Верш Хто ведае як праміне
Хто не ведае, як праміне
канец разгубленага свету.
арганізована ці не,
як баіў тый манах пра гэта?
няўмольна жорстка – ў гарадах
ўтыкаючы павольна стрэлы?
калі ад слёз чужых вада
заглеіць чэрап вірам цэлым?
“мой бедны ёршык” – скажаш ты,
свой чэрап, у інтэрнэце спрэчным,
нядбайна кінуўшы з вышынь,
недапушчальных гэткай рэчы
(2 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Канец разгубленага свету Хто ведае, як праміне канец разгубленага свету. арганізована ці не, мо прад свитаньнем будзе гэта? няўмольна жорстка – ў гарадах […]...
- ВЕДАЕ ПАЛЫН Сярод кветак сівы, знямелы, Нерухомы застыў палын. І здалося, што ў свеце цэлым Ён застаўся такі адзін. Ён адзін пад […]...
- Яна ведае мовы і моду Яна ведае мовы і моду, мае цверды жыцьцёвы план, і з усьмешкай ўкладае прыгоды ў наш сур’ёзны лірычны раман. Яна […]...
- Хрышчэнская вада Агонь гарыць у печы зырка. Мароз на вуліцы пячэ. А недзе там, у рацэ глыбока, Вада хрышчэнская цячэ. Вада цячэ […]...
- У адчаі У адчаі Лёсу кінуўшы свой выклік, Незвычайнай Прад табой ізноў узнікну. Ты кідаеш На мяне свае пагляды. Ты схіляеш Галаву […]...
- Пральюся рачулкаю я ў тваё сэрца Пральюся рачулкаю я ў тваё сэрца, Сонейкам цёплым спынюся ў душы, Расквечуся ружай ці восеньскім дрэўцам, Воблакам гляну з нябесных […]...
- Вада Так, ты вада! Ты чыстая вада, Ты возера, сьвятая ты сьляза, Ты дабрыня, ты залатая мера, Ты міласэрнасьць, ты любоў, […]...
- Маё каханне, мусіць, недарэчнасць Маё каханне, мусіць, недрэчнасць. І лёс мой не жадае цеплыні. Імкнецца быць складаным. Альбо спрэчным. Што хочаш роб: хоць смейся, […]...
- Геній Мой бедны геній, што ўва мне застыў, Згарнуўся коцікам – альбо зьмяёю? – Як не рабіць зьнясіленьне тваім І што […]...
- Зніч Чуеш подых гарачы агню I ахвяраў жахлівыя крыкі? I спалох бачыш духаў вялікі? Гэта ЗНІЧ* зноў прыйшоў на зямлю. Ён […]...
- Непаралельны Сусьвет Мкліва віецца налева, направа, Не абыходзячы чорныя дзіры Ўлёт, за сьвятлом асьляпляльна яскравым, Дзе яго мара зацягвае вірам. З розных […]...
- Восеньская Прыпяць Туману сетка кінута нядбайна, Свінцова ў небе стульваюцца хмары, і Прыпяць па-асенняму звычайна Мяне вітае вадзяным гушчарам. Са свістам вецер […]...
- У якіх краях Зямля Гасподня? У якіх краях Зямля Гасподня? Свой погляд кожны бараніць I супярэчнасць расце штодня На часткі дзелячы наш від Я бачыў […]...
- Летуценні матадора Сяргею Жураўлю з павагай да таленту Ператварыцца ў індыкатар, Стаць фільтрам часу і падзей, Лавіць свядомасцю імгненні, Як сетка ловіць […]...
- Забiлi вокна дошкамi Забiлi вокна дошкамi Бывай жа, мой дамок Пратоптаннай дарожкаю Iду я за парог Iду сабе далiнамi Ў далёкай старане А […]...
- Крок Навошта мой кранаеш сон? Ў ім шчасных дзён згубілась рэха, Яно мінулым б’е па стрэхах, Бы на маіх хаўтурах звон. […]...
- БАЛАДА СЯРГЕЯ НОВІКА–ПЯЮНА (27.08.1906-26.08.1994) У небе Айчыны чарнюткія краты, І чэрап у небе-не сонца-плыве. Пры новай уладзе ты зноў вінаваты, Што ты беларусам […]...
- Вось неяк так Вось так адразу нават і не скажаш- Адкуль з’явіўся мне нуды сіндром?… Паўзуць па небе гружаныя баржы- Аблокі, што напоўнены […]...
- Жыву прашатым… Бо пад восень Жыву прашатым… Бо пад восень, Як выпраўляю ў вырай журавоў, Заўсёды iх даймаю просьбай: “Хутчэй, сябры, вяртайцеся дамоў!” “Ты не […]...
- Ранішняя “ўмывайка” Вада-вадзіца, памажы памыцца! Памыем тварык, каб ззяў, як ліхтарык. І ясныя вочкі, каб усё было бачна. І салодкія вусны, каб […]...
- Я спаліў бы ўсе свае вершы, каб ты сагрэлась Я спаліў бы ўсе свае вершы, каб ты сагрэлась Нават ў самую лютую зіму на цэлым краі, Ап’янелы ад шчасця […]...
- Воблік вады Пакуль бяжыць вада, Датуль яна жывая. Крывяніць дол руда, Як рана нажавая. Хоць двойчы не ўвайсці Ў раку адну і […]...
- Дажыначкi 1. Спякотамi, грымотамi Пранеслася жнiво. Глядзiце, людзi добрыя, На гэта хараство! Вось ён – з мучыцы свежанькай Духмяны каравай! Дык […]...
- Ваў, Мыш Ў сезон, адрозны ад другіх, тым толькі, што ты сам напішаш, я прысвячаю гэты сціх, што склаўся сузіраннем мышы, Таму, […]...
- А я калісці і табе А я калісці І табе, Як дрэву лісцці, Мыш саве, Свой твор Найлепшы прысвячу, Як тхор яешню Крумкачу. Ну параўнанні […]...
- Шчырае сэрца Чаканяць хвіліны Імкненні кахання. Але што калі гэта Адны датыканні? Мы раніцай Не верым у растанне, А увечар ёсць Сумневы […]...
- Цяжкіх нябёс далёкі дым * * * Цяжкіх нябёс далёкі дым. Бусліны клёкат над пагостам… Хто на зямлі назваўся госцем – і на тым […]...
- Капяжы Капяжы, Капяжы са стрэх. Верабей – Кіпцюркі сагрэў, Ацяжэў набрынялы снег. Ацяжэлі галіны дрэў. Нібы першы вясновы гром, Рэха кінуўшы […]...
- Зіхаціш ты на фота ўсмешкай Зіхаціш ты на фота ўсмешкай, Выстаўляеш фальшывы альбом. А ў душы скрабуць усё кошкі, І развальваецца картачны дом. І пясок […]...
- Я змог бы Хвіліны добрыя ў бары Пацягваць піва з нейкай тары, Ды тэніс паглядзець. Прыемна вельмі, але трэба Прызнаць жыццевыя патрэбы, З […]...
- БАЛАДА ЮРЫЯ АЛЕЛЬКАВІЧА (17.08.1559 – 6.05.1586) Слуцкае Евангелле напісана табой, І дачка ў цябе расце і вырасце святой Соф’яй Слуцкай, пра якую будзе […]...
- Лепей Лепей быў бы дурным, Каб ня мог зразумець, што наўкол адбываецца… Лепей быў бы сьляпым, Каб ня бачыць, як бедны […]...
- Ёсць словы, што прасцей, чым двойчы два Ёсць словы, што прасцей, чым двойчы два: Зямля, вада, паветра і трава. Але чаму ж, як вымаўляю іх, Шчымліва перахоплівае […]...
- Аматар цыкорыя Моўчкі выпіў цыкорыя З водарам лімфы Выкідак крэматорыя З сэрцам як плінфа. У зацвілых шкарпэтках Просіць гемаглабіна, Яго бачыла сведка […]...
- Зорачка надзей Як мары адбываліся ва ў сне, Застаўся ад маленства ўспамін. Надзеі зорка зіхацела мне, Кудысьці лятучы з вышынь. Няма ўжо […]...
- БАЛАДА МІХАСЯ БАГУНА (9.11.1908-17.02.1938) …Ты прыпомніў дарогі Айчыны І не ўспомніў дарогі другой, Ля якой бы бярозы й рабіны Так цвілі невыказнай журбой. […]...
- Кахаю Замяло ўжо ўсе сляды па дарозе да нашага раю усё роўна са мною ты ува мне. я цябе адчуваю блытаюць […]...
- Ачышчаюць агонь і вада Ачышчаюць агонь і вада… Мо таму напрадвесні спрадвеку Ручаёў гаманкіх чарада Разлівае блакітныя рэкі?.. А згудзе ў векавечнай красе, Адсвяткуе […]...
- БАЛАДА БРАНІСЛАВА ТАРАШКЕВІЧА (8.01.1892–29.11.1938) Слова да слова, як цэгла да цэглы– Так беларускі будуецца Дом. Колькі ў падмурак яго з нас палегла! Колькі […]...
- Беларускія вескі Ля празрыстай ракі прытулілася веска, У акенцы гуляюць праменьчыкі сонца, Бусел кружыць над нівай, садзіцца на дах, У паветры над […]...