Верш След завірухі
Слабее зрок.
Цішэюць рухі.
Пара спакою настае.
А след жыццёвай завірухі
не растае,
не растае.
Ляжаць застылыя сумёты,
хоць вецер з поўначы аціх.
Ужо не растрывожаць іх
званочкі свежае лістоты.
Гадамі натаптаны снег
не загурчыць у ручаінах.
Ды ва ўспамінах,
ва ўспамінах
жывуць,
жывуць
і плач, і смех.
Часіны радасці і скрухі –
усё з нябыту паўстае…
Не растае,
не растае
след перажытай завірухі.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- След І гледзячы на свет нявіннымі вачыма, Мы зла не ведаем, ні крыўд, ні змен. Мы гэты свет, парой, не разумеем […]...
- Млечны след Млечны след… ********************************* У шматгалосым садзе мая, Дзе ноч губляе млечны след, Сваё каханне напаткаю Пад зорным купалам планет. Яно […]...
- То не гул завірухі мяцежнай То не гул завірухі мяцежнай І не рокаты ўпартага мора, – Гэта Нёман разліўся бязьмежна На грудзях Беларусі прасторнай. Чую […]...
- Свой след Бабіна лета… рыскай адметнаю Бялюткаю ніткай долу лягло… У зялёныя косы парою няўмольнаю Пацеркі бурштына раз-пораз упляло. Не разгадаць цнатлівасць […]...
- Эх, як добра! Эх, як добра, сябры, на двары. Толькі санкі пакінь, не бяры. Растае, растае шэры снег, ручайкамі да рэчкі пабег. Расплываецца […]...
- Пакінутая Колькі болю ў жыцці, колькі жалю, Колькі скрухі кладзецца на снег. Ты забыўся ўжо сваю Галю, Яе вочы, гаворку і […]...
- Наш першы снег Тваё здзіўленне не забуду, Калі нас першы снег сустрэў… І радасна ўсміхацца буду, Бо ты мяне ў той час сагрэў. […]...
- Мех, снег і смех Дзед Мароз нёс свой мех. Ды паставіў мех у снег. Снег ішоў, ішоў, ішоў… Дзед свой мех і не знайшоў. […]...
- Цымбалы Звіняць вясёлыя цымбалы, І кружыцца лісток апалы… Зняверам, нібы землятрусам, Паруйнаваны нашы душы… Мы больш не полымя, мы – скрухі… […]...
- He журуся, што час адлятае He журуся, што час адлятае, Толькі хай праз мяне ён ляціць I ў прадонне душы ападае З яго тое, што […]...
- Kasus Vocatіvus Заблудзіўшыся ва ўспамінах, дэкліную нашы сустрэчы: лаўка, парк, цёплы восеньскі вечар супраціў хвілін хуткаплынных летуценнікам несупынным праз бясконцасць дарогy ў […]...
- Ці верыць? Паверыць бы ў цуд, забыцца на няшчасці… З душы саскрэбсці бруд, не трапіць к зверу ў пашчу. Паверыць у цуд […]...
- Восень жыцця Наганяе вецер хмары, З дрэў лістоту прэч нясе – І мае вось гэтак мары Лёс развее пакрысе. Застанецца ва ўспамінах […]...
- Неабсяжнасць брыдкай адзіноты Неабсяжнасць брыдкай адзіноты ў шуме і ў назоле мітусні. Золкасць восеньскай агіды-слоты ў квецені бушуючай вясны. Кроплю радасці зап’ю глытком […]...
- Каб дзіця не хварэла Каб дзіця не хварэла турбуецца маці, Нядужыцца болем мілога дзіцяці, Трапяткія пяшчоты яна яму ў’е, Прахалодай лістоты пёк хварэбный гане. […]...
- Упарты снег Лесам, полем красавік ходзіць без сцяжыны. Ажно бачыць – снег не знік з цёмнае лагчыны. Красавік яму: – Чаму не […]...
- Першы снег, заўсёды ён з падманам Першы снег, заўсёды ён з падманам. Я ж яго чакаю зноў і зноў. Ён з’яўляецца заўсёды нечакана, Як прыходзіць першая […]...
- БАЛАДА УСЕВАЛАДА ІГНАТОЎСКАГА (19.04.1881-4.02.1931) Халодны пісталет, як чорны лёд, І час такі ж, як чорны пісталет. Ты ведаеш: харошы ў нас народ, Ён– […]...
- Што за дзіўная зіма? Што за дзіўная зіма? Красавік, дый годзе! Ні сняжыначкі няма. Лужыны – не ў лёдзе. Дожджык пырсне – і з […]...
- Зімы недарэчная рэшта … Зімы недарэчная рэшта – Сьнег падае і растае. Ды ўсё ж ён нагадвае нешта, Пра штосьці забыць не дае. […]...
- Усплывае самотны твой вобраз Усплывае самотны твой вобраз… У грудзях закіпае цяпло, Ды астуджвае ўнутраны голас: “Не ўзнавіць, не вярнуць, што прайшло!” Калыхаецца бель […]...
- Бывае Бывае. І снег міма галавы падае. Бывае. Ты яго – так. Я ён цябе – не. Бывае. Нібыта наяве, а […]...
- Разгарыцца сэрца знічкаю! Ня гаруй! Жыцце ня скончана Пака мы с табою жывы, Пака з нашай галавы Валассё ня абмалочана. Абмалоціць яго лёс […]...
- Дзеці Розныя дзеці жывуць на планеце – белыя, жоўтыя, чорныя дзеці. Розныя дзеці – аднолькавы смех. Смех у хвіліны забаў і […]...
- БАЛАДА УЛАДЗІМІРА ЖЫЛКІ (27.05.1900-1.03.1933) “Не плач, не плач па сыну, маці…”- Твой першы верш і ўздых апошні. Ёсць Беларусь, а значыць шчасце Таксама […]...
- Я хачу проста знікнуць Я хачу проста знікнуць Так як знікае дзень у шале запаленых зор Так як знікае мрок у досвітках сумленнага заўтра […]...
- Не плачу Не плачу, бы вярба над ручаінай. Што плач, як вінаватая сама? Я цешу успамінамі часіны. Усё было. Ўсяго ужо няма… […]...
- Першы снег Снег пушысты, бадзёры, крамяны Ціхай беллю празрыстаю лёг, Дрэвы, хаты ахутаў рахманы, І застыў на шырокіх палёх. Першы снег – […]...
- Гімн вершу Верш на свабоду з душы маёй імкнецца Радкамі, слоўцамі да вуснаў, а тады… Матулі песняю пяшчотнаю пральецца, Убранствам белым ляжа […]...
- ЧЫСТЫ ВОБРАЗ Нiчога дзiўнага няма: Устану – зорам памалюся… А за акном маiм зiма – Бы белыя ўсё гусi!.. Снег белiзной запаланiў […]...
- Я люблю Люблю я водар злотай нівы, Пахі лесу, цёмных вод. Як народ працалюбівы На святы водзіць карагод. Люблю я снег, люблю […]...
- Бялюткі чысты першы снег Бялюткі чысты першы снег, Нібы дзіця зусім малое, Чамусьці выклікае смех І не дае крыху спакою. Надзіва ён не слепіць […]...
- Ва ўспамінах Па бярозавай алеі, каля ліп дзядоўскіх жоўтых, я маленькім балагурам скікаў ды смяяўся звонка. Мне як мед ліповы вецер, ды […]...
- Студзеньскае Зіма зноў сыпле мяккі снег, А бель – аж вочы адбірае, І нечы ранні санны бег Завея следам замятае. На […]...
- Ня падай Снег падае на зямлю, Ня падай ты, як снег такі. Я песню табе спяю, Бягу я па зямлі. І бачу […]...
- Вагзаля “Менск-восеньскі Цень вагзалі плошчу вошчыць, Гоніць вецер вецьце сьмецьцем. Скрухі костак не пагрэць нам Ў цьмяным восені сяйве. З пыс здарожаных […]...
- Дазволь Дазволь цябе любіць, як кветачку на полі, Як явар малады, што над ракой стаіць, Як залатую птушку, што жыве на […]...
- На ўзгорку пясчаным На ўзгорку пясчаным цвiце жаўтазель – На брацкай магiле дзяцей партызанскiх. Стаю i гляджу, як па кветках зiркастых Блукае маленства […]...
- АНЁЛЫ і РАЖСТВО Белы кружыцца снег, Сняжынкі срэбрам звіняць. Анёлаў зімовы прывет Нясуць над зямлёй, зіхацяць. Смешных мышэй карагод, Так хочацца неба абняць. […]...
- Ты руку сваю забінтавала Ты руку сваю забінтавала, маладая… як цябе і клікаць? Маё сэрца рвецца на кавалкі і сціскаецца тугой вялікай. Вусны пацалую […]...