Верш Ноч. Цемень
Хоць вочы выкалі.
Аспрэчваю тэму:
Кахаць адвыклі мы?
Бяссонніцу лаўлю за хвост –
Не ловіцца.
Ад цяжкіх думак ложак, нібы мост,
Ломіцца.
Рань. Золак
Размалёўвае нябёсы, нібы алоўкам.
Як на гарачай плойцы
Нервовыя валокны –
Войкаю…
Ціш… толькі
Выхліпвае сярэдзіна:
За долькай долька
І да болек душа
З’едзена.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Зімовае сонца Сонца ў студзені дурэе – толькі свеціць, ды не грэе. Снег блішчыць, аж вочы слепіць. Снежных баб ніхто не лепіць. […]...
- Адлёт Жураулёу Белыя валокны Сцелюцца над долам. Не спяваюць птушкі, Сціхнуў лесу шолам. Сцелюцца валокны, Тчэцца павуціна – Блізка, блізка восень, Смутная […]...
- Адлёт жураўлёў Белыя валокны Сцелюцца над долам. Не спяваюць птушкі, Сціхнуў лесу шолам. Сцелюцца валокны, Тчэцца павуціна – Блізка, блізка восень, Смутная […]...
- Чым ты надыхаўся, паэт? Чым ты надыхаўся, паэт, Што ў мітусні надзённых спраў Перакуліў на сэрца свет І на паперу пераклаў? Ці чым упіўся, […]...
- Мроя Мроя. Прыходзіць, нанава люляе, Гушкае, быццам дзіцяня, Нас мроя, зьвечна маладая, З нетр адгудзеўшага жыцьця. І тло зсыпаецца трухою, Каростай […]...
- Пішыце лісты Пішыце лісты, адпраўляйце паштоўкі, Дзе почыркам вашым пісаўся радок. Пішыце асадкай, пішыце алоўкам. Глядзіце, каб толькі чытаўся лісток! Сьпявайце прыгожыя […]...
- Я сыходжу Дайце час, я знікну назаўсёды З вашага жыцця і з думак вашых. Крок зрабіўшы да сваёй свабоды, Не шукаю апраўданняў […]...
- Спячы яйка-сонца Спячы яйка-сонца ў печы гарачай, У кубак наліць лёгкі водар рамонка, Каменьчык лізнуць з асалодай дзіцячай, Нібы вінаграда зялёную гронку; […]...
- Калыханка для дарослых Як убачыць мяжу паміж сінім і чорным, У час, калі далягляд праглынуў сонца шар? Толькі скончыўся дзень, а такім ілюзорным […]...
- Я магу ў табе растварыцца Я магу ў табе растварыцца, Зліцца з вірнай, гарачай крывёю, Чысцінёй незямной наталіцца, Як бальзамам гаіцца табою. Толькі доўжыцца смага […]...
- Песняй толькі Песняй толькі на свеце жыву я, Праз яе тапчу толькі расу; Пасцігаю, як ёй запаную, Недасціглую быту красу. Са святламі […]...
- Святары Ідуць па зямлі святары, Як мы – толькі з моцнаю воляй, За веру Хрыста змагары, Спавітую жалем і болем. Зрабіўшы […]...
- Наша сямейка Стала Ніна ля стала І малюнак пачала Маляваць алоўкам. Гэтак спрытна, лоўка! – Вось і лапкі, і галоўка, І пушысты […]...
- БАЛАДА МІХАЛА КЛЕАФАСА АГІНСКАГА (7.10.1765-15.10.1833) Радзіма вечная, як неба гэта, З якога, нібы дождж, сыходзіць Бог І ў музыцы жыве, нібыта лета Жыве ў […]...
- Раве над морам, б’е віхура Раве над морам, б’е віхура, За валам вал, нібы гайня. Ды толькі б як не выла бура – Жыве па-свойму […]...
- Маё крэда Усё праходзіць, бы ўчарашні дым, і што дарэмна сумаваць аб гэтым? Душой бы мне застацца маладым Звычайным незайздрослівым паэтам, Бо […]...
- Захлынуцца ля ног Вы не парыце лыткі У гарачай вадзе, Вашай памяці “пытки” Паплывуць на плыце. А я б змог Цераз кіпень Перакрочыць […]...
- З боллю да Беларусі Беларусь сьвятая пад сьвятой Пагоняй! Ты заўжды змагалась супраціў няволі. Маскалі, татары, крыжакі, палякі Рвалі тваё цела нібы вурдалакі. Як […]...
- Як быў маленькі чалавек Як быў маленькі чалавек, Хадзіў ён на каленях век І прыгінацца мусіў пад “братамі”. Цяпер магутны, нібы бык, Вось толькі […]...
- Першай настаўніцы У верасеньскі дзіўны лістабой Вяртаюся парой саспелых гронак. …Вы адчынілі дзверы у пакой І клас зайграў дзясяткамі вясёлак. Птушынае сямейства […]...
- Акрылёнасць анёлкавых траваў Акрылёнасць анёлкавых траваў, Водар светлага траўня-вясны… Мы з табою наноў напаткалі Зніклыя ў Леце Крыўі галасы… У святанкавым строі прыўкрасным, […]...
- Дадому Гады?, нібы воды імклівай ракі, Адносяць нас ад берагоў, Дзіцячых жаданняў, ад блізкіх сваіх, Ад вёсак ды ад сваякоў. І […]...
- Душа, нібы птушка Душа, нібы птушка ў клетцы, Ірвецца яна на волю. У клетцы можна сагрэцца, Ды толькі лятаць – ніколі. Душа нібы […]...
- Успомніце хоць раз таго забытага Успомніце хоць раз таго забытага, Што незабытна помніць толькі Вас. Магчыма, і не ведаеце Вы таго, Што свет далёкай зоркі […]...
- Брыгадзір (Пасьляваенная сцэнка) А бабы маладыя: Па трыццаць – трыццаць пяць. А сьпяць, нібы сьвятыя, І ложкі не рыпяць. У плоці і пры […]...
- БАЛАДА УЛАДЗІСЛАВА ЧАРНЯЎСКАГА (14.01.1916-22.12.2001) …І прыйшоў ён да нас, нібы слова жывое Апусцілася з неба на нашу зямлю, Дзе адвеку ў пашане сваё […]...
- Песня другая З “Курніцкага зборніка” На даліне мак, мак, да ўсё канапелькі, Прыляцелі пташачкі да ўсё верабейкі. Да я ж таму верабею […]...
- Дакраніся Дакраніся Ціхай нотай. Не прашу ўсяго – Хоць дотык! Дай хоць кроплю, Дай хоць мора, Хоць паўстаньне, Хоць пакору! Не […]...
- БАЛАДА ЗОСЬКІ ВЕРАС (30.09.1892–8.10.1991) Зіма. “Лясная хатка”. Вільня наша. І ты нібы адна і не адна. Самотны зойдзе госць, і ты раскажаш Пра […]...
- Не бачна Пабудаваныя сеткі дарог, А за аблокамі неба не бачна. Іду па сцежцы вялікіх трывог, Турбуюць думкі мой розум нязначна. І […]...
- Падыдзі да мяне Падыдзі да мяне, але асцярожна, Не кранай цішыню, што трымае сусвет. Ты не хвалюйся – мне ўсё можна, Бо я […]...
- Вераснёвае сонейка промнямі лашчыць зямлю Вераснёвае сонейка промнямі лашчыць зямлю, Размалёўвае ў чырвань і золата соннае лісце І пяшчотай сваёй суцішае істоту маю, Што сумуе […]...
- Вялікае сэрца Недзе ўнутры ў гарачай крыві, Праўду спявала Вялікае сэрца. Шчырасцю ззяла, балела ўначы, Праўда жыве, а сэрца не б’ецца. Некалі […]...
- Імкненне Мелодыку вачэй На працягу стагоддзяў Алоўкам дзён-начэй Мастак сабою поўніў. Ён маляваў партрэт Без рысаў і аблічча, Бязмоўнасцю мальберт Дапісваў […]...
- Даўно ўжо целам я хварэю Даўно ўжо целам я хварэю, І хвор душой, – І толькі на цябе надзея, Край родны мой! У родным краю […]...
- Драбіны Драбіны да неба цягнуцца ў цішы Нібыта мне шлях пракладаюць ў імглу… Вядзьмарка-рака сваёй хваляй увішна Агорне, як маці, спрадвечну […]...
- Хаўтуры па ўвішнасці Увішнасць раскрыжавана: Ў мінулым – І толькі ў ім. Памяць вятроў паўстала: Ў мінулым – І толькі ў ім. Свет […]...
- Вершык Мінулага, на жаль, не вернеш, І ўчора больш ніколі не настане. Нам застаецца толькі верыць: сустрэчай скончыцца расстанне. Мне часта […]...
- Не згінай мяне, я не сагнуся Не згінай мяне, я не сагнуся, Не баюся ні страхаў, ні зла. Нездарма я з зямлі беларускай Непахіснай сасною ўзрасла. […]...
- БАЛАДА ЯНА ЧАЧОТА (7.07.1796–11.08.1847) За вокнамі бібліятэкі Выходзіць світанне з дажджу. Зноў кнігі табе, нібы лекі Ад суму, што поўніць душу, Бо спевы […]...