Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш На хвалёх неба я ляжу

На хвалёх неба я ляжу,
Стамлёнага за дзень,
У ім я зоры абуджу
І месяца прамень,

Ды гэта потым, да таго
Гадзіны дзьве міне,
Бясконцыя, як цень майго
Пакою на сьцяне.

Пакульшто маю права я
Піць цемравы напой,
Віна мацнейшы удвая,
Зь сінечаю густой.

Мне дотык дахаў лашчыць грудзь
І сэрцу пульс дае,
Маё імя прысьні й забудзь,
Няма мяне ў цябе.

Ня сумна мне, тугі няма
Па сонцы залатым.
Я – ў ветры. Праўда і мана
І подых мой у ім.

Я ў ветры рушыў празь лясы,
Надаўшы дрэвам гук,
Галінам даўшы галасы
І мову, й сьпеў, і дух.

Вірую я па гарадох,
Дзе сёньня й заначую.
Мой ложак – зь лісьця ці сьнягоў,
Дзе ты мяне ня чуеш.

Але час месяц запаліць
І распачаць гульню,
І ноч зь ліхтарным шклом злучыць
Сьмяротны вершам дню.

Я буду жыць, нібыта здань,
Самотны й вольны цень.
Мяне ты ў небе ўбачыш. Глянь!
Ужо стаміўся дзень.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш На хвалёх неба я ляжу - Аўтар невядомы