хмаркі ў небе той вясны, Адзінай, непаўторнай У цэлым свеце. Я ў роспачы, бо недзе На душы Шукаю адзіноту, […]...
7. Але ж… як гэта ёй сказаць? Але ж… як гэта ёй сказаць? Я з дабрадзеямі не знаюсь, Сяброўства зь імі не вяду, Каго ж, штомоц, шчыра […]...
8. Сузор’е Рыб За ноч адну і тысячы начэй, Заплеценых абдымкамі ў абдымак, Не наталіць да слодычы вачэй, Не злашчыць губ – не […]...
9. Гэта Гэта зьнікне ўсё ў нябыт. Гэта ўсё сканае. Летуценны дабрабыт Нас не захавае. Скрозь сусвет і час пракроч Валацугай шумным, […]...
10. Карабель Павольна, павольна, На месцы нібыта, Стаіць нерухома На краю блакіта Марскі карабель, Што плыве ў далячынь, Куды яго вабіць Бясконцая […]...
11. Вось я, вось ты Вось я, вось ты, І толькі ноч сівая паміж намі. Вось я, вось ты, Сярод людзей мы нібы здані. Вось […]...
12. Сцежка-сцежачка Сцежка-сцежачка Зелянее лісце, зелянее, Сонейка зямлю ласкава грэе, На мяне хлапчына азірнуўся, Сарамліва-шчыра ўсміхнуўся. І яго паверыла ўсмешцы, Я сустрэла […]...
13. Поўдзень Вабіць поўдзень цеплынёю Сонечнымі днямі, Першазданнасцю сваёю, Сінімі гарамі, Аб якія б`ецца мора Хвалямі крутымі, І ныраюць з неба зоры […]...
14. Сцежка жыцця Уж колькі раз мы будзем спадзявацца, Што прыйдзе новая пара жыцця, Але ніколі зноў не прыйдзецца застацца На быўшай сцежцы […]...
15. Вандроўніца-сцежка Вандроўніца-сцежка на золку пакліча За вёску ў лес за сабой павядзе, я кошык вазьму і па сцежцы, па звычнай, пакрочу […]...
16. Гэта не так ужо і сумна Гэта не так ужо і сумна пакідаць жанчыну, калі ведаеш, што вернецца судна да яе берага, яе зямлі. Калі ты […]...
17. ВЕДАЕ ПАЛЫН Сярод кветак сівы, знямелы, Нерухомы застыў палын. І здалося, што ў свеце цэлым Ён застаўся такі адзін. Ён адзін пад […]...
18. Знаёмства ў інтэрнэце Знайсці сабе хлопца – задача не з простых, Каб быў ён прыгожы, разумны, дарослы. Плячо каб падставіў у хвіліну цяжкУю, […]...
19. Я пішу гэта той Я пішу гэта той, якую я зусім не ведаю. Той, чый абрыс я бачыў адно толькі ў снах і на […]...
20. Не называю гэта сном Не называю гэта сном – Ты ёсць, ты побач, ты рэальны, Але як быццам бы пад шклом: І блізкі і […]...
21. Табе свой свет я аддаю Табе свой свет я аддаю… І Свет, які мяне калісьці страціць. І як адталую ваду Звычайна прыме і не здрадзіць. […]...
22. Адзінай ў свеце Калі месяц лунае над схіламі неба, Скрозь аблокі прамені ліе на зямлю, Вецер колас калыша над ніваю хлеба, Кветак водар […]...
23. Блукаю паміж вёснамі і зімамі Блукаю паміж вёснамі і зімамі, Праз восеньскі гукаю зорапад Хвіліны, што магу назваць счаслівымі, Хвіліны, што не вернуцца назад. Шукаю […]...
24. Расстаёмся Расстаёмся. Ужо – ні прычын, ні надзей. Што прычын правады?! Што надзей невады?! Расстаёмся з табой не на час, не […]...
25. Ты за гэта ужо даруй родненькі наш татка Ты за гэта ужо даруй родненькі наш татка Палажылі мы тябе, ды не у тую хатку. Не у тую хатку, […]...
26. Я мінулае ў рукі бяру! “Я мінулае ў рукі бяру” Я мінулае ў рукі бяру Пажаўцеўшае фота з альбома Першы клас, тут у школу іду […]...
27. Вось гэта музыка сама Вось гэта музыка сама Сабе гучыць. Ёй справы мала, Што дзесьці водгуку няма, Што недзе музыкі не стала. Як бы […]...
28. Надыходзiць гэта хьвiлiна Надыходзiць гэта хьвiлiна, Незабыўны момант у жыцьцi. I чароўная гэта гадзiна, Назаўсёды яе зберажы. Вось 17 табе дарагая, Ты вялiкая […]...
29. Ці гэта згублены табою волас Ці гэта згублены табою волас пусьціў карэньне пасьля таго як на пустыню прасьціны упалі дажджом доўгачаканым целы ці гэта гады […]...
30. З Дранько-Майсюка Там, дзе ўжо ноч, там спяць, альбо крадуцца Да куртызанак, што таксама спяць, Укрытыя пялёсткамі настурцый – І матылькі ў […]...
31. Яно Зранку, днём, сярод начы, Нязвана і свавольна, Яно нясе ў далячынь, Вандроўнікам і госцем. Пад крылом здані незямной, За далягляд […]...
32. За свабоду! Я кажу табе: “Прывітанне”! Справы як? – запытаў у цябе. І, здаецца, што з гэтым пытаннем Я прызнанне дарую табе… […]...
33. Маладосць–гэта цуд Маладосць-гэта цуд… Хтосьці з мудрых сказаў, Свайго поспеху зняўшы плады: Маладосць-гэта цуд, Які з часам бясследна праходзіць. Час чакаць не […]...
34. Я кахаю цябе Я губляю цябе ў недарэчнасці фразаў, Я губляю цябе ў абыякавым нечым. Паміж намі каханне – як-быццам зараза: Мы кахаем […]...
35. Ці гэта кара Ці гэта кара – столькі гора? Ці проста лёс так не ўбярог? Было ў яе сыноў пяцёра, Ды ўсіх узяў […]...
36. Цягне Сусвет Неба правісла ад колькасці зорак ледзь не да самай зямлі! Цягне Сусвет і ў 15, і ў 40… Там, у […]...
37. Забываюся Забываюся родную мову, Нават думаю ўжо па-руску. І душа, што была шырокай, Усё больш становіцца вузкай. Забываюся родную мову І […]...
38. Белы снег Белы снег, нібыта забыццё, лёг на дол так хутка і ахвоча. Я яшчэ не вытрывала ўсё, я яшчэ шукаю твае […]...
39. Нешта згубленае шукаю Нешта згубленае шукаю, I нiяк яго не знайду Па зарослых шляхах блукаю, Да цябе у сваiх снах iду Як у […]...
40. МЯСТЭЧКА КРЭВА. А ХТО ГЭТА ЯШЧЭ ПОМНіЦЬ? (З удзячнасцю Пятру Васільевічу Карнею) Пытаецца гаўптман у чорным сядога равіна: “Ты, чуешь анёлы запелі, старая скаціна? А мукі пархаты твае магу трохі аблегчыць, Скажы […]...