Верш Я хаце абавязаны прапіскаю

Я хаце абавязаны прапіскаю –
Калыскаю, падвешанай пад столь.
Я маці абавязан кожнай рыскаю,
Драўлянай лыжкаю, глінянай міскаю –
Усім, чым працы абавязан стол.

Я – матчын спеў, я – матчыны трывогі,
Я – матчын гнеў, які ўставаў на ногі,
Гнаў смерць на Захад – у нару з нары –
Трацілаваю пугай перамогі.
Дыміліся сямі франтоў дарогі
За мной, як дынамітныя шнуры.

Пазбавіўшы ад грознага відовішча
Свет, не дазволю я, каб дым і пыл
Зямлю ператварылі ў бамбасховішча,
Мільярд прапісак – у маўклівы прысак,
Мільярд калысак – у мільярд магіл.

(3 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Я абавязаны табе Абавязаны я табе За светлы ранак, Дзень пагодны. За хор птушыны, Сэрдцу родны, – Я абавязаны табе. Абавязаны я табе […]...

Кніга ў хаце–сябар, а не госць Кніга ў хаце-сябар, а не госць Хацела ціха вышмыгнуць із хаты Ды ўсё ж паспела маці затрымаць, Адводжу ўбок я […]...

Калі вораг быў у хаце Зараслі травой акопы, Ад вайны ўжо час няблізкі. Дзе змагаліся героі, Там смуткуюць абеліскі. Калі вораг быў у хаце, Не […]...

ЗА “ПАГОДУ” Ў ХАЦЕ Тост Сястрычцы Надзі і яе мужу Аляксандру У дзень народзін каб сказаць Сапраўднае для тоста слова, Мінуласць з вечнасцю звязаць […]...

Уяўнасць Сцежка вузенькая ўецца Ад дарогі к хаце. -Як там вам цяпер жывецца, Бацька мой і маці? Я іду з дарогі […]...

Вырай Зноў сярод ніў бесканечных, шырокіх іду, як калісь, у задуме цяпер я, і ў небе мне звоніць блакітным, высокім сівое […]...

Родныя гукі Зноў абуджаюцца родныя гукі, Я не самотны – натхненьне са мной. Думка трывожная ў часе разлукі Цягнецца звонкай ігранай струной. […]...

Як табе, Міша, у Нью-Ёрку Як табе, Міша, у Нью-Ёрку Як сябе чуеш ты там Кажуць, там скачуць вавёркі Па чалавечым слядам Як ты жывеш […]...

БАЛАДА ПЯТРА ПРЫХОДЗЬКІ (25.02.1920-30.11.2006) Голас сэрца Айчынай пачуты, І калінавых зорак святло Над зямлёю ў заснежаным лютым Да людзей назаўжды прарасло, Каб і […]...

РОДНАМУ КРАЮ Дзе б, не гасціу бы я, ці вандравау па свеце, На Беларусі мне ясней і сонца свеціць, Бялей снягіі зеляней […]...

З’явіся, новы дзень, пачаткам новым З’явіся, новы дзень, пачаткам новым З світальнай запаведнай чысцінёй, З забытай песняй, з халадком сасновым I юны свет адкрый перада […]...

А мы, як дзеткі-немаўляты А мы, як дзеткі-немаўляты, Ніяк не можам адпаўзці Ад калыскі, дзе спеў матчын, Не замаўкаючы гучыць. Забыць не можам мы […]...

Пабудзь са мной Асеньняя шчымлівая дарога, I ты – неспадзяванкай незямной. Я пра цябе ня ведаю нічога… Пабудзь са мной. Пабудзь са мной… […]...

КУЦЦЯ Ціха ў хаце. З кута, з іконы Пазірае на нас Ісус. Акуратна паверх саломы Разаслала бабуля абрус. Чыста ў хаце. […]...

Суседу He будзь зайздроснікам, сусед, Для госця ў хаце – насцеж дзверы: Заходзь, браточак, на абед, А лепш з’яўляйся на вячэру. […]...

На вуліцы ні ясачкі. Цямрэчу На вуліцы ні ясачкі. Цямрэчу На здрадзе ноч, напэўна, развяла, А коўдра выглядае недарэчы, Калі у хаце не паліць святла. […]...

Пах чабаровы Не прыдумаю сама, Што са мной здарылася: З працы сёння йшла дамоў I з дарогі збілася. Мне б ісці каля […]...

Бяда, сябры мае! Бяда! Бяда, сябры мае! Бяда! Хварэе ўсё: зямля і нетры. У нас усё брудней вада І ўсё задушлівей паветра. Вакол дымліва […]...

Астудзі мае крылы, мама Рассякаюць трывогі неба, Ападаюць хлябы за намі, Нібы прывіды яблынь белых. Ах, якія гарачыя крылы! На прычале сямі марэй Я […]...

Былое адыйшло Былое адыйшло ў прыкметы, Яно, на лёгкіх крылах птах, Ужо спачыло на сёмым небе, Ужо на сямі, далей ляціць, вятрах. […]...

Так снегу мала ў лесе Так снегу мала ў лесе, Хоць за акном зіма. Ды ўжо са мной Алеся Каторы год няма. Не заракоча басам […]...

Дарогі Дарогі вы шасейныя, Шчаслівыя дарогі, Істужкамі паслаліся На нашыя разлогі. Праз поле ураджайнае, Тарфяныя балоты, Праз пушчы векавечныя Ляглі вы […]...

Цень белых крылаў Нібы ўчора яшчэ над жытамі плыла Лёгкім ветразем белым хусцінка – Гэта маці пад вечар ішла да сяла Напрасткі палявою […]...

Я жадаю Быць Я жадаю быць паветрам… Дыхай разам, дыхай мной. Я жадаю быць вадою… Хай зыйдзе твой боль. Я жадаю быць зямлёю… […]...

Людка Як Людкі не бачу, – Не міла мне жыць: I сохну, і плачу, I сон не бяжыць! I хатка – […]...

Шыбіну прахуквае малы Шыбіну прахуквае малы – Туманом халодным стыгнуць хукі. Свет у хаце цесны і малы. За акном жывуць на волі гукі. […]...

Размаўляй са мной Размаўляй са мной на сваёй роднай мове, Абдымай мяне шчырымі словамі. Выпусці думкі на волю, Злейся душою з далёкімі зорамі. […]...

Круцяць вітрыны коламі Круцяць вітрыны коламі. Здымуць, надзенуць панчошку. Гарыць у чатыры колеры Шкляная дзявочая ножка. Слова знаёмае літасці Просіць, галосіць над крамай. […]...

Сінія касачы А калісьці і я прачынаўся у бацькавай хаце. Чэрвень. Раніца. Росы і цішыня. На гародзе спявае паціху маці Пра маладога […]...

Скакнуць бы конікам з травы Скакнуць бы конікам з травы, Кажанам неба прачарціць – І жыць, як гэты свет жыве: У цэльнай праўдзе, без ілжы. […]...

Сцены Мы ўзводзім заводы, каб лепей жылося; мы кладзем дарогі: трэба бачыць свет; мы рамантуем машыны, каб ехаць да сяброў; мы […]...

Іду па дарозе Іду па дарозе. Слёзы. Замест каменьчыкаў. Нібы крозы Якія сталі вадкімі Згадкамі Пра свет У якім апошні Паэт Напіша Апошні […]...

Зноў еду дадому Зноў еду дадому, Хоць знаю: сустрэчы Ніколі не будзе на гэтым шляху. Хацінка сівая ўздыхне па-старэчы І ветла запросіць мяне […]...

Шлях да Бога Куды ні едзь, ні кроч, А сэнс жыцця людскога – Шукаць і ўдзень, і ўноч Адзіны шлях – да Бога. […]...

Ну і вецер за акном! Ну і вецер за акном! Гнуцца тонкія бярозкі. Пасадзіла як на злом на сямі вятрах нябоскіх… А мяне хто пасадзіў […]...

7 лістапада 1966 года Упершыню Кастрычніцкае свята Я сустракаю тут, Дзе для мяне бальнічная палата Горш, чым астрожны кут. Адгэтуль выйсце мне закратавала Хвароба […]...

Чалавек не ўзнікае так Чалавек не ўзнікае так – Ён збываецца, адбываецца Як ратай, Як дзівак, Як мастак, Ад якога свет адбіваецца. Чалавек не […]...

Век пражыць – не поле перайсці Век пражыць – не поле перайсці, А такому падлягаць іспыту: На каменні зернем прарасці I – зняможанаму ўстаць з нябыту. […]...

Нашто? Сёння дождж ліецца з вокан І я пакутую адзін… Ты, мабыць, ужо далёка – Пайшла за безліччу гадзін… Нашто, нашто, […]...

Даруй мне Даруй мне гэтую памылку, Я не пазнала позірк твой. Ён нейкі новы, мной забыты, Ўжо больш не сушыць маю кроў. […]...